DOI Artikel:
Ostrowski, Jan K.: Jan Jerzy Pinsel: zamiast biografii
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.22259#0372
370
Jan K. Ostrowski
PRZYPISY
1 Niniejszy artykuł powstał dzięki stypendialnemu pobytowi w Monachium na
zaproszenie Alexander von Humboldt-Stiftung. Dr. Volkerowi Liedke z Monachium
winien jestem wdzięczność za przekazanie na rzecz biblioteki Instytutu Historii Sztuki
UJ kompletu czasopisma „Ars Bavarica”, zawierającego m. in. bogate materiały na
temat artystów w. XV—XVIII.
2 Przegląd najnowszych stanowisk w tej dziedzinie daje książka Życie artysty.
Problemy biogrąfiki artystycznej, red. M. Poprzęcka, Warszawa 1995.
3 F. M. Pelzel, Abbildungen bohmischer und marchischer Gelehrten und Kunstler,
Prag, t. 2, 1775 (Brokof), t. 4, 1782 (Braun).
4 T. Mańkowski, Lwowska rzeźba rokokowa, Lwów 1937, s. 159—160.
5 Materiały do dziejów sztuki sakralnej na ziemiach wschodnich dawnej
Rzeczypospolitej, red. J. K. Ostrowski, cz. I, t. 1, Kraków 1993, s. 28.
6 APKr., Oddział na Wawelu, Teki Sbhneidra, nr 992 (Lwów — Trynitarze);
por. K. Brzezina, Materiały do dziejów artystycznych kościoła Trynitarzy p.w. Trójcy
Przenajświętszej we Lwowie, w niniejszym tomie.
7 Fesinger, Fencinger, Fendzyngier, Fenzyngier, Fessinger, Fesynger — zob.
Słownik artystów polskich, t. 2, Wrocław 1973, s. 210.
8 Meretyn, Meredyn, Meredyna, Meredinia, Meredyni, Meretynier, Merettini,
Merettinus, Merderer, Maderer, Meretiner, Merettiner — zob. S. Łoza, Architekci
i budowniczowie w Polsce, Warszawa 1954, s. 198; Materiały..., s. 28.
9 Np. Osiński, Osieński — por. Z. Homung, Osiński Antoni [vr]PSB, t. 24,
Wrocław 1979, s. 334; Olędzki, Olendzki, Olęcki, Oleński, Olienczki — por. idem,
Olędzki Franciszek [w:] PSB, t. 23, 1978, s. 792. To samo zjawisko występuje
w archiwaliach na terenie Niemiec, por. np. H. Vogl, Joseph Deutschmann 1711—1787,
Weissenhorn 1989, s. 9.
10 Sugestię taką wysuwał B. Bo3HimKHH, Macmep IJuH3eAb — neeenda u pe-
aAbHocmb. KamaAoz ebicmaeKu, JTłbob 1987, s. 3; przydomek taki musiałby brzmieć
Pilsner.
11 Głębsza analiza tego problemu przekracza kompetencje autora, należy jednak
zwrócić uwagę, że wśród materiałów dotyczących południowoniemieckich artystów
w. XV—XVIII można wskazać przykłady powiązania nazwiska z zawodem
uprawianym przez daną osobę lub przynajmniej przez jej ojca, np. Andreas Schnitzer
— rzeźbiarz; Jórg Plattner — kowal pracujący w miedzi (Rotschmidt); Heinrich
Schmeltzer — złotnik; Ulrich i Veit Stainwender — kamieniarze; Hans Joseph Saltner
— (malarz), syn urzędnika salinowego — zob. V. Liedke, Die Lehrjungen der munchner
Maler und Bildhauer des 16. Jahrhunderts, „Ars Bavarica” 15/16, 1980, s. 68, 71, 73;
idem, Goldschmiede in den Burgerbuchern von Wiirzburg (1438—1508), „Ars Bavarica”
15/16, 1980, s. 158; idem, Die Lehrjungen der munchner Maler und Bildhauer des 17. und
der 1. Hdlfte des 18. Jahrhunderts, „Ars Bavarica” 19/20, 1980, s. 124, 134. We Lwowie
w w. XVIII działał mosiężnik Karol Kielich — zob. F. Bostel, Przyczynek do dziejów
restauracji katedry lwowskiej w XVIII wieku, „Sprawozdania Komisji Historii Sztuki” 7,
1903, szp. 614.
