DOI Artikel:
Mikocka-Rachubowa, Katarzyna: Mistrz Nagrobka Provany - rzeźbiarz krakowski przełomu XVI i XVII wieku
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.13596#0074
70
KATARZYNA MI КОСКА-RACHUBO WA
49. Loggia del Capitaniato w Vicenzy (1571 — 1572, Andréa Palladio).
środowiska, Sansovino swoim tworzonym tu dziełom nadawał, obok charakterystycznej monumentali-
zacji klasycyzujących, przestrzennie ukształtowanych kompozycji, oryginalną interpretację — stosując
światłocieniowe efekty tak w architekturze, jak w licznie nagromadzonych szczegółach dekoracyjnych
o wydatnej plastyce oraz kolorowe inkrustacje, zgodnie z weneckim zamiłowaniem do barwy i światła.
Główne założenia sztuki Sansovina znalazły kontynuację w dziełach jego następców, wzbogacane
0 pewne elementy wczesnego baroku. Nasze nagrobki, wykazujące związki ze sztuką dojrzałego renesan-
su weneckiego drugiej i trzeciej ćwierci XVI w. znajdują analogie również w utworach im współczesnych,
jak m.in. nagrobek doży Marino Grimani i jego żony Morosiny (1601 — 1604, San Giuseppe di Castel-
lo)282 — o wyraźnie tektonicznej obudowie, z potężnymi kolumnami korynckimi o gładkich trzonach
1 głowicach złożonych z szerokich, płaskich liści, silnie wysuniętymi ku przodowi i podtrzymującymi
wyłamane nad nimi belkowanie. Figury zmarłych przedstawiono tu jako leżące na sarkofagach z otwar-
tymi oczyma, a w zwieńczeniu stoi siedem personifikacji Cnót. Figuralne partie tego nagrobka są dziełem
Girolamo Campagni, rzeźbiarza i architekta działającego w Wenecji od 1571 r.283, którego sposób
modelowania przywodzi na myśl pewne partie naszych dzieł284.
282 Timofiewitsch, Girolamo Campagna..., il. 79 — 81.
283 O nim: P. Rossi, Girolamo Campagna, Verona 1968; Timofiewitsch, op. cit.
284 Por. figurę Madonny z Dzieciątkiem (1595—1596) i rzeźby ołtarza głównego (1592—1593) w San Giorgio Maggiore
z rzeźbą figuralną dzieł naszej grupy, czy też pewne partie ołtarza rodziny Dolfin (1586—1588) w San Salvatore — plastyczne
festony, formy ornamentalne, ogólny charakter całości.
KATARZYNA MI КОСКА-RACHUBO WA
49. Loggia del Capitaniato w Vicenzy (1571 — 1572, Andréa Palladio).
środowiska, Sansovino swoim tworzonym tu dziełom nadawał, obok charakterystycznej monumentali-
zacji klasycyzujących, przestrzennie ukształtowanych kompozycji, oryginalną interpretację — stosując
światłocieniowe efekty tak w architekturze, jak w licznie nagromadzonych szczegółach dekoracyjnych
o wydatnej plastyce oraz kolorowe inkrustacje, zgodnie z weneckim zamiłowaniem do barwy i światła.
Główne założenia sztuki Sansovina znalazły kontynuację w dziełach jego następców, wzbogacane
0 pewne elementy wczesnego baroku. Nasze nagrobki, wykazujące związki ze sztuką dojrzałego renesan-
su weneckiego drugiej i trzeciej ćwierci XVI w. znajdują analogie również w utworach im współczesnych,
jak m.in. nagrobek doży Marino Grimani i jego żony Morosiny (1601 — 1604, San Giuseppe di Castel-
lo)282 — o wyraźnie tektonicznej obudowie, z potężnymi kolumnami korynckimi o gładkich trzonach
1 głowicach złożonych z szerokich, płaskich liści, silnie wysuniętymi ku przodowi i podtrzymującymi
wyłamane nad nimi belkowanie. Figury zmarłych przedstawiono tu jako leżące na sarkofagach z otwar-
tymi oczyma, a w zwieńczeniu stoi siedem personifikacji Cnót. Figuralne partie tego nagrobka są dziełem
Girolamo Campagni, rzeźbiarza i architekta działającego w Wenecji od 1571 r.283, którego sposób
modelowania przywodzi na myśl pewne partie naszych dzieł284.
282 Timofiewitsch, Girolamo Campagna..., il. 79 — 81.
283 O nim: P. Rossi, Girolamo Campagna, Verona 1968; Timofiewitsch, op. cit.
284 Por. figurę Madonny z Dzieciątkiem (1595—1596) i rzeźby ołtarza głównego (1592—1593) w San Giorgio Maggiore
z rzeźbą figuralną dzieł naszej grupy, czy też pewne partie ołtarza rodziny Dolfin (1586—1588) w San Salvatore — plastyczne
festony, formy ornamentalne, ogólny charakter całości.