Rocznik Historii Sztuki (15.1985)

155. S. delia Bella. Jeździec z buzdyganem [rotmistrz Pieczowski], 1651 [?], kopia przez J. C. R. (Abbe) de Saint-Non

Nr 280. Rycina ta określana jest przez de Vesme jako: „Deux cavalières polonais, dont les
chevaux sont dirigés vers la gauche"-4i. Przedstawione na niej postacie sprawiają jednak nieco inne
od poprzednio opisanych wrażenie, a szczegóły stroju mniej przekonująco wyglądają na polskie.
W środku — na koniu zwróconym w lewo, przykrytym czaprakiem, przedstawiony jest jeździec
z głową widzianą od tyłu. Głowę tę ma jakby obwiązaną chustą o zwisających luźno końcach.
Spod krótkiej szaty ściągniętej tkanym pasem wystaje bosa noga i brak jest strzemion. U lewego
boku jeźdźca krótka szabla. Drugi jeździec, nieco w głębi i po prawej, również zwrócony jest
w lewo. Na głowie ma kołpak, ale również jakby przewiązany chustą. Ubrany jest w żupan. U lewego
boku ma krótką szablę, podobnie jak jeździec w środku. Obok niej, ale nieco z tyłu, torba bardzo
podobna do tych, które noszą piechurzy na arkuszu II Wjazdu do Paryża. Pod ową torbą wi-
doczny jest trzonek czekana czy nadziaka. Koń okryty jest nie czaprakiem, lecz skórą. Na lewo
i w głębi — dwóch innych jeźdźców zwróconych w prawo. Ubrani są podobnie do jeźdźca w środku.
U prawego widoczna jest bosa noga. I tu brak strzemion. W głębi po prawej mała postać jeźdźca
widziana z przodu. U dołu, poza obwodem koła, po prawej: „S. D. Bella" („S" bardzo niewyraźne).
Średnica koła: 178 mm.

Rycina ta znana jest Aleksandrowi de Vesme tylko w jednym stanie. Istnieje ich jednak
przynajmniej dwa:

I. Poziome linie ponad głowami jeźdźców wypełniają dość jednolicie górną część koła, różnią
się jednak nasileniem. Stwarza to wrażenie jednolitego obłoku wydłużonego u dołu w smugę
biegnącą przez całą szerokość.

-4| De Vesme. op. cit.

s. 151