DOI Heft:
Sztuka nowożytna
DOI Artikel:Rembrandt; Domaszewska, Helena; Rembrandt [Ill.]; Muzeum Narodowe w Warszawie [Mitarb.]: Rycina Rembrandta w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.19633#0056
codziennego Amsterdamu: kobieta smażąca ciastka na ulicy, jest obserwowana przez grupę za-
interesowanych tym dzieci, z których jedno broni swego ciastka przed psem. Malownicze są
także sceny takie jak Sprzedawca trucizny na szczury, czy Żebracy proszący o jałmużnę przed
drzwiami domu.
Dwie ryciny nabyte już po wojnie z kolekcji Henryka Grohmana, przemysłowca warszaw-
skiego, to akty kobiet, swobodnie ujęte, rysowane poza konwencją „kanonu piękna". Kobieta
półobnażona siedząca przy piecu jest żywym obrazem człowieka odpoczywającego w zacisznym
wnętrzu mieszkalnym. Panuje tam nastrój spokojnego wieczoru, gdzie przy blasku ognia odsłania
się w głębi płaskorzeźba przedstawiająca Marię Magdalenę klęczącą u stóp krzyża.
Na rycinach z Muzeum Narodowego w Warszawie można prześledzić cale bogactwo war-
sztatu artysty, który posługiwał się jak nikt przed nim i nikt po nim kilku naraz technikami:
miedziorytem, akwafortą i suchą igłą. Liczba trzystu akwafort Rembrandta stanowi w jego dzia-
łalności artystycznej żywą materię twórczą. Są one integralnie związane z jego wielkim znanym
malarstwem i żywym, niepowtarzalnym rysunkiem, a równocześnie jego grafika jest ezymś
odrębnym, osobistym i innym przez swą różnorodność, piękno i specyfikę warsztatu.
KATALOG GRAFIKI REMBRANDTA
W ZBIORACH MUZEUM NARODOWEGO W WARSZAWIE
1. Autoportret Rembrandta w berecie i szalu
Sygn. w stanie II „Rembrandt f. 1633"
Akwaforta, 13,2x10,3 cm. Stan II.
Nr inw. Gr. Ob. N. 3851
Bibl.: В.; R. 17; Mz. 18; Kat. 1956, 5; Kat. 1969, 7; Bo. 33-G; BB. 17
2. Jan Uytenbogaert — kaznodzieja sekty Remonstrantów
Sygn. w stanie III „Rembrandt f. 1635"
Akwaforta i miedzioryt, 24,4x18,7 cm. Stan VI.
Nr inw. Gr. Ob. N. 203562
Bibl.: В.; R. 279; Mz. 50; Kat. 1956, 25; Kat. 1969, 7: Bo 279; BB. 35-D
W rycinie tej widoczna jest współpraca ucznia (może Vlieta). Rembrandt malował również
w 1633 r. portret Jana Uytenbogaerta, z którego nieznacznie tylko korzystał w rycinie.
3. Żebrak wsparty na kiju
Niesygnowany, ok. 1629—30
Akwaforta, 8,5 x 4,6 cm.
Nr inw. Gr. Ob. N. 203537
Bibl.: В.; R. 163; Mz. 113; Kat. 1956, 57; Kat. 1969, 9; Bo. 163; BB. 32
52
interesowanych tym dzieci, z których jedno broni swego ciastka przed psem. Malownicze są
także sceny takie jak Sprzedawca trucizny na szczury, czy Żebracy proszący o jałmużnę przed
drzwiami domu.
Dwie ryciny nabyte już po wojnie z kolekcji Henryka Grohmana, przemysłowca warszaw-
skiego, to akty kobiet, swobodnie ujęte, rysowane poza konwencją „kanonu piękna". Kobieta
półobnażona siedząca przy piecu jest żywym obrazem człowieka odpoczywającego w zacisznym
wnętrzu mieszkalnym. Panuje tam nastrój spokojnego wieczoru, gdzie przy blasku ognia odsłania
się w głębi płaskorzeźba przedstawiająca Marię Magdalenę klęczącą u stóp krzyża.
Na rycinach z Muzeum Narodowego w Warszawie można prześledzić cale bogactwo war-
sztatu artysty, który posługiwał się jak nikt przed nim i nikt po nim kilku naraz technikami:
miedziorytem, akwafortą i suchą igłą. Liczba trzystu akwafort Rembrandta stanowi w jego dzia-
łalności artystycznej żywą materię twórczą. Są one integralnie związane z jego wielkim znanym
malarstwem i żywym, niepowtarzalnym rysunkiem, a równocześnie jego grafika jest ezymś
odrębnym, osobistym i innym przez swą różnorodność, piękno i specyfikę warsztatu.
KATALOG GRAFIKI REMBRANDTA
W ZBIORACH MUZEUM NARODOWEGO W WARSZAWIE
1. Autoportret Rembrandta w berecie i szalu
Sygn. w stanie II „Rembrandt f. 1633"
Akwaforta, 13,2x10,3 cm. Stan II.
Nr inw. Gr. Ob. N. 3851
Bibl.: В.; R. 17; Mz. 18; Kat. 1956, 5; Kat. 1969, 7; Bo. 33-G; BB. 17
2. Jan Uytenbogaert — kaznodzieja sekty Remonstrantów
Sygn. w stanie III „Rembrandt f. 1635"
Akwaforta i miedzioryt, 24,4x18,7 cm. Stan VI.
Nr inw. Gr. Ob. N. 203562
Bibl.: В.; R. 279; Mz. 50; Kat. 1956, 25; Kat. 1969, 7: Bo 279; BB. 35-D
W rycinie tej widoczna jest współpraca ucznia (może Vlieta). Rembrandt malował również
w 1633 r. portret Jana Uytenbogaerta, z którego nieznacznie tylko korzystał w rycinie.
3. Żebrak wsparty na kiju
Niesygnowany, ok. 1629—30
Akwaforta, 8,5 x 4,6 cm.
Nr inw. Gr. Ob. N. 203537
Bibl.: В.; R. 163; Mz. 113; Kat. 1956, 57; Kat. 1969, 9; Bo. 163; BB. 32
52