Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (23.1979)

nie uzyskał harmonijnego zespolenia i przenikania płaszczyzn postaci, które w dalszym ciągu
charakteryzują się dwuwymiarowością i zderzaniem się płaszczyzn wzdłuż graficznie sprecyzo-
wanych linii konturu. Dzięki temu formy sztywno i płasko występują z neutralnego tła, jak gdyby
były wycięte piłką z deski i przymocowane do płaskiego podłoża. Dla niektórych uczonych po-
dobny sposób obróbki świadczyłby właśnie o przenoszeniu doświadczeń snycerskich na obróbkę
kamienia. Wydaje się jednak, iż tego rodzaju opracowywanie reliefu jest charakterystyczne dla
różnych miękkich materiałów (także pietra arenaria felsińskiej lub pietra fetida chiusińskiej).
Charakterystyczne uproszczenie modelunku widniejące zwłaszcza w sumarycznym potraktowaniu
głów postaci jest spowodowane niskimi kwalifikacjami ale także kruchością i niejednorodnością
tufu, skłonnego do niespodzianych wykruszeń i pęknięć.

Środek sześcioosobowej sceny figuralnej zajmują dwie postaci — mężczyzna i kobieta, ściska-

46