2. Sala akwarel Z. Vogla (na wprost mapa jego artystycznych podróży)
-politycznych. Patriotyczną działalność artystów, wywodzących się ze szkolnictwa krajowego
wzmacnia, rozwijający się coraz szerzej, ruch amatorski. W tym okresie, poza twórczością
o pamiętnikarsko-kronikarskim charakterze, powstającą w ramach kończącego się mecenatu
magnackiego, zapoczątkowuje się w Polsce ruch inwentaryzatorski (Fr. Smuglewicz — widoki
Wilna robione w momencie burzenia bram miejskich, baszt obronnych i murów, M. Stacho-
wicz — widoki Krakowa, J. Rustem — widoki zabytków miast wschodnich, J. Peszka — widoki
Wilna, Grodna, Krakowa, Al. Majerski — widoki Warszawy, Z. Vogel — widoki zabytkowego
Krakowa i Warszawy, J. Klauzmont — widoki zamku Ossolińskich i in.) (il. 1). Zmiana charak-
teru twórczości na rzecz pogłębienia narodowego wyraźniej występuje w tym okresie w wi-
dokach krajowych niż w innych rodzajach malarstwa, np. w portrecie, który ciągle jeszcze był
utrzymany w pewnych konwencjach, uzależnionych obcymi wpływami.
Okres IV (1830—1850), to okres działalności epigonów malarstwa narodowego z prze-
łomu XVIII na XIX w., którzy wnoszą nowe, romantyczne elementy do rozwoju malarstwa
12
-politycznych. Patriotyczną działalność artystów, wywodzących się ze szkolnictwa krajowego
wzmacnia, rozwijający się coraz szerzej, ruch amatorski. W tym okresie, poza twórczością
o pamiętnikarsko-kronikarskim charakterze, powstającą w ramach kończącego się mecenatu
magnackiego, zapoczątkowuje się w Polsce ruch inwentaryzatorski (Fr. Smuglewicz — widoki
Wilna robione w momencie burzenia bram miejskich, baszt obronnych i murów, M. Stacho-
wicz — widoki Krakowa, J. Rustem — widoki zabytków miast wschodnich, J. Peszka — widoki
Wilna, Grodna, Krakowa, Al. Majerski — widoki Warszawy, Z. Vogel — widoki zabytkowego
Krakowa i Warszawy, J. Klauzmont — widoki zamku Ossolińskich i in.) (il. 1). Zmiana charak-
teru twórczości na rzecz pogłębienia narodowego wyraźniej występuje w tym okresie w wi-
dokach krajowych niż w innych rodzajach malarstwa, np. w portrecie, który ciągle jeszcze był
utrzymany w pewnych konwencjach, uzależnionych obcymi wpływami.
Okres IV (1830—1850), to okres działalności epigonów malarstwa narodowego z prze-
łomu XVIII na XIX w., którzy wnoszą nowe, romantyczne elementy do rozwoju malarstwa
12