DOI Heft:
Sztuka nowożytna
DOI Artikel:Waniewska, Janina; Garczyński: Portrety Garczyńskich ze Zbąszynia
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.19585#0282
11. Epitafijny portret Stefana Garczyńskiego,
wojewody poznańskiego
żuje na sarkofag. Stoi on na białej konsolce ze złocistą płytką opatrzoną białozłocistym moty-
wem rocaille oraz wiązanym monogramem wojewody. Sarkofag jest udekorowany błękitną
wstęgą z białozłocistą gwiazdą Orderu Orła Białego.
Nagrobek ten uzupełnia ponadto symboliczna scena w tle. Wykonana w płaskorzeźbionym
stiuku przyściennym i pomalowana pastelowymi kolorami, zawiera wyobrażenie doczesnego
życia w postaci wschodzącego słońca i śmierci w postaci zachodzącego księżyca. Żółtawo-
złociste słońce o pomarańczowych promieniach wychyla się z prawej strony tła z poza brunatno-
szarych skał, na których widać ścięte jasnozielonkawe drzewo palmowe. Z lewej strony obelisku,
jasnokremowy księżyc w pełni zachodzi za rozpięty czerwonobrązowy namiot, którego jedna
poła jest podwiązana złocistymi sznurami. Namiot ten, ukazujący jasnobeżowe podbicie posiada
u góry na tzw. kapie białozłocisty ornament. Na tle otwartego namiotu stoi mały stolik przykryty
białym obrusem ze złocistą frendzlą. Na nim umieszczono szafkowy zegar i brązowy lichtarz
ze złamaną, palącą się świecą. U dołu obelisku znajdują się z obu stron tablice z napisami, na
lewej tekst: „DOM |ILMO| MĆO DNO |STEPHANO a GARCZYN| GARCZYNSKI |PA-
LATINO POSN: |MONUMENTUM a FILIO POSITUM”; na drugiej prawej: „HIC| TU-
MULUM CORPORE |CAELIUM ANIMA| PATRIAM FAMA IPLEUIT |SCIENTIA
PRUDENTIA CONSILIOI SENATUS ORNAMENTUM |PATER OC INSTRUCTOR SUB-
DITOR| APELLARI MERUIT. OBIIT |ANNO DOMINI 1755 D 8 obr| AETATIS SUO”.
280
wojewody poznańskiego
żuje na sarkofag. Stoi on na białej konsolce ze złocistą płytką opatrzoną białozłocistym moty-
wem rocaille oraz wiązanym monogramem wojewody. Sarkofag jest udekorowany błękitną
wstęgą z białozłocistą gwiazdą Orderu Orła Białego.
Nagrobek ten uzupełnia ponadto symboliczna scena w tle. Wykonana w płaskorzeźbionym
stiuku przyściennym i pomalowana pastelowymi kolorami, zawiera wyobrażenie doczesnego
życia w postaci wschodzącego słońca i śmierci w postaci zachodzącego księżyca. Żółtawo-
złociste słońce o pomarańczowych promieniach wychyla się z prawej strony tła z poza brunatno-
szarych skał, na których widać ścięte jasnozielonkawe drzewo palmowe. Z lewej strony obelisku,
jasnokremowy księżyc w pełni zachodzi za rozpięty czerwonobrązowy namiot, którego jedna
poła jest podwiązana złocistymi sznurami. Namiot ten, ukazujący jasnobeżowe podbicie posiada
u góry na tzw. kapie białozłocisty ornament. Na tle otwartego namiotu stoi mały stolik przykryty
białym obrusem ze złocistą frendzlą. Na nim umieszczono szafkowy zegar i brązowy lichtarz
ze złamaną, palącą się świecą. U dołu obelisku znajdują się z obu stron tablice z napisami, na
lewej tekst: „DOM |ILMO| MĆO DNO |STEPHANO a GARCZYN| GARCZYNSKI |PA-
LATINO POSN: |MONUMENTUM a FILIO POSITUM”; na drugiej prawej: „HIC| TU-
MULUM CORPORE |CAELIUM ANIMA| PATRIAM FAMA IPLEUIT |SCIENTIA
PRUDENTIA CONSILIOI SENATUS ORNAMENTUM |PATER OC INSTRUCTOR SUB-
DITOR| APELLARI MERUIT. OBIIT |ANNO DOMINI 1755 D 8 obr| AETATIS SUO”.
280