DOI Artikel:
Hussakowska-Szyszko, Maria: Przypadek Craigiego Horsfielda
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14572#0232
226
MARIA HUSSAKOWSKA
6. С. Horsfield, Broadway, kadr z filmu Relation 2004
FOTOGRAFIA - OBRAZ
Wiemy, że fotografie konstruują wyobrażenia, sterują ludzką wyobraźnią. Nieznaczną ich część fabry-
kują lub reżyserują artyści. Czym się charakteryzują te wykonywane przez Craigiego Horsfielda? Na czym
polega ich status obrazowy?
Skorzystajmy ze wskazań Mieczysława Porębskiego: „Odnosząc obrazy do pewnej dziedziny przed-
miotowej, traktujemy je jako obrazy czegoś, stany analogiczne do stanów rzeczy nieobecnych, które dzięki
tym analogiom mogą się uobecnić, mogą być pozorowane, wskazywane, rozważane, antycypowane, mogą
organizować nasze zachowania i kierować postępowaniem. Odnosząc je do dziedziny podmiotowej widzimy
w nich obrazy czyjeś - zamierzone i niezamierzone ślady i symptomy jakiejś obecności, działań, intencji
- aktualnych albo minionych, z którymi mamy i mieć możemy nadal do czynienia, musimy się liczyć, brać
je pod uwagę, synchronizować z nimi działania własne. Odnosząc je wreszcie do właściwej im dziedziny
formalnej, zamykamy niejako krąg naszych zainteresowań, traktujemy je jako obrazy jakieś, wyposażone
we własną im tylko przysługującą strukturę, we własne symetrie i asymetrie, rozciągłości i osobliwości,
charakterystyki i dystynkcje. Powiązane systemem morfizmów określonej wyraźnie kategorii, dzięki temu
właśnie mogą modelować stany przedmiotowe i podmiotowe, mogą funkcjonować jako płynne stereotypy
osób i rzeczy, konwencjonalnie różnicowane znaki pojęć i wyobrażeń, kształtowane konkretnie symbole
postaw i wartościowań"74.
Pisałam o tym, jak bardzo te obrazy są zamierzonymi śladami obecności Horsfielda - i w czasie kon-
struowania sceny przed naciśnięciem migawki, i podczas mokrej roboty w ciemni. Zwracałam uwagę na to,
jak istotne dla niego jest wyróżnienie intencji aktualnych i minionych, jak dopuszczając do głosu i śledząc
procesy naturalnego rozpadu materii „synchronizuje z nimi działania własne".
Niewiele natomiast pisałam o tym, czego dotykają jakie stany rzeczy nieobecnych nam sugerują. Mrocz-
ne fragmenty Krakowa (il. 7), na ogół pozbawione sztafażu, są równie statyczne jak i akty, zawsze kadrem
sprowadzane do fragmentu, bez burzenia integralności ciała (il. 8). Portrety osób zastygłych w oczekiwaniu,
M.Porębski, Ikonosfera, PIW, Warszawa 1972, s. 273.
MARIA HUSSAKOWSKA
6. С. Horsfield, Broadway, kadr z filmu Relation 2004
FOTOGRAFIA - OBRAZ
Wiemy, że fotografie konstruują wyobrażenia, sterują ludzką wyobraźnią. Nieznaczną ich część fabry-
kują lub reżyserują artyści. Czym się charakteryzują te wykonywane przez Craigiego Horsfielda? Na czym
polega ich status obrazowy?
Skorzystajmy ze wskazań Mieczysława Porębskiego: „Odnosząc obrazy do pewnej dziedziny przed-
miotowej, traktujemy je jako obrazy czegoś, stany analogiczne do stanów rzeczy nieobecnych, które dzięki
tym analogiom mogą się uobecnić, mogą być pozorowane, wskazywane, rozważane, antycypowane, mogą
organizować nasze zachowania i kierować postępowaniem. Odnosząc je do dziedziny podmiotowej widzimy
w nich obrazy czyjeś - zamierzone i niezamierzone ślady i symptomy jakiejś obecności, działań, intencji
- aktualnych albo minionych, z którymi mamy i mieć możemy nadal do czynienia, musimy się liczyć, brać
je pod uwagę, synchronizować z nimi działania własne. Odnosząc je wreszcie do właściwej im dziedziny
formalnej, zamykamy niejako krąg naszych zainteresowań, traktujemy je jako obrazy jakieś, wyposażone
we własną im tylko przysługującą strukturę, we własne symetrie i asymetrie, rozciągłości i osobliwości,
charakterystyki i dystynkcje. Powiązane systemem morfizmów określonej wyraźnie kategorii, dzięki temu
właśnie mogą modelować stany przedmiotowe i podmiotowe, mogą funkcjonować jako płynne stereotypy
osób i rzeczy, konwencjonalnie różnicowane znaki pojęć i wyobrażeń, kształtowane konkretnie symbole
postaw i wartościowań"74.
Pisałam o tym, jak bardzo te obrazy są zamierzonymi śladami obecności Horsfielda - i w czasie kon-
struowania sceny przed naciśnięciem migawki, i podczas mokrej roboty w ciemni. Zwracałam uwagę na to,
jak istotne dla niego jest wyróżnienie intencji aktualnych i minionych, jak dopuszczając do głosu i śledząc
procesy naturalnego rozpadu materii „synchronizuje z nimi działania własne".
Niewiele natomiast pisałam o tym, czego dotykają jakie stany rzeczy nieobecnych nam sugerują. Mrocz-
ne fragmenty Krakowa (il. 7), na ogół pozbawione sztafażu, są równie statyczne jak i akty, zawsze kadrem
sprowadzane do fragmentu, bez burzenia integralności ciała (il. 8). Portrety osób zastygłych w oczekiwaniu,
M.Porębski, Ikonosfera, PIW, Warszawa 1972, s. 273.