Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (22.1978)

10. Frans Floris, Portret myśliwego,
Brunszwik

sięciu, ośmiu, pięciu i czterech a także jednego roku. Portret ten przyciągnął naszą uwagę dzięk
pokrewnym z Schultzem motywom kompozycji, zapożyczonym ze świata dziecięcych zabaw, jak
na przykład piesek domowy, ptak w ręku dziecka, siedząca na oknie przykuta łańcuchem małpka
z jabłkiem (za oknem zaś pomnik ze lwem jako uosobienie domowej menażerii, utrwalonej na
pierwszym planie). Naiwne, graniczące z ludowością przedstawienie mogło z pewnością oczarować
Schultza swą bezpośredniością i pozostać w jego pamięci — mógł on przecież zetknąć się z auto-
rem tego dzieła w tym czasie, kiedy mieszkał w Gdańsku.

Osobliwość kompozycji zbiorowego portretu Schultza—jej dwoistość, akcentująca postać
wielmoży w środku oraz barwną partię z młodzieńcem trzymającym sokoła, kryje w sobie swoistą
dramaturgię. Przestudiowanie ikonografii tego tematu pozwoliło znaleźć wiele przykładów w sztu-
ce poprzednich epok. Można byłoby zacząć m.in. od fresków soboru św. Zofii w Kijowie, a za-
trzymać się na interesującym nas okresie, sięgając do przykładu rosyjskiego drzeworytu XVII
wieku, przedstawiającego młodego sokolniczego. Wśród dzieł malarstwa zachodnioeuropejskiego,

136