DOI Heft:
In memoriam
DOI Artikel:Chruszczyńska, Jadwiga: Maria Markiewicz. 2 IX 1906 - 4 V 1985
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.19633#0416
Muzeum, którego otwarcie nastąpiło w czerwcu 1938 roku. Brała także udział w pracach nad
przygotowaniem wystawy „Malarze martwej natury", którą otwarto w rok później.
Równolegle, od 1936 roku, w godzinach popołudniowych pracowała w bibliotece Zakładu
Architektury Polskiej na Politechnice Warszawskiej.
Jednocześnie przygotowywała pracę doktorską o średniowiecznych cerkwiach ruskich w naj-
szerszym zasięgu granic Rzeczypospolitej. Praca ta, wraz z innymi podjętymi pracami naukowy-
mi, uległa zniszczeniu w czasie powstania warszawskiego.
W okresie okupacji, aby zapewnić byt sobie i rodzicom, którymi się opiekowała, zajęła się
tkactwem. Jednocześnie brała także udział w pracy konspiracyjnej a potem w powstaniu war-
szawskim.
Po wyzwoleniu Warszawy, już w lutym 1945 roku ponownie przystąpiła do pracy w Muzeum;
objęła kierownictwo Działu Tkanin i zorganizowała pracownię konserwacji tkanin, w której
nieraz sama wykonywała najtrudniejsze zabiegi konserwatorskie.
Na te nowe zainteresowania tkaniną artystyczną wpłynęła zapewne praca wykonywana
w czasie wojny.
W 1946 roku dyrekcja Muzeum wysunęła jej osobę do pracy w Muzeum w Rapperswilu.
Niestety, ze względów politycznych nie uzyskała zgody na wyjazd do Szwajcarii, ponieważ nega-
tywnie oceniono jej przynależność do Stronnictwa Pracy.
Pozostając w kraju przystąpiła do opracowywania strat wojennych w zakresie tkanin dekora-
cyjnych.
W Muzeum pracowała nad licznymi wystawami, które bądź sama organizowała, bądź tylko
brała w nich udział. Jej najważniejszy dorobek w zakresie wystawiennictwa to: w 1946 roku —
wystawa rzemiosła artystycznego i przemysłu ludowego; w 1949 i w latach następnych — stała
wystawa sztuki zdobniczej i jej kolejne uzupełnienia; w 1951 roku wystawa „Wiek Oświecenia
w Polsce"; w 1954 roku — wystawa kultury artystycznej w Polsce i wystawa tkaniny renesanso-
wej z okazji sesji, poświęconej renesansowi, zorganizowanej przez PAN; w 1956 roku — pokaz
arrasów i gobelinów francuskich towarzyszący wystawie malarstwa francuskiego; w 1959 roku —
pokaz tkanin dekoracyjnych od XVI do XVIII wieku; w 1962 roku — wystawa rysunków, gra-
fiki i tkaniny francuskiej ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie jako aneks do wystawy
„Francuskie rysunki XVIII — XX w. i tkaniny" ; w 1964 roku — wystawa „Sztuka zdobnicza
dary i nabytki"; w 1971 roku — wystawa arrasów i gobelinów ze zbiorów Muzeum Narodowego
w Warszawie przeznaczonych na Zamek; w 1972 roku pokaz tkanin towarzyszący wystawie
„Narodziny krajobrazu nowożytnego".
W uznaniu za wieloletnią i ofiarną pracę została w 1955 roku odznaczona Medalem X-le-
cia.
Z wielką pasją oddawała się pracy dydaktycznej, dopóki dopisywały Jej zdrowie i siły. W la-
tach 1950—1957 prowadziła wykłady i ćwiczenia z dziedziny tkactwa artystycznego i konserwacji
dla studentów Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie oraz kierowała ich praktykami w muzeal-
412
v
przygotowaniem wystawy „Malarze martwej natury", którą otwarto w rok później.
Równolegle, od 1936 roku, w godzinach popołudniowych pracowała w bibliotece Zakładu
Architektury Polskiej na Politechnice Warszawskiej.
Jednocześnie przygotowywała pracę doktorską o średniowiecznych cerkwiach ruskich w naj-
szerszym zasięgu granic Rzeczypospolitej. Praca ta, wraz z innymi podjętymi pracami naukowy-
mi, uległa zniszczeniu w czasie powstania warszawskiego.
W okresie okupacji, aby zapewnić byt sobie i rodzicom, którymi się opiekowała, zajęła się
tkactwem. Jednocześnie brała także udział w pracy konspiracyjnej a potem w powstaniu war-
szawskim.
Po wyzwoleniu Warszawy, już w lutym 1945 roku ponownie przystąpiła do pracy w Muzeum;
objęła kierownictwo Działu Tkanin i zorganizowała pracownię konserwacji tkanin, w której
nieraz sama wykonywała najtrudniejsze zabiegi konserwatorskie.
Na te nowe zainteresowania tkaniną artystyczną wpłynęła zapewne praca wykonywana
w czasie wojny.
W 1946 roku dyrekcja Muzeum wysunęła jej osobę do pracy w Muzeum w Rapperswilu.
Niestety, ze względów politycznych nie uzyskała zgody na wyjazd do Szwajcarii, ponieważ nega-
tywnie oceniono jej przynależność do Stronnictwa Pracy.
Pozostając w kraju przystąpiła do opracowywania strat wojennych w zakresie tkanin dekora-
cyjnych.
W Muzeum pracowała nad licznymi wystawami, które bądź sama organizowała, bądź tylko
brała w nich udział. Jej najważniejszy dorobek w zakresie wystawiennictwa to: w 1946 roku —
wystawa rzemiosła artystycznego i przemysłu ludowego; w 1949 i w latach następnych — stała
wystawa sztuki zdobniczej i jej kolejne uzupełnienia; w 1951 roku wystawa „Wiek Oświecenia
w Polsce"; w 1954 roku — wystawa kultury artystycznej w Polsce i wystawa tkaniny renesanso-
wej z okazji sesji, poświęconej renesansowi, zorganizowanej przez PAN; w 1956 roku — pokaz
arrasów i gobelinów francuskich towarzyszący wystawie malarstwa francuskiego; w 1959 roku —
pokaz tkanin dekoracyjnych od XVI do XVIII wieku; w 1962 roku — wystawa rysunków, gra-
fiki i tkaniny francuskiej ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie jako aneks do wystawy
„Francuskie rysunki XVIII — XX w. i tkaniny" ; w 1964 roku — wystawa „Sztuka zdobnicza
dary i nabytki"; w 1971 roku — wystawa arrasów i gobelinów ze zbiorów Muzeum Narodowego
w Warszawie przeznaczonych na Zamek; w 1972 roku pokaz tkanin towarzyszący wystawie
„Narodziny krajobrazu nowożytnego".
W uznaniu za wieloletnią i ofiarną pracę została w 1955 roku odznaczona Medalem X-le-
cia.
Z wielką pasją oddawała się pracy dydaktycznej, dopóki dopisywały Jej zdrowie i siły. W la-
tach 1950—1957 prowadziła wykłady i ćwiczenia z dziedziny tkactwa artystycznego i konserwacji
dla studentów Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie oraz kierowała ich praktykami w muzeal-
412
v