Rocznik Muzeum Narodowego w Warszawie (30.1986)

4. Orłowo—peron, 1970, własność prywatna

udoskonalać ich technikę, zdobywając coraz to większą umiejętność, swobodę i precyzję w ope-
rowaniu nimi. Mógł ostatecznie na te prace poświęcać nawet ułamki swojego czasu. Trzeba
jednakże zaznaczyć, że mimo swojego oddania rysunkowi Popławski był w swej istocie mala-
rzem, co go nieraz prowadziło do bardziej malarskiego traktowania tematu. Być może w tym
właśnie miejscu należy poświęcić nieco uwagi Popławskiemu malarzowi, chociaż ta właśnie
dziedzina znalazła się jak gdyby na uboczu jego działalności twórczej. Niewątpliwie przed wojną
malował wiele lecz na wystawach, w których brał udział, najczęściej nad pracami malarskimi
górowały graficzne. Te dzieła malarskie, które się zachowały, jak i te, które powstały na Wy-
brzeżu, nie oddają w pełni wizerunku ich autora. Wydaje się, że mimo walorów kolorystycznych,
światłocieniowych i kompozycyjnych, zbyt mało jest w nich indywidualnego widzenia świata.
Prawdopodobnie nie łatwo było godzić z sobą malarstwo olejne, techniki graficzne i rysunek.
Każda z tych dziedzin wymagała odrębnego warsztatu pracy, toteż jedna z nich z konieczności

292