Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (14.1970)

2. 140639 MN

dzo dokładnym modelunku szczegółów anatomicznych. Widoczne skrzydło ptaka stylizowane
jest w górnej części w formie kilku szeregów zachodzących na siebie łusek, które maleją stop-
niowo przechodząc na głowę ptaka. Dolny ich szereg graniczy z długimi piórami, wymodelo-
wanymi subtelnie za pomocą żłobionego jodełkowego ornamentu. Skrzydło otoczone jest wąs-
kim żłobionym pasemkiem, odcinającym je od gładkiego tułowia. Na powierzchni reliefu znać
ślady białego stiuku, jakim pokrywano również reliefy na ścianach świątyni Horusa5. Rewers
płytki posiada żłobioną siatkę proporcji o wielkości modułu = 0,011 m, a wzdłuż jego prostej
krawędzi zachowała się rama wskazująca na głębokość reliefu, wynoszącą 0,005 m.

2. Niejako ikonograficznym uzupełnieniem tego reliefu jest fragment modelu z szarego
wapienia (il. 2), nr inw. 140639 MN, posiadający wymiary: szer. 0,036 m, wys. 0,060 m, grub.
0,017 m, z przedstawieniem górnej części głowy sokoła. W odróżnieniu od poprzedniego mo-
delu, artysta posłużył się tu reliefem wklęsłym, zaś gałkę oczną i upierzoną część głowy zazna-
czył reliefem wypukłym. Rewers płytki jest nieopracowany.

5 Nieliczne reliefy świątyni Horusa zachowały do dziś ślady stiuku (np. E. C h a s s i n a t, Le tempie d'Edfou.
Le Caire 1917—1960, t. XI, tabl. 262—3), które w końcowej fazie dekoracji malowano kolorowo, uzupełniając
farbą detale, jakich nie zaznaczano w reliefie. ' * """' ■■■■....... - •"

Rocznik Muz. Nar. t. XIV

65