DOI Heft:
Sprawozdania
DOI Artikel:Kopff, Andrzej: Sprawozdanie z działalności Muzeum Narodowego w roku 1952
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.21218#0184
tycznej wartości ekspozycji oraz uporządkowania zbiorów celem osiągnięcia
bardziej estetycznego wyglądu wystawy. Przystępując do dokonania zmian
w myśl podanych powyżej wytycznych, starano się jednakże nie naruszać
zbytnio zabytkowego już dzisiaj charakteru wnętrz z końca w. XIX oraz
w miarę możności nie zmieniać nadmiernie układu i sposobu ekspozycji, wła-
ściwych dla tej epoki. Postanowiono bowiem zgodnie z dyrektywami Mini-
sterstwa Kultury i Sztuki, traktować wystawę Oddziału Zbiory Czartoryskich
jako zamkniętą jednostkę kulturalną, stanowiącą przykład muzeum dziewięt-
nastowiecznego, będącego obecnie dokumentem czasu, informującym o ów-
czesnych metodach pracy muzealnej. Warto tu nadmienić, że omawiane mu-
zeum jest jedyną placówką muzealną w Polsce, która zachowała dotąd ten
charakter.
Wskazany powyżej moment uniemożliwił m. in. wymianę całego sprzętu
ekspozycyjnego na sprzęt nowoczesny, wobec czego musiano się ograniczyć
tylko do częściowej jego wymiany lub pewnego unowocześnienia, polegającego
przede wszystkim na doświetleniu tych gablot, w których niejednokrotnie
było dość ciemno.
Dalszym utrudnieniem reorganizacji wystawy były warunki lokalowe. Mu-
zeum zajmuje bowiem pomieszczenia przerobione częściowo z dawnego kla-
sztoru oraz kilku kamienic czynszowych. Tym tłumaczy się dość zawiły
plan rozkładu sal o bardzo różnych wymiarach, połączonych ze sobą wąskimi
przejściami, różnica poziomów pomiędzy pokojami położonymi na tych
samych piętrach, a wreszcie niewygodna klatka schodowa, niedostosowana do
ruchu zwiedzających. Ponieważ jednak trudności lokalowe stanowiły główną
przeszkodę w zwiedzaniu Oddziału przy zwiększonej frekwencji, trzeba było
postarać się w miarę możliwości o ich usunięcie. W tym celu uruchomiono,
po przeprowadzeniu drobnego remontu, drugą klatkę schodową wiodącą do
wyjścia z muzeum oraz usunięto gabloty utrudniające poruszanie się po
salach.
Dążąc do podniesienia wartości dydaktycznych i estetycznych wystawy
dokonano częściowego przegrupowania zbiorów starając się ująć je w układy
systematyczne, zaopatrzone w tablice objaśniające oraz etykiety.
W pomieszczeniu wiodącym do pierwszej sali zbiorów zawieszono dwie
tablice, z których pierwsza informuje o historii muzeum począwszy od cza-
sów Świątyni Sybilli i Domu Gotyckiego w Puławach, druga zaś przedsta-
wia schematycznie plan pomieszczeń i poucza o kolejności zwiedzania.
Ponieważ Oddział Zbiory Czartoryskich jest muzeum wielodziałowym,
zmiany dokonane na wystawie omówi się w ramach poszczególnych działów
podług ich kolejności, ustalonej schematem organizacyjnym tej placówki.
Zbiory działu sztuki starożytnej zajmują dwie sale na II
piętrze. W pierwszej z nich znajdują się zabytki kultury starożytnego Egiptu,
w drugiej zaś okazy sztuki greckiej, etruskiej i rzymskiej. Zmiany dokonane
na wystawie dotyczyły głównie ekspozycji zabytków w sali drugiej. Spowo-
178
bardziej estetycznego wyglądu wystawy. Przystępując do dokonania zmian
w myśl podanych powyżej wytycznych, starano się jednakże nie naruszać
zbytnio zabytkowego już dzisiaj charakteru wnętrz z końca w. XIX oraz
w miarę możności nie zmieniać nadmiernie układu i sposobu ekspozycji, wła-
ściwych dla tej epoki. Postanowiono bowiem zgodnie z dyrektywami Mini-
sterstwa Kultury i Sztuki, traktować wystawę Oddziału Zbiory Czartoryskich
jako zamkniętą jednostkę kulturalną, stanowiącą przykład muzeum dziewięt-
nastowiecznego, będącego obecnie dokumentem czasu, informującym o ów-
czesnych metodach pracy muzealnej. Warto tu nadmienić, że omawiane mu-
zeum jest jedyną placówką muzealną w Polsce, która zachowała dotąd ten
charakter.
Wskazany powyżej moment uniemożliwił m. in. wymianę całego sprzętu
ekspozycyjnego na sprzęt nowoczesny, wobec czego musiano się ograniczyć
tylko do częściowej jego wymiany lub pewnego unowocześnienia, polegającego
przede wszystkim na doświetleniu tych gablot, w których niejednokrotnie
było dość ciemno.
Dalszym utrudnieniem reorganizacji wystawy były warunki lokalowe. Mu-
zeum zajmuje bowiem pomieszczenia przerobione częściowo z dawnego kla-
sztoru oraz kilku kamienic czynszowych. Tym tłumaczy się dość zawiły
plan rozkładu sal o bardzo różnych wymiarach, połączonych ze sobą wąskimi
przejściami, różnica poziomów pomiędzy pokojami położonymi na tych
samych piętrach, a wreszcie niewygodna klatka schodowa, niedostosowana do
ruchu zwiedzających. Ponieważ jednak trudności lokalowe stanowiły główną
przeszkodę w zwiedzaniu Oddziału przy zwiększonej frekwencji, trzeba było
postarać się w miarę możliwości o ich usunięcie. W tym celu uruchomiono,
po przeprowadzeniu drobnego remontu, drugą klatkę schodową wiodącą do
wyjścia z muzeum oraz usunięto gabloty utrudniające poruszanie się po
salach.
Dążąc do podniesienia wartości dydaktycznych i estetycznych wystawy
dokonano częściowego przegrupowania zbiorów starając się ująć je w układy
systematyczne, zaopatrzone w tablice objaśniające oraz etykiety.
W pomieszczeniu wiodącym do pierwszej sali zbiorów zawieszono dwie
tablice, z których pierwsza informuje o historii muzeum począwszy od cza-
sów Świątyni Sybilli i Domu Gotyckiego w Puławach, druga zaś przedsta-
wia schematycznie plan pomieszczeń i poucza o kolejności zwiedzania.
Ponieważ Oddział Zbiory Czartoryskich jest muzeum wielodziałowym,
zmiany dokonane na wystawie omówi się w ramach poszczególnych działów
podług ich kolejności, ustalonej schematem organizacyjnym tej placówki.
Zbiory działu sztuki starożytnej zajmują dwie sale na II
piętrze. W pierwszej z nich znajdują się zabytki kultury starożytnego Egiptu,
w drugiej zaś okazy sztuki greckiej, etruskiej i rzymskiej. Zmiany dokonane
na wystawie dotyczyły głównie ekspozycji zabytków w sali drugiej. Spowo-
178