Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (30.1986)

3. Opuszczony cmentarz, 1956, własność prywatna

Są to zaledwie przykłady, lecz dość istotne, działalności Popławskiego lat trzydziestych
i wydaje się, że bez szczegółowego omówienia pozostałych prac tego okresu, można przejść do
jego twórczości powojennej, bardzo różniącej się od poprzedniej, o wyraźnie zarysowanej w niej
osobowości artysty. Mimo, że w okresie młodości Popławski zdobył niemałe doświadczenie
jako grafik, to jednak w latach 60-tych i późniejszych skoncentrował on uwagę niemal w całości
na rysunku. Być może przyczyną odejścią Popławskiego od grafiki leżała w trudnościach, jakie
nastręczało zmontowanie odpowiedniego warsztatu, brak odpowiedniej ilości scalonych go-
dzin, niezbędnych przy podejmowaniu wieloetapowej pracy graficznej. Rysunek miał tę prze-
wagę, że pozwalał chwytać wrażenia na gorąco bez wstępnych przygotowań. Mógł artysta raz
po raz zmieniać arkusze, podejmując wciąż ten sam motyw, który szczególnie go zafascynował.
Posługując się wciąż tym samym narzędziem — głównie patykiem i flamastrem — mógł wciąż

19:

291