12 Zob. np. V. Liedke, Die Herkunft der munchner Maler und Bildhauer des 16., 17.
und 18. Jahrhunderts, „Ars Bavarica” 10, 1978, s. 55—56. Zjawisko to prowadziło do
powstania prawdziwych „dynastii” rzeźbiarskich: Auwera, Mutschele, Schwanthaler,
Straub (i Messerschmidt), Ziim. Gęstą sieć powiązań rodzin uprawiających malarstwo
i inne zawody artystyczne w Dolnej Bawarii ukazuje książka Barockmaler in
Jan K. Ostrowski
PRZYPISY
1 Niniejszy artykuł powstał dzięki stypendialnemu pobytowi w Monachium na
zaproszenie Alexander von Humboldt-Stiftung. Dr. Volkerowi Liedke z Monachium
winien jestem wdzięczność za przekazanie na rzecz biblioteki Instytutu Historii Sztuki
UJ kompletu czasopisma „Ars Bavarica”, zawierającego m. in. bogate materiały na
temat artystów w. XV—XVIII.
2 Przegląd najnowszych stanowisk w tej dziedzinie daje książka Życie artysty.
Problemy biogrąfiki artystycznej, red. M. Poprzęcka, Warszawa 1995.
3 F. M. Pelzel, Abbildungen bohmischer und marchischer Gelehrten und Kunstler,
Prag, t. 2, 1775 (Brokof), t. 4, 1782 (Braun).
4 T. Mańkowski, Lwowska rzeźba rokokowa, Lwów 1937, s. 159—160.
5 Materiały do dziejów sztuki sakralnej na ziemiach wschodnich dawnej
Rzeczypospolitej, red. J. K. Ostrowski, cz. I, t. 1, Kraków 1993, s. 28.
6 APKr., Oddział na Wawelu, Teki Sbhneidra, nr 992 (Lwów — Trynitarze);
por. K. Brzezina, Materiały do dziejów artystycznych kościoła Trynitarzy p.w. Trójcy
Przenajświętszej we Lwowie, w niniejszym tomie.
7 Fesinger, Fencinger, Fendzyngier, Fenzyngier, Fessinger, Fesynger — zob.
Słownik artystów polskich, t. 2, Wrocław 1973, s. 210.
8 Meretyn, Meredyn, Meredyna, Meredinia, Meredyni, Meretynier, Merettini,
Merettinus, Merderer, Maderer, Meretiner, Merettiner — zob. S. Łoza, Architekci
i budowniczowie w Polsce, Warszawa 1954, s. 198; Materiały..., s. 28.
9 Np. Osiński, Osieński — por. Z. Homung, Osiński Antoni [vr]PSB, t. 24,
Wrocław 1979, s. 334; Olędzki, Olendzki, Olęcki, Oleński, Olienczki — por. idem,
Olędzki Franciszek [w:] PSB, t. 23, 1978, s. 792. To samo zjawisko występuje
w archiwaliach na terenie Niemiec, por. np. H. Vogl, Joseph Deutschmann 1711—1787,
Weissenhorn 1989, s. 9.
10 Sugestię taką wysuwał B. Bo3HimKHH, Macmep IJuH3eAb — neeenda u pe-
aAbHocmb. KamaAoz ebicmaeKu, JTłbob 1987, s. 3; przydomek taki musiałby brzmieć
Pilsner.
11 Głębsza analiza tego problemu przekracza kompetencje autora, należy jednak
zwrócić uwagę, że wśród materiałów dotyczących południowoniemieckich artystów
w. XV—XVIII można wskazać przykłady powiązania nazwiska z zawodem
uprawianym przez daną osobę lub przynajmniej przez jej ojca, np. Andreas Schnitzer
— rzeźbiarz; Jórg Plattner — kowal pracujący w miedzi (Rotschmidt); Heinrich
Schmeltzer — złotnik; Ulrich i Veit Stainwender — kamieniarze; Hans Joseph Saltner
— (malarz), syn urzędnika salinowego — zob. V. Liedke, Die Lehrjungen der munchner
Maler und Bildhauer des 16. Jahrhunderts, „Ars Bavarica” 15/16, 1980, s. 68, 71, 73;
idem, Goldschmiede in den Burgerbuchern von Wiirzburg (1438—1508), „Ars Bavarica”
15/16, 1980, s. 158; idem, Die Lehrjungen der munchner Maler und Bildhauer des 17. und
der 1. Hdlfte des 18. Jahrhunderts, „Ars Bavarica” 19/20, 1980, s. 124, 134. We Lwowie
w w. XVIII działał mosiężnik Karol Kielich — zob. F. Bostel, Przyczynek do dziejów
restauracji katedry lwowskiej w XVIII wieku, „Sprawozdania Komisji Historii Sztuki” 7,
1903, szp. 614.
12 Zob. np. V. Liedke, Die Herkunft der munchner Maler und Bildhauer des 16., 17.
und 18. Jahrhunderts, „Ars Bavarica” 10, 1978, s. 55—56. Zjawisko to prowadziło do
powstania prawdziwych „dynastii” rzeźbiarskich: Auwera, Mutschele, Schwanthaler,
Straub (i Messerschmidt), Ziim. Gęstą sieć powiązań rodzin uprawiających malarstwo
i inne zawody artystyczne w Dolnej Bawarii ukazuje książka Barockmaler in