5. Skrzynka urny z reliefem przedstawiającym parę małżeńską wśród innych członków rodziny. Tuf. Muzeum
Narodowe w Warszawie. Nr inw. 200500 MN. Wolterra. Pierwsze 30 łat I w.p.n.e.
analogia myląca. Wyraźnie o tym świadczy odmienność proporcji, brak obramowań bocznych
czy typ pokrywy zazwyczaj łączący się z tego rodzaju urnami.
Ustawiona ukośnie listwa górna wieńczy, na sposób uproszczonego architektonicznego gzym-
su, front urny a zróżnicowanie w ustawieniu płaszczyzn listw stwarza szczątek pewnego przes-
trzennego rozwiązania gdyż sprzyja uwolnieniu głów postaci od nadmiernego dyktatu architek-
tonicznej oprawy i ich silniejszemu zespoleniu z tłem. Równocześnie ustawienie ich na dość
szerokim występie listwy dolnej, zapewniło silniejszy związek postaci z podłożem. Ogólnie proces
techniczny opracowania reliefu przedstawiał się następująco: na ściance frontalnej skrzynki
rzemieślnik horyzontalnymi liniami wydzielił pole zarezerwowane dla przedstawienia. Następnie
na płaskiej powierzchni zaznaczył rysunkiem konturowym lub rytem rozmieszczenie i kształt
postaci. Etapem dalszym było wycięcie tła do głębokości ok. 0,015 m przy uwzględnianiu linii
konturu postaci. Końcowym etapem była obróbka plastyczna całkowicie płaskich postaci po-
przez ścięcie i zaokrąglenie ostrych krawędzi, opracowanie draperii, przydanie krągłości głowom.
Proces ten przy tak nikłym wgłębieniu tła nie dał się jednak doprowadzić do końca. Rzemieślnik
45
Narodowe w Warszawie. Nr inw. 200500 MN. Wolterra. Pierwsze 30 łat I w.p.n.e.
analogia myląca. Wyraźnie o tym świadczy odmienność proporcji, brak obramowań bocznych
czy typ pokrywy zazwyczaj łączący się z tego rodzaju urnami.
Ustawiona ukośnie listwa górna wieńczy, na sposób uproszczonego architektonicznego gzym-
su, front urny a zróżnicowanie w ustawieniu płaszczyzn listw stwarza szczątek pewnego przes-
trzennego rozwiązania gdyż sprzyja uwolnieniu głów postaci od nadmiernego dyktatu architek-
tonicznej oprawy i ich silniejszemu zespoleniu z tłem. Równocześnie ustawienie ich na dość
szerokim występie listwy dolnej, zapewniło silniejszy związek postaci z podłożem. Ogólnie proces
techniczny opracowania reliefu przedstawiał się następująco: na ściance frontalnej skrzynki
rzemieślnik horyzontalnymi liniami wydzielił pole zarezerwowane dla przedstawienia. Następnie
na płaskiej powierzchni zaznaczył rysunkiem konturowym lub rytem rozmieszczenie i kształt
postaci. Etapem dalszym było wycięcie tła do głębokości ok. 0,015 m przy uwzględnianiu linii
konturu postaci. Końcowym etapem była obróbka plastyczna całkowicie płaskich postaci po-
przez ścięcie i zaokrąglenie ostrych krawędzi, opracowanie draperii, przydanie krągłości głowom.
Proces ten przy tak nikłym wgłębieniu tła nie dał się jednak doprowadzić do końca. Rzemieślnik
45