DOI Artikel:
Barriga Cuevas, Alejandro Díaz: Przedstawienia dzieciństwa Meszików w kodeksach Płaskowyżu Centralnego Mezoameryki
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.52432#0063
Przedstawienia dzieciństwa Meszików w kodeksach. ..
59
Dzieci pomagały też zapewne w produkcji rzemieślniczej klanu, opieko-
wały się młodszym rodzeństwem oraz zaczynały wyprawiać się na rynek celem
wymiany produktów. Innymi słowy, rozpoczynały swoje włączanie się w spo-
łeczeństwo poprzez uczestnictwo w pracach domowych wykonywanych w ra-
mach rodziny oraz w poczynaniach religijnych, politycznych i ekonomicznych
tejże, będąc postrzegane jako jej członkowie.
Z drugiej strony, biorąc pod uwagę, że klany tworzyły jednostki społecz-
ne wyższego rzędu, dzieci były tym samym inkorporowane do instytucji eko-
nomicznych, religijnych i politycznych Tlaxilacalli i Calpulli, do których na-
leżały.
Dzieci uczyły się w ten sposób od rodziców i krewnych prac, które w przy-
szłości miały wykonywać i, co ważne, ten typ nauczania był częścią praktyki
wspólnotowej, prowadzącej nie tylko do wykształcenia w uczniu odpowied-
nich umiejętności, ale także do ukształtowania jego indywidualnej osobowości
i tożsamości społecznej36.
Tlacuilo, który namalował stronę 59 Códice Mendocino, przedstawił
w polu u dołu strony tę zmianę w sposobie postrzegania dzieciństwa. Zmiana
w postrzeganiu dzieciństwa odpowiadała wiekowi sześciu lat. Można tam za-
uważyć, że zadaniem chłopców była pomoc w pracach rzemieślniczych oraz
w zbieraniu kukurydzy i fasoli, podczas gdy dziewczynki zaczynały prząść. Po-
nadto na kolejnej stronie [il. 8] widać jak siedmioletni chłopcy uczą się łowić
ryby, a dziewczynki pomagają w przędzeniu. Ciekawym jest, że w tym wieku
chłopcom pozwalano już ubierać się jak dorosłym.
Następne pola tlacuilo poświęcił przedstawieniu kar, jakim poddawa-
ne były słabe i nieposłuszne dzieci. Kary zróżnicowane były również stosow-
nie do wieku. Najpierw, dzieciom, które ukończyły osiem lat grożono ukłu-
ciem kolcami agawy, a jeśli rok później nadal były one nieposłuszne stosowano
wspomnianą karę, wiążąc chłopców, nagich, za ręce i nogi i kłując ich kolcami,
podczas gdy dziewczynki były kłute w ręce37.
Kary dla nieposłusznych dzieci narastały wraz z wiekiem, dziesięciolatki
były bite kijem, a jedenastolatkom kazano wdychać dym z chili, aby „nie pałę-
tali się rozwiąźli i leniwi, ale spędzali czas na rzeczach pożytecznych”38. Dwu-
nastoletnich chłopców karano każąc im leżeć nago na wilgotnej ziemi, a dziew-
czynki, nakazując im zamiatać przez całą noc39.
36 Lopiparo 2006: 135.
37 Códice Mendocino 1997: f. 59r.
38 López Austin 1985 b: 107; „para que no anduviesen viciosos y vagabundos, sino que se
aplicasen en ocupar el tiempo en cosas provechosas”.
39 Códice Mendocino 1997: f. 60r.
59
Dzieci pomagały też zapewne w produkcji rzemieślniczej klanu, opieko-
wały się młodszym rodzeństwem oraz zaczynały wyprawiać się na rynek celem
wymiany produktów. Innymi słowy, rozpoczynały swoje włączanie się w spo-
łeczeństwo poprzez uczestnictwo w pracach domowych wykonywanych w ra-
mach rodziny oraz w poczynaniach religijnych, politycznych i ekonomicznych
tejże, będąc postrzegane jako jej członkowie.
Z drugiej strony, biorąc pod uwagę, że klany tworzyły jednostki społecz-
ne wyższego rzędu, dzieci były tym samym inkorporowane do instytucji eko-
nomicznych, religijnych i politycznych Tlaxilacalli i Calpulli, do których na-
leżały.
Dzieci uczyły się w ten sposób od rodziców i krewnych prac, które w przy-
szłości miały wykonywać i, co ważne, ten typ nauczania był częścią praktyki
wspólnotowej, prowadzącej nie tylko do wykształcenia w uczniu odpowied-
nich umiejętności, ale także do ukształtowania jego indywidualnej osobowości
i tożsamości społecznej36.
Tlacuilo, który namalował stronę 59 Códice Mendocino, przedstawił
w polu u dołu strony tę zmianę w sposobie postrzegania dzieciństwa. Zmiana
w postrzeganiu dzieciństwa odpowiadała wiekowi sześciu lat. Można tam za-
uważyć, że zadaniem chłopców była pomoc w pracach rzemieślniczych oraz
w zbieraniu kukurydzy i fasoli, podczas gdy dziewczynki zaczynały prząść. Po-
nadto na kolejnej stronie [il. 8] widać jak siedmioletni chłopcy uczą się łowić
ryby, a dziewczynki pomagają w przędzeniu. Ciekawym jest, że w tym wieku
chłopcom pozwalano już ubierać się jak dorosłym.
Następne pola tlacuilo poświęcił przedstawieniu kar, jakim poddawa-
ne były słabe i nieposłuszne dzieci. Kary zróżnicowane były również stosow-
nie do wieku. Najpierw, dzieciom, które ukończyły osiem lat grożono ukłu-
ciem kolcami agawy, a jeśli rok później nadal były one nieposłuszne stosowano
wspomnianą karę, wiążąc chłopców, nagich, za ręce i nogi i kłując ich kolcami,
podczas gdy dziewczynki były kłute w ręce37.
Kary dla nieposłusznych dzieci narastały wraz z wiekiem, dziesięciolatki
były bite kijem, a jedenastolatkom kazano wdychać dym z chili, aby „nie pałę-
tali się rozwiąźli i leniwi, ale spędzali czas na rzeczach pożytecznych”38. Dwu-
nastoletnich chłopców karano każąc im leżeć nago na wilgotnej ziemi, a dziew-
czynki, nakazując im zamiatać przez całą noc39.
36 Lopiparo 2006: 135.
37 Códice Mendocino 1997: f. 59r.
38 López Austin 1985 b: 107; „para que no anduviesen viciosos y vagabundos, sino que se
aplicasen en ocupar el tiempo en cosas provechosas”.
39 Códice Mendocino 1997: f. 60r.