Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (14.1970)

6. Malowidło pierwsze. Anagramy odkryte pod tynkiem czaszy. Układ normalny, nieodwrócony

o wysokości 14 cm (il. 6) oczywiście w formie odwróconej jak obraz w lustrze, ponieważ wi-
doczny był od strony odwrocia. Z kolei odkryto analogiczny anagram na drugim boku czaszy,
a przy jej górnej krawędzi znaleziono łukowaty zarys czarnej linii (ok. 1,5 cm szer.), ze śladami
szerokiej zielonej obwódki (szer. 3,5 cm). We wszystkich tych miejscach od strony lica znajdo-
wało się błękitno-szare tło.

Z równocześnie prowadzonych badań stratygraficznych na styku jasnego tynku czaszy
(uskok) z żóltawo-brązowawym tynkiem części środkowej wynikało, że fragmenty koloru od-
kryte pod tynkiem czaszy najprawdopodobniej były dalszym ciągiem kompozycji, której odcisk
znaleziono na części środkowej. Wobec tego zapadła decyzja rozszerzenia poszukiwań pod
tynkiem czaszy. Bardzo powolne i ostrożne scienianie tego tynku i znajdującej się pod nim
pierwszej pobiałki doprowadziło w końcu do odsłonięcia bardzo czytelnych fragmentów ma-
lowidła, które niewątpliwie były dalszym ciągiem fragmentów znalezionych w części środkowej.

C. Całość malowidła najwcześniejszego. Montaż: całość odkrytej kompozycji przedstawiała
siedzącą na tronie Madonnę (il. 7, I) podtrzymującą prawą dłonią Dzieciątko, które siedziało
po jej lewej stronie i trzymało rączkę poziomo na jej piersiach. Płaszcz i chusta Madonny były

440