Studia Waweliana (6/7.1997-1998)

9a-e. Wieko i ścianki skrzyneczki z kości słoniowej, Paryż 1320-1330.
Baltimore, Walters Art Gallery (wg Koechlina, t. III)

Potwierdzeniem takiego stanu jest również gru-
pa skrzyneczek złożonych. Przedmioty te powsta-
wały na przestrzeni trzydziestu, czterdziestu lat.
Różnią się między sobą poziomem technicznym
i typami fizjonomii, natomiast rodzaj fałd, ciężkich
i nieskomplikowanych, który znamy z płaskorzeźb
naszej skrzyneczki, jest charakterystyczny dla
wszystkich dzieł tej grupy.

SKRZYNECZKA WAWELSKA
W GRUPIE SKRZYNECZEK ZŁOŻONYCH

Pierwsza połowa, a szczególnie druga ćwierć
XIV wieku to okres rozkwitu francuskiej rzeźby
w kości słoniowej o tematyce świeckiej. Szczególnie
staranne opracowanie zyskały oprawy lusterek,
tabliczki do pisania i skrzyneczki. Duża liczba

zachowanych przedmiotów (wg Gródeckiego jest
ich ok. 50)96 wskazuje, że skrzyneczki z kości
słoniowej ozdobione świeckimi przedstawieniami
cieszyły się szczególną popularnością w 1. połowie
XIV wieku. Nie oznacza to, że przedmioty tego
typu były domeną iuoiriers. Znane są, pochodzące
z tej samej epoki, skrzyneczki z drewna, metali
i skóry, często cenne, jak np. szkatułka przecho-
wywana w Luwrze z emaliowanej i złoconej miedzi,
ozdobiona dworską sceną oraz herbami Francji
i Anglii97. Jednakże właśnie skrzyneczki z kości
słoniowej dochowały się najliczniej i do nich należy

96 Gródecki, o.c, s. 113.

97 L. Clement de Ris, Notice des objets de bronze, cuiure,
etain, fer..., Paris 1882, s. 74.

21