0.5
1 cm
Przedstawienia ahuianime w Kodeksie Florentyńskim
73
W dalszej części tego artykułu postaramy się odpowiedzieć na pytanie czy
i na ile proponowana przez europejskich duchownych klasyfikacja ahuianime
jako kobiet publicznych mogła być podstawna z azteckiego punktu widzenia.
Ponadto, zajmiemy się także omówieniem symboliki wspomnianych ilustra-
cji oraz tekstu, który im towarzyszy, starając się, w miarę naszych możliwo-
ści, przybliżyć postać i rolę społeczną ahuianime, tak jak były one rozumiane
przez Azteków.
Przedstawienia ahuianime w Księdze X Kodeksu Florentyńskiego
Księga X, zatytułowana „Ludzie”, poświęcona jest opisom różnych ka-
tegorii osób z punktu widzenia relacji rodzinnych, różnic wieku, profesji itp.
W rozdziale XV tej księgi poświęconym dwunastu typom złych kobiet, na
pierwszym miejscu znajdujemy opis Ahuiani, Ahuilnequi, co autor tłumaczy
jako „prostytutka, kobieta cielesna”* * * 6. Fragmentowi temu towarzyszą trzy ilu-
stracje przedstawiające rzeczone ahuianime, przy czym każda z nich odnosi się
do innego etapu życia tych kobiet. Poniżej postaramy się omówić znaczenie
poszczególnych elementów analizowanych wizerunków, skupiając się na ce-
chach odnoszących się do płci i wieku przedstawionych postaci, a także anali-
zując symbolikę ich podstawowych atrybutów, jakimi są kwiaty i woda.
Atrybuty wskazujące na płeć i wiek
Jak czytamy w Historia general de las cosas de Nueva España, hiszpań-
skim tłumaczeniu Kodeksu Florentyńskiego'.
La puta es mujer pública y tiene lo siguiente: que anda vendiendo su cu-
erpo; comienza desde moza, y no lo pierde siendo vieja y anda como bor-
racha y perdida7.
[Prostytutka to kobieta publiczna, która ma co następuje: chodzi i sprze-
daj e swe ciało; zaczyna jako dziewczyna i nie przestaje nawet będąc sta-
rą, i chodzi jak pijana i zagubiona.]
Na podstawie cytowanego fragmentu można zatem wnioskować, iż peł-
nienie funkcji ahuiani obejmowało najprawdopodobniej wszystkie okresy ży-
cia kobiety, co widać zresztą na omawianych ilustracjach. Wciąż trudno jest
dokładnie określić, jaka droga wiodła do tego zawodu. Jak sugeruje Noemi
europejskiej. W konsekwencji można założyć, iż wiele słów zamieszczonych w cytowanym źró-
dle nie jest dokładnym tłumaczeniem terminu nahuatl, a jedynie jego hiszpańskim „odpowied-
nikiem” w rozumieniu autora.
6 Sahagún 1953-82, X: 55.
7 Sahagún 1988: 607.
73
W dalszej części tego artykułu postaramy się odpowiedzieć na pytanie czy
i na ile proponowana przez europejskich duchownych klasyfikacja ahuianime
jako kobiet publicznych mogła być podstawna z azteckiego punktu widzenia.
Ponadto, zajmiemy się także omówieniem symboliki wspomnianych ilustra-
cji oraz tekstu, który im towarzyszy, starając się, w miarę naszych możliwo-
ści, przybliżyć postać i rolę społeczną ahuianime, tak jak były one rozumiane
przez Azteków.
Przedstawienia ahuianime w Księdze X Kodeksu Florentyńskiego
Księga X, zatytułowana „Ludzie”, poświęcona jest opisom różnych ka-
tegorii osób z punktu widzenia relacji rodzinnych, różnic wieku, profesji itp.
W rozdziale XV tej księgi poświęconym dwunastu typom złych kobiet, na
pierwszym miejscu znajdujemy opis Ahuiani, Ahuilnequi, co autor tłumaczy
jako „prostytutka, kobieta cielesna”* * * 6. Fragmentowi temu towarzyszą trzy ilu-
stracje przedstawiające rzeczone ahuianime, przy czym każda z nich odnosi się
do innego etapu życia tych kobiet. Poniżej postaramy się omówić znaczenie
poszczególnych elementów analizowanych wizerunków, skupiając się na ce-
chach odnoszących się do płci i wieku przedstawionych postaci, a także anali-
zując symbolikę ich podstawowych atrybutów, jakimi są kwiaty i woda.
Atrybuty wskazujące na płeć i wiek
Jak czytamy w Historia general de las cosas de Nueva España, hiszpań-
skim tłumaczeniu Kodeksu Florentyńskiego'.
La puta es mujer pública y tiene lo siguiente: que anda vendiendo su cu-
erpo; comienza desde moza, y no lo pierde siendo vieja y anda como bor-
racha y perdida7.
[Prostytutka to kobieta publiczna, która ma co następuje: chodzi i sprze-
daj e swe ciało; zaczyna jako dziewczyna i nie przestaje nawet będąc sta-
rą, i chodzi jak pijana i zagubiona.]
Na podstawie cytowanego fragmentu można zatem wnioskować, iż peł-
nienie funkcji ahuiani obejmowało najprawdopodobniej wszystkie okresy ży-
cia kobiety, co widać zresztą na omawianych ilustracjach. Wciąż trudno jest
dokładnie określić, jaka droga wiodła do tego zawodu. Jak sugeruje Noemi
europejskiej. W konsekwencji można założyć, iż wiele słów zamieszczonych w cytowanym źró-
dle nie jest dokładnym tłumaczeniem terminu nahuatl, a jedynie jego hiszpańskim „odpowied-
nikiem” w rozumieniu autora.
6 Sahagún 1953-82, X: 55.
7 Sahagún 1988: 607.
