Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Hinweis: Ihre bisherige Sitzung ist abgelaufen. Sie arbeiten in einer neuen Sitzung weiter.
Metadaten

Zeitschrift für christliche Archäologie und Kunst — 2.1858

DOI Artikel:
Mannichfaltiges
DOI Seite / Zitierlink: 
https://doi.org/10.11588/diglit.3678#0086

DWork-Logo
Überblick
loading ...
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
MANNICHFALTIGES.

I. Kleinere Aufsätze und Notizen.

1. Urkunde des Bisehofs Adolog von Hildesheim vom 29. September 1186, betreffend die Einweihung
der S. Michaeliskirche daselbst nach ihrer theilweisen Zerstörung durch Brand.

Mitgetheilt von Dr. KRATZ.

Anno dominice incarnalionis M. C. LXXX. VI. Indictione IUI". III. K. oct(obris) renouata et con-
secrata est denuo hec eedesia. saneti Michahelis archangeli. in honore omnipotentis dei. ac uictoriosissime
crucis et sanete dei genüricis ac perpetue uirginis Marie, ipsiusque sanetissimi Micha(helis) et omnium cele-
stium uirtutum eorumque sanetorum quorum reliquie tarn in principali altari quam in ceteris altaribus uene-
rabiliter reposite sunt. Cum enim ipsa eedesia domino deo cooperante. a uenerabili episcopo construetore ip-
sius eedesie. saneto uidelicet Bernwardo. anno dominice incarnalionis. M. XX. //. dedicata esset, cum omni
deuotione eedesiastice religionis. ab eodem uenerabili antistite. cooperantibus. Vnuano hammburgensis eedesie
archiepiscopo et Ekehardo sleswicense episcopo et Bennone Aldenburgensis eedesie antistite. Post tot annorum
id est. C. LX. IIIl°r. curricula. ipsa eedesia incendio confragata (conflagrata). ac uetustate plurima ex parte
collapsa. atque etiam in ipsis altaribus particulatim diruta. rursum renouata. ac diuina gratia opitulante con-
secrata est. promouente id felici studio domino Theoderico seeundo huius nominis abbate. a uenerabili do-
mino et episcopo nostro. Adologo. cooperantibus sibi reuerendis Thiema,ro mindense. et Tammone. Verdense.
episcopis. ad laudem et honorem saluatoris domini nostri ihesu christi et sanetissimae genüricis semperque
uirginis Marie, ac salutiferi ligni adorande et uiuifice crucis. et ad speciale patrocinium saneti Micha(helis)
archangeli. totiusque milicie celi. et ad uenerationem eorum sanetorum. quorum reliquie ac nomina. infra
nolata habenlur et omnium sanetorum dei. in dei nomine feliciter. Amen.

2. Zur marianischen Symbolik. — Bei der Erklärung der christlichen Symbolik sind die Dich-
tungen des Mittelalters keinesweges schon genügend ausgebeutet, und jede Mittheilung aus ihnen, die
irgendwo zu einem günstigen Resultate bei Forschungen über die Deutung der kirchlichen Symbole füh-
ren kann, muss also willkommen sein. Unter dieser Voraussetzung machen wir auf einige Verse auf-
merksam, die sich in der ersten Sammlung der lateinischen Gedichte von Sebastian Brant befinden,
Diese Gedichte kamen ohne Jahreszahl und Druckort in Basel unter dem Titel heraus: „In laudem glo-
riose virginis Marie multorumque sanetorum. varii generis carmina Sebastiani Brant. utriusque iuris doctoris
famosissimi." *)

In dieser Sammlung steht eine Argumentation „contra iudeos et hereticos coneeptionem vir-
ginalem fuisse possibilem," welche die oben angedeuteten Verse enthält:

Unica semper avis Foenix reparatur in igne,
Sic vitam miseris unica virgo parit.

Pennigeras volucres arbor producit Ibera,

Quis vetat ut virgo parturit (?) absque viro?

Foemina fönte potest fieri faeeunda Sicano:
Concipere irriguo fönte Maria potest.

*) Bibliothek der gesammten deutschen National-Literatur von der ältesten bis, auf die neuere Zeit. Band 17.
Quedlinburg und Leipzig 1839. S. 23.
 
Annotationen