DOI article:
Miziołek, Jerzy: Toskańskie malarstwo cassonowe z kolekcji Karola Lanckorońskiego w zbiorach Zamku Królewskiego na Wawelu: Studium wstępne
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.19893#0094
1. Jacek Malczewski, Karol Lanckoroński w swoim gabinecie, 1892. Własność Karoliny Lanckorońskiej
padku cornici, pod samym sufitem (fig. 14); jeszcze
inne stanowiły dekoracje lettucci (rodzaj łóżek
dziennych), a więc ław z zapieckami służących nie
tylko do siedzenia, lecz także do leżenia3. W języku
angielskim, szczególnie w USA, na określenie
wszystkich tego rodzaju malowideł używa się po-
wszechnie terminu domestic painting4. Także we
Włoszech zaczyna być stosowane określenie pittura
3 P. Thornton, The Italian Renaissance Interior, 1400-
1600, London 1991, passim. Zob. też: B. Cole, Italian Art
1250-1550. The Relation of Renaissance Art to Life and Society,
New York 1987, s. 1-74; M. Trionfi Honorat i, A proposito
del lettuccio (Antichita Viva, 20: 1981, nr 3, s. 39-47). O róż-
nicach między spalliere a cornici pisze Schiaparelli, o.c,
s. 168-175, o spallierach w sztuce renesansowej Toskanii:
A. B. Barriault, ,JSpalliera" Paintings of Renaissance Tusca-
ny. Fables of Poets for Patrician Homes, University Park 1994,
passim; E. Ca 11 mann, s.v. Spalliera [w:j The McMillan Dic-
tionary..., t. 29, s. 359-363. Locus classicus dotyczący malarstwa
cassonowego znajduje się w życiorysie florenckiego artysty Delio
Dellego - zob. G. Vasari, Żywoty najsławniejszych malarzy,
rzeźbiarzy i architektów, t. 2, Warszawa-Kraków 1985, s. 30-32,
gdzie informacje o malowaniu skrzyń, łóżek, boazerii etc. Opinia
domestica, choć ciągle jeszcze znacznie częściej
stosuje się pittura di cassone. Obejmuje ono nie
tylko cassoni, lecz także wymienione już rodzaje
malowideł wykonywanych na ogół z okazji zaślubin,
jak większość zachowanych do dziś skrzyń posa-
gowych, zdobiących niegdyś najważniejszy pokój
określany powszechnie jako camera mia, czyli sy-
pialnia5.
Yasariego, iż Delio (ur. 1403) był twórcą malarstwa cassonowego,
nie jest do utrzymania.
4 J. K. Ly deck er, The Domestic Setting of the Arts in
Renaissance Florence, Ann Arbor 1987, passim; Cole, o.c,
s. 1-74; A. B. Barriault, The Abundant, Beautiful, Chaste,
and Wise: Domestic Painting of the Italian Renaissance in the
Virginia Museum of Fine Arts (Arts in Virginia, 30: 1991, nr
1, s. 3-21); S. Fermor, Piero di Cosimo. Fiction, Inuention
and Fantasia, London 1993, s. 41 i n.
J Zob. m.in. A. Uguccioni, Salomone e la regina di
Saba. La pittura di cassone a Ferrara presenze nei musei
americani, Ferrara 1988. Podobne określenie w literaturze
niemieckiej, zob. U. Bischoff, Die „Cassonebilder" des Piero
di Cosimo. Fragen der Ikonographie, Frankfurt a. Main [etc]
1995.
90
padku cornici, pod samym sufitem (fig. 14); jeszcze
inne stanowiły dekoracje lettucci (rodzaj łóżek
dziennych), a więc ław z zapieckami służących nie
tylko do siedzenia, lecz także do leżenia3. W języku
angielskim, szczególnie w USA, na określenie
wszystkich tego rodzaju malowideł używa się po-
wszechnie terminu domestic painting4. Także we
Włoszech zaczyna być stosowane określenie pittura
3 P. Thornton, The Italian Renaissance Interior, 1400-
1600, London 1991, passim. Zob. też: B. Cole, Italian Art
1250-1550. The Relation of Renaissance Art to Life and Society,
New York 1987, s. 1-74; M. Trionfi Honorat i, A proposito
del lettuccio (Antichita Viva, 20: 1981, nr 3, s. 39-47). O róż-
nicach między spalliere a cornici pisze Schiaparelli, o.c,
s. 168-175, o spallierach w sztuce renesansowej Toskanii:
A. B. Barriault, ,JSpalliera" Paintings of Renaissance Tusca-
ny. Fables of Poets for Patrician Homes, University Park 1994,
passim; E. Ca 11 mann, s.v. Spalliera [w:j The McMillan Dic-
tionary..., t. 29, s. 359-363. Locus classicus dotyczący malarstwa
cassonowego znajduje się w życiorysie florenckiego artysty Delio
Dellego - zob. G. Vasari, Żywoty najsławniejszych malarzy,
rzeźbiarzy i architektów, t. 2, Warszawa-Kraków 1985, s. 30-32,
gdzie informacje o malowaniu skrzyń, łóżek, boazerii etc. Opinia
domestica, choć ciągle jeszcze znacznie częściej
stosuje się pittura di cassone. Obejmuje ono nie
tylko cassoni, lecz także wymienione już rodzaje
malowideł wykonywanych na ogół z okazji zaślubin,
jak większość zachowanych do dziś skrzyń posa-
gowych, zdobiących niegdyś najważniejszy pokój
określany powszechnie jako camera mia, czyli sy-
pialnia5.
Yasariego, iż Delio (ur. 1403) był twórcą malarstwa cassonowego,
nie jest do utrzymania.
4 J. K. Ly deck er, The Domestic Setting of the Arts in
Renaissance Florence, Ann Arbor 1987, passim; Cole, o.c,
s. 1-74; A. B. Barriault, The Abundant, Beautiful, Chaste,
and Wise: Domestic Painting of the Italian Renaissance in the
Virginia Museum of Fine Arts (Arts in Virginia, 30: 1991, nr
1, s. 3-21); S. Fermor, Piero di Cosimo. Fiction, Inuention
and Fantasia, London 1993, s. 41 i n.
J Zob. m.in. A. Uguccioni, Salomone e la regina di
Saba. La pittura di cassone a Ferrara presenze nei musei
americani, Ferrara 1988. Podobne określenie w literaturze
niemieckiej, zob. U. Bischoff, Die „Cassonebilder" des Piero
di Cosimo. Fragen der Ikonographie, Frankfurt a. Main [etc]
1995.
90