200
LECH NARĘBSKI
5. Toruń, projekt Bramy Chełmińskiej, 1824.
Wg Atlas Twierdzy Toruń, z. 6, ryc. 5
6. Toruń, Brama Chełmińska, stan po przebudowie przejazdu,
ok. 1900. Wg Atlas Twierdzy Toruń, z. 6, ryc. 15
rowych pruskich fortów artyleryjskich zrealizowanych na ziemiach polskich są wydłużone, dwukondy-
gnacyjne (z dolną kondygnacją w poziomie fosy), przeprute parami okien odpowiadających liczbie izb
koszarowych. Brama wjazdowa znajduje się na osi górnej kondygnacji (dostęp z mostu przez fosę),
ujęta płytkim, wyniesionym ryzalitem, który mógł być zwieńczony pozornymi wieżyczkami i krenelażem.
Dekoracyjne oprawy bram były w szczegółach kształtowane indywidualnie, podobnie detal fasad - gdzie
stosowano podziały pionowe lizenami, czasem podkreślane barwą cegły, poziome gzymsem kordonowym,
gzymsy koronujące wsparte na prostych lub ząbkowych fryzach, ceglanych konsolach lub „machikuło-
wych” arkadkach (il. 7-12).
Obecnie nie wiemy, czy różnice rozwiązań formalnych fasad fortów - widoczne zwłaszcza między
realizacjami w poszczególnych twierdzach - są wynikiem inwencji projektantów (przy ścisłym reżimie
budżetowym), czy ich cywilnych wykonawców (w ramach sum kontraktowych18) (il. 13).
ROLA FORTYFIKACJI W DZIAŁANIACH WOJENNYCH
Plan wojny zakładał w pierwszej fazie działania obronne w Prusach Wschodnich minimalnymi siła-
mi (stosunkowo słaba 8. Armia). 1 sierpnia Niemcy wypowiedziały wojnę Rosji. Rosyjskie uderzenie na
Prusy siłami dwóch armii (od 12 sierpnia) doprowadziło do okrążenia Giżycka, lecz zostało zatrzymane
pod Tannebergiem (23-30 sierpnia - rozbicie 2. Armii gen. Samsonowa), a w wyniku bitwy nad Jeziora-
mi Mazurskimi (8-15 września, na wschód i północ od Giżycka) Rosjanie zostali wyparci z Prus. Nowa
ofensywa rosyjska 8 listopada utknęła na przedpolach Giżycka - Giżyckiej Pozycji Polowej, kontrofensywa
niemiecka z 7 lutego po tygodniu walk ponownie doprowadziła do wyparcia Rosjan z Prus.
O napięciu w pierwszych dniach wojny świadczy epizod odnotowany w Toruniu - pogłoski o pojawieniu
się kawalerii rosyjskiej w rejonie Złotorii i Kaszczorka wywołały w nocy z 2/3 sierpnia ogień najcięższej
artylerii twierdzy - haubic wieżowych Fortu I i dalekonośnych armat baterii w zapolu tego fortu19. Nieba-
wem garnizony forteczne Torunia, Chełmna, Grudziądza i Malborka zasiliły zgrupowanie wojsk biorących
udział w bitwie pod Tannenbergiem. Z Torunia ściągnięto 12 batalionów piechoty, 3 szwadrony kawalerii
i 38 dział, z pozostałych twierdz łącznie 6 batalionów piechoty, szwadron kawalerii i 22 działa20. Były to
jedyne przypadki wykorzystania fortyfikacji na wschodnim teatrze wojny po stronie Niemiec.
18 „Gazeta Toruńska” z 30 stycznia 1880. s. 3 podała informację o budowniczym Hermannie, który wygrał przetarg na budowę
Fortu IV. a wcześniej również Fortu V. Autor dziękuje panu red. Szymonowi Spandowskiemu za link do strony: http://kpbc.umk.pl/
Content/33525/Czasopisma_029_02_nr024.djvu (dostęp: 06.09.2015).
19 W wyniku ostrzału ucierpiało kilka budynków w oraz zabito źrebaka w stajni. W. Stachowitz, Thorn im Kriege, „Jahrbuch
Thorner Heimatbund”, 1931, s. 15.
