DOI Artikel:
Jaroszewski, Tadeusz Stefan; Rottermund, Andrzej; Uniwersytet Warszawski [Mitarb.]: Nieznane materiały do Aleksandrii i Szpanowa: (na marginesie wystawy widków architektonicznych w malarstwie polskim)
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.19550#0076
ж-
37. A. Radziwiłłowa ze Steckich, Szpanów, Wnętrze salonu, ok. 1835, akw., MNW, Nieb. 237/21
Tybetańskiej63, czy o inspiracjach motywami indyjskimi przy tworzeniu elewacji południowej
zamku kórnickiego. Zastrzec się trzeba, że w wypadku Szpanowa, nie było to nawiązanie do
historycznych form architektury indyjskiej, lecz do pewnego typu budowli związanej z ogrodem.
Indyjskie werandy szpanowskie najlepiej pokazuje rysunek Aleksandry ze Steckich Radziwiłłowej
przedstawiający pałac od strony północnej64. W tym samym czasie przebudowie ulega oficyna,
powstaje szereg budowli gospodarczych i ogrodowych. Stara oficyna widoczna na akwareli
A. Saara otrzymała nową szatę zewnętrzną oraz gruntownie przebudowano jej wnętrza. Ze
szkicu wykonanego przed przebudową wynika, że prace rozpoczęto w r. 1830, a projektodawcą
był Henryk Ittar. Z zachowanych projektów przebudowy wyodrębnić możemy dwa warianty
ukształtowania elewacji frontowej i bocznej65. Zasadnicza różnica między nimi polega na od-
miennym usytuowaniu otworów wejściowych oraz zróżnicowaniu wysokości kondygnacji.
Większą dojrzałość i dyscyplinę kompozycji architektonicznej wykazuje wariant ostatecznie
zrealizowany. Odpowiada on charakterowi budowli pomocniczej, której prosta i bezpretensjo-
J. Reychman, Orient w kulturze polskiego Oświecenia. Wrocław—Warszawa—Kraków 1964, s. 170.
Muzeum Narodowe w Warszawie nr. inw Nieb. 237/4.
Muzeum Narodowe w Warszawie nr inw. Nieb. 237/6, Nieb. 237/8, Nieb. 237/7, Nieb. 237/10.
72
37. A. Radziwiłłowa ze Steckich, Szpanów, Wnętrze salonu, ok. 1835, akw., MNW, Nieb. 237/21
Tybetańskiej63, czy o inspiracjach motywami indyjskimi przy tworzeniu elewacji południowej
zamku kórnickiego. Zastrzec się trzeba, że w wypadku Szpanowa, nie było to nawiązanie do
historycznych form architektury indyjskiej, lecz do pewnego typu budowli związanej z ogrodem.
Indyjskie werandy szpanowskie najlepiej pokazuje rysunek Aleksandry ze Steckich Radziwiłłowej
przedstawiający pałac od strony północnej64. W tym samym czasie przebudowie ulega oficyna,
powstaje szereg budowli gospodarczych i ogrodowych. Stara oficyna widoczna na akwareli
A. Saara otrzymała nową szatę zewnętrzną oraz gruntownie przebudowano jej wnętrza. Ze
szkicu wykonanego przed przebudową wynika, że prace rozpoczęto w r. 1830, a projektodawcą
był Henryk Ittar. Z zachowanych projektów przebudowy wyodrębnić możemy dwa warianty
ukształtowania elewacji frontowej i bocznej65. Zasadnicza różnica między nimi polega na od-
miennym usytuowaniu otworów wejściowych oraz zróżnicowaniu wysokości kondygnacji.
Większą dojrzałość i dyscyplinę kompozycji architektonicznej wykazuje wariant ostatecznie
zrealizowany. Odpowiada on charakterowi budowli pomocniczej, której prosta i bezpretensjo-
J. Reychman, Orient w kulturze polskiego Oświecenia. Wrocław—Warszawa—Kraków 1964, s. 170.
Muzeum Narodowe w Warszawie nr. inw Nieb. 237/4.
Muzeum Narodowe w Warszawie nr inw. Nieb. 237/6, Nieb. 237/8, Nieb. 237/7, Nieb. 237/10.
72