Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (14.1970)

8. Hermes na baranie, powiększenie draperii

gólnych kosmyków, wyraźnie oddzielonych wzajemnie od siebie. Kształtem przypominają one
nieregularne owale, z których większość jest podzielona na kilka części przy pomocy płytko
rytych linii prostych. Kosmyki na tułowiu są proporcjonalnie większe niż na łapach lub szyi.
Szyja jest dość długa, łeb zwrócony w stronę widza. Łeb, w całości nowożytny, charakteryzuje
się horyzontalnymi, spiralnymi rogami, pod którymi znajdują się duże, również poziomo, usta-
wione, uszy. Gałki oczne zwierzęcia opracowano plastycznie, nozdrza są szerokie, pysk pół-
otwarty.

Hermes nie siedzi bezpośrednio na baranie, lecz na szacie narzuconej na grzbiet zwierzęcia
(najprawdopodobniej jest to chlamida — por. il. 8). Tkanina zasłania znaczną część tułowia
barana, z przodu sięga ona znacznie niżej niż z tyłu. Fałdy draperii są grube, głębokie i bardzo
nieregularne; kilka bocznych załamań przebiega pionowo, natomiast prawie całą widoczną
z przodu część materii obiega kilka półokrągłych horyzontalnych fałd, które wciąż załamują

180