DOI Artikel:
Krzyżagórska-Pisarek, Katarzyna: Samson i Dalila Rubensa: problematyka atrybucji a polityka wystawiennicza muzeów
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14577#0197
SA MSONIDALILA RUBENS A
191
1. Peter Paul Rubens, Samson i Dalila, olej, deska, 185 x 205 cm, ок. 1609-1610. Londyn, National Gallery, inv. no. NG 6461
© The National Gallery, London. Fot. dzięki uprzejmości muzeum
mam łatwych odpowiedzi", ale zaznaczył, że „stoimy za Samsonem i Dalilą jako za autentycznym, choć
nietypowym Rubensem"9.
Niejasne pochodzenie i przypisanie obrazu Rubensowi ujawnia problem atrybucji na rynku sztuki,
związany z wystawianiem certyfikatów autentyczności przez znanych historyków sztuki, szczególnie
w 1. poł. XX w. Szczegółowe przebadanie licznych atrybucji Ludwiga Burcharda wykazało, że wiele
z nich zostało negatywnie zweryfikowanych przez nowoczesne znawstwo. Wstępna lista zawierała co naj-
mniej kilkadziesiąt (ponad 75) odpisanych Rubensowi obrazów10 i zapewne ich liczba będzie nadal rosła.
Badania nad atrybucjami Burcharda były komentowane w 2006 r. w „Timesie", w brytyjskim kwatral-
niku „ArtWatch UK", w prasie amerykańskiej - „The News & Observer"11, jak również w przedrukach
w Hiszpanii, Chinach, Rosji i Australii. Celem ponad dziesięcioletnich badań było przedstawienie
9 H a r 1 o w. J a n u s z с z a k, op. cit., s. 8.
10 Większość z odpisanych Rubensowi obrazów została również odnotowana w Corpus Rubenianum. Burchard był aktywnym
atrybucjonistą (certyfikaty, czasem wystawiane wspólnie z Gliickiem, Hofstede de Groot i von Bode) i współpracował z licznymi
galeriami i domami aukcyjnymi w Berlinie, a od 1937 r. w Londynie. Wiele jego obrazów trafiło później do Ameryki.
1 D. A1 b e r g e, My, what a fabulons Rubens. Is it real?, „The Times'1, 1 IV 2006; K. Pisarek, The Samson and Delilah
- a question of attribution, „ArtWatch UK Journal", 21, spring 2006, s. 6 16; C. Jar v i s, A change of Art; New génération
191
1. Peter Paul Rubens, Samson i Dalila, olej, deska, 185 x 205 cm, ок. 1609-1610. Londyn, National Gallery, inv. no. NG 6461
© The National Gallery, London. Fot. dzięki uprzejmości muzeum
mam łatwych odpowiedzi", ale zaznaczył, że „stoimy za Samsonem i Dalilą jako za autentycznym, choć
nietypowym Rubensem"9.
Niejasne pochodzenie i przypisanie obrazu Rubensowi ujawnia problem atrybucji na rynku sztuki,
związany z wystawianiem certyfikatów autentyczności przez znanych historyków sztuki, szczególnie
w 1. poł. XX w. Szczegółowe przebadanie licznych atrybucji Ludwiga Burcharda wykazało, że wiele
z nich zostało negatywnie zweryfikowanych przez nowoczesne znawstwo. Wstępna lista zawierała co naj-
mniej kilkadziesiąt (ponad 75) odpisanych Rubensowi obrazów10 i zapewne ich liczba będzie nadal rosła.
Badania nad atrybucjami Burcharda były komentowane w 2006 r. w „Timesie", w brytyjskim kwatral-
niku „ArtWatch UK", w prasie amerykańskiej - „The News & Observer"11, jak również w przedrukach
w Hiszpanii, Chinach, Rosji i Australii. Celem ponad dziesięcioletnich badań było przedstawienie
9 H a r 1 o w. J a n u s z с z a k, op. cit., s. 8.
10 Większość z odpisanych Rubensowi obrazów została również odnotowana w Corpus Rubenianum. Burchard był aktywnym
atrybucjonistą (certyfikaty, czasem wystawiane wspólnie z Gliickiem, Hofstede de Groot i von Bode) i współpracował z licznymi
galeriami i domami aukcyjnymi w Berlinie, a od 1937 r. w Londynie. Wiele jego obrazów trafiło później do Ameryki.
1 D. A1 b e r g e, My, what a fabulons Rubens. Is it real?, „The Times'1, 1 IV 2006; K. Pisarek, The Samson and Delilah
- a question of attribution, „ArtWatch UK Journal", 21, spring 2006, s. 6 16; C. Jar v i s, A change of Art; New génération