20 Der Weltkrieg, Berlin 1925, Bd. I. s. 361.
LECH NARĘBSKI
5. Toruń, projekt Bramy Chełmińskiej, 1824.
Wg Atlas Twierdzy Toruń, z. 6, ryc. 5
6. Toruń, Brama Chełmińska, stan po przebudowie przejazdu,
ok. 1900. Wg Atlas Twierdzy Toruń, z. 6, ryc. 15
rowych pruskich fortów artyleryjskich zrealizowanych na ziemiach polskich są wydłużone, dwukondy-
gnacyjne (z dolną kondygnacją w poziomie fosy), przeprute parami okien odpowiadających liczbie izb
koszarowych. Brama wjazdowa znajduje się na osi górnej kondygnacji (dostęp z mostu przez fosę),
ujęta płytkim, wyniesionym ryzalitem, który mógł być zwieńczony pozornymi wieżyczkami i krenelażem.
Dekoracyjne oprawy bram były w szczegółach kształtowane indywidualnie, podobnie detal fasad - gdzie
stosowano podziały pionowe lizenami, czasem podkreślane barwą cegły, poziome gzymsem kordonowym,
gzymsy koronujące wsparte na prostych lub ząbkowych fryzach, ceglanych konsolach lub „machikuło-
wych” arkadkach (il. 7-12).
Obecnie nie wiemy, czy różnice rozwiązań formalnych fasad fortów - widoczne zwłaszcza między
realizacjami w poszczególnych twierdzach - są wynikiem inwencji projektantów (przy ścisłym reżimie
budżetowym), czy ich cywilnych wykonawców (w ramach sum kontraktowych18) (il. 13).
ROLA FORTYFIKACJI W DZIAŁANIACH WOJENNYCH
Plan wojny zakładał w pierwszej fazie działania obronne w Prusach Wschodnich minimalnymi siła-
mi (stosunkowo słaba 8. Armia). 1 sierpnia Niemcy wypowiedziały wojnę Rosji. Rosyjskie uderzenie na
Prusy siłami dwóch armii (od 12 sierpnia) doprowadziło do okrążenia Giżycka, lecz zostało zatrzymane
pod Tannebergiem (23-30 sierpnia - rozbicie 2. Armii gen. Samsonowa), a w wyniku bitwy nad Jeziora-
mi Mazurskimi (8-15 września, na wschód i północ od Giżycka) Rosjanie zostali wyparci z Prus. Nowa
ofensywa rosyjska 8 listopada utknęła na przedpolach Giżycka - Giżyckiej Pozycji Polowej, kontrofensywa
niemiecka z 7 lutego po tygodniu walk ponownie doprowadziła do wyparcia Rosjan z Prus.
O napięciu w pierwszych dniach wojny świadczy epizod odnotowany w Toruniu - pogłoski o pojawieniu
się kawalerii rosyjskiej w rejonie Złotorii i Kaszczorka wywołały w nocy z 2/3 sierpnia ogień najcięższej
artylerii twierdzy - haubic wieżowych Fortu I i dalekonośnych armat baterii w zapolu tego fortu19. Nieba-
wem garnizony forteczne Torunia, Chełmna, Grudziądza i Malborka zasiliły zgrupowanie wojsk biorących
udział w bitwie pod Tannenbergiem. Z Torunia ściągnięto 12 batalionów piechoty, 3 szwadrony kawalerii
i 38 dział, z pozostałych twierdz łącznie 6 batalionów piechoty, szwadron kawalerii i 22 działa20. Były to
jedyne przypadki wykorzystania fortyfikacji na wschodnim teatrze wojny po stronie Niemiec.
18 „Gazeta Toruńska” z 30 stycznia 1880. s. 3 podała informację o budowniczym Hermannie, który wygrał przetarg na budowę
Fortu IV. a wcześniej również Fortu V. Autor dziękuje panu red. Szymonowi Spandowskiemu za link do strony: http://kpbc.umk.pl/
Content/33525/Czasopisma_029_02_nr024.djvu (dostęp: 06.09.2015).
19 W wyniku ostrzału ucierpiało kilka budynków w oraz zabito źrebaka w stajni. W. Stachowitz, Thorn im Kriege, „Jahrbuch
Thorner Heimatbund”, 1931, s. 15.
20 Der Weltkrieg, Berlin 1925, Bd. I. s. 361.