DOI Heft:
II. Polskie badania nad starożytnością
DOI Artikel:Sadurska, Anna: Korpus rzeźb Palmyreńskich w Muzeach Syrii
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.51288#0105
Anna Sadurska
Uniwersytet Warszawski
KORPUS RZEŹB PALMYREŃSKICH W MUZEACH SYRII
W 1975 r. z okazji pobytu, w Warszawie zaproszonego przez Uniwersytet
Warszawski dr Adnana Bounni, dyrektora wykopalisk w Naczelnej Dyrekcji
Starożytności i Muzeów Syrii, za zgodą Pana .Rektora UW, prof. dr Zygmunta
Rybickiego, nawiązane zostało porozumienie między naszą uczelnią a
Naczelną Dyrekcją w sprawie wspólnego opracowania przez mieszaną grupę
pracowników obu instytucji korpusu rzeźb palmyreńskich w muzeach Syrii, a
przede wszystkim w Palmyrze i Damaszku.
W ciągu dwóch lat poprzedzających pierwszą akcję terenową opracowany
został projekt korpusu i przygotowana niezbędna dokumentacja. Ustalony też
został skład osobowy grupy autorów katalogu rzeźb w Muzeum Palmyry, usta-
lono podział pracy i jej harmonogram. Całością prac kierują: dr Adnan Boun-
ni i ja. Do zespołu autorskiego wchodzą: Khaled Assaad, dyrektor Muzeum
Palmyry, mgr Krzysztof Makowski, st. asystent Instytutu Archeologii UW.
Pracę podzielono w następujący sposób: A. Bounni - inskrypcje, Kh.Assaad - ■
dokumentacja archeologiczna i epigraficzna, K. Makowski - katalog rzeźb,
A. Sadurska - opracowanie zespołów (p. niżej) i redakcja tomu.
Ze względu na ogrom materiału zespół postanowił podzielić tom poświęco-
ny Muzeum Palmyry na 3 fascykuły:
1) rzeźby sepulkralne z określonych zespołów (grobowców),
2) rzeźby sepulkralne - znaleziska luźne,
3) rzeźby kultowe, wotywne i inne z określonych zespołów oraz znalezis-
ka luźne.
Każdy fascykuł składać się będzie z dwóch części:
T) charakterystyka zespołów wg stanowisk archeologicznych,
2) katalog zabytków wg typów i w układzie chronologicznym.
Sądzę, że w ten sposób będzie można pogodzić wymogi publikacji arche-
ologicznej (opracowanie zabytków w całym archeologicznym kontekście) i
katalogu dzieł sztuki (łączne opracowanie całych kategorii zabytków) oraz
uszanować prawa autorskie odkrywców.
W okresie 15-30 września 1977 r. cała grupa,dzięki zaproszeniu autorów
polskich przez Dyrekcję Starożytności Syrii, mogła przeprowadzić akcję in-
wentaryzacyjną w terenie, tj. w Muzeum Palmyry^ oraz w grobowcach, w któ-
rych część rzeźb pozostaje in situ.Ta pierwsza ekspedycja poświęcona byłe
na inwentaryzację zabytków przewidzianych do pierwszego fascykułu. Poza
Uniwersytet Warszawski
KORPUS RZEŹB PALMYREŃSKICH W MUZEACH SYRII
W 1975 r. z okazji pobytu, w Warszawie zaproszonego przez Uniwersytet
Warszawski dr Adnana Bounni, dyrektora wykopalisk w Naczelnej Dyrekcji
Starożytności i Muzeów Syrii, za zgodą Pana .Rektora UW, prof. dr Zygmunta
Rybickiego, nawiązane zostało porozumienie między naszą uczelnią a
Naczelną Dyrekcją w sprawie wspólnego opracowania przez mieszaną grupę
pracowników obu instytucji korpusu rzeźb palmyreńskich w muzeach Syrii, a
przede wszystkim w Palmyrze i Damaszku.
W ciągu dwóch lat poprzedzających pierwszą akcję terenową opracowany
został projekt korpusu i przygotowana niezbędna dokumentacja. Ustalony też
został skład osobowy grupy autorów katalogu rzeźb w Muzeum Palmyry, usta-
lono podział pracy i jej harmonogram. Całością prac kierują: dr Adnan Boun-
ni i ja. Do zespołu autorskiego wchodzą: Khaled Assaad, dyrektor Muzeum
Palmyry, mgr Krzysztof Makowski, st. asystent Instytutu Archeologii UW.
Pracę podzielono w następujący sposób: A. Bounni - inskrypcje, Kh.Assaad - ■
dokumentacja archeologiczna i epigraficzna, K. Makowski - katalog rzeźb,
A. Sadurska - opracowanie zespołów (p. niżej) i redakcja tomu.
Ze względu na ogrom materiału zespół postanowił podzielić tom poświęco-
ny Muzeum Palmyry na 3 fascykuły:
1) rzeźby sepulkralne z określonych zespołów (grobowców),
2) rzeźby sepulkralne - znaleziska luźne,
3) rzeźby kultowe, wotywne i inne z określonych zespołów oraz znalezis-
ka luźne.
Każdy fascykuł składać się będzie z dwóch części:
T) charakterystyka zespołów wg stanowisk archeologicznych,
2) katalog zabytków wg typów i w układzie chronologicznym.
Sądzę, że w ten sposób będzie można pogodzić wymogi publikacji arche-
ologicznej (opracowanie zabytków w całym archeologicznym kontekście) i
katalogu dzieł sztuki (łączne opracowanie całych kategorii zabytków) oraz
uszanować prawa autorskie odkrywców.
W okresie 15-30 września 1977 r. cała grupa,dzięki zaproszeniu autorów
polskich przez Dyrekcję Starożytności Syrii, mogła przeprowadzić akcję in-
wentaryzacyjną w terenie, tj. w Muzeum Palmyry^ oraz w grobowcach, w któ-
rych część rzeźb pozostaje in situ.Ta pierwsza ekspedycja poświęcona byłe
na inwentaryzację zabytków przewidzianych do pierwszego fascykułu. Poza