DOI article:
Labuda, Adam S.: Michała Walickiego i Juliusza Starzyńskiego Dzieje sztuki polskiej w II rzeczypospolitej: zachód, polska, wschód
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.52521#0366
360 Adam S. Labuda
ne", wymagałoby odrębnego prześwietlenia. O potrzebie podjęcia tego zada-
nia przekonują choćby odnotowane wyżej problemy umiejscowienia sztuki
wschodnio-ortodoksyjnej w dziedzictwie artystycznym Rzeczypospolitej.
Drogą do lepszego zrozumienia dokonań Walickiego i Starzyńskiego byłoby
ukazanie ich w szerokiej perspektywie porównawczej, w planie rzeczowo-hi-
storycznym i metodologicznym - obejmujące zarówno polskie piśmiennic-
two fachowe i to uznane za nie-akademickie, jak i historiografię artystyczną
całej Europy. Dotyczy to zwłaszcza naszych sąsiadów, historiografii czecho-
słowackiej czy litewskiej, także ukraińskiej, w stosunku do ówczesnej pol-
skiej bardzo polemicznej, a stosującej podobne figury interpretacyjne42.
BIBLIOGRAFIA
Anders H., Rytm. W poszukiwaniu stylu narodowego, Warszawa 1972
Bakoś Ścieżki i strategie historiografii sztuki w Europie Środkowej, tłum. F. Lipiński,
„Artium Quaestiones" 2013, 14, s. 255-306
42 Zob. Marek, Kunstgeschichte zwischen Wissenschaft...-, M. Filipovâ, Between East
and West: The Vienna School and the Idea of Czechoslovak Art, „Journal of Art Historiogra-
phy7' 2013, 8; eadem, The Construction of National Identity in Czech Art History, „Centro-
pa" 2008, 8(3), s. 257-271; L. Lauckaitè, Writing Lithuanian Art History in the First Half of
the Twentieth Century; Strategies of National Identity, „Centropa" 2008, 8(3), s. 272-280.
Zob. też K. Kodres, Two art histories: the (Baltic) German and Estonian versions of the
history of Estonian art, w: History of Art History in Central, Eastern and South-Eastern
Europe, red. J. Malinowski, t. 2, Toruń 2012, s. 67-72,- J. Vybiral, What Is ‘Czech’ in Art in
Bohemia? Alfred Woltmann and defensive mechanisms of Czech artistic historiography,
„Kunstchronik" 2006, 1(59), s. 1-7.
Co do historii sztuki ukraińskiej trudno wskazać na opracowania analogiczne. Nie
spełniają odpowiednich kryteriów biograficzne, apologetycznie ujęte opracowania: T. Ste-
fanyshyn, Ukrainian art. Studies of Lwow/Lviv in the 1920s-1930s: personalities, works,
tendencies, w: History of Art History..., s. 41-48; L. Sokolyuk, Dmytro Antonovych’s gen-
eral conception of Ukrainian art history and its significance for modern teaching system,
ibidem, s. 49-53.
Cenny zadatek do dyskutowanych kwestii stanowią opracowania: M. Kruk, Sztuka
własna i obca. Na marginesie badań nad zachodnioruskim malarstwem ikonowym, w:
Byzantina Europaea. Księga jubileuszowa ofiarowana Profesorowi Waldemarowi Cerano-
wi, red. M. Kokoszko, M.J. Leszka, Łódź 2007, s. 327-343; idem, Stan badań nad zachod-
nioruskim malarstwem ikonowym XV-XVI wieku, w: Sztuka Kresów Wschodnich, red.
J.K. Ostrowski, Kraków 1996, s. 29-55.
W tym miejscu tylko ogólnie można wskazać na bogaty i inspirujący dla poruszo-
nych w tym studium problemów dorobek studiów postkolomalnych, wypracowany przede
wszystkim przez antropologów i teoretyków kultury historyków i literaturoznawców.
ne", wymagałoby odrębnego prześwietlenia. O potrzebie podjęcia tego zada-
nia przekonują choćby odnotowane wyżej problemy umiejscowienia sztuki
wschodnio-ortodoksyjnej w dziedzictwie artystycznym Rzeczypospolitej.
Drogą do lepszego zrozumienia dokonań Walickiego i Starzyńskiego byłoby
ukazanie ich w szerokiej perspektywie porównawczej, w planie rzeczowo-hi-
storycznym i metodologicznym - obejmujące zarówno polskie piśmiennic-
two fachowe i to uznane za nie-akademickie, jak i historiografię artystyczną
całej Europy. Dotyczy to zwłaszcza naszych sąsiadów, historiografii czecho-
słowackiej czy litewskiej, także ukraińskiej, w stosunku do ówczesnej pol-
skiej bardzo polemicznej, a stosującej podobne figury interpretacyjne42.
BIBLIOGRAFIA
Anders H., Rytm. W poszukiwaniu stylu narodowego, Warszawa 1972
Bakoś Ścieżki i strategie historiografii sztuki w Europie Środkowej, tłum. F. Lipiński,
„Artium Quaestiones" 2013, 14, s. 255-306
42 Zob. Marek, Kunstgeschichte zwischen Wissenschaft...-, M. Filipovâ, Between East
and West: The Vienna School and the Idea of Czechoslovak Art, „Journal of Art Historiogra-
phy7' 2013, 8; eadem, The Construction of National Identity in Czech Art History, „Centro-
pa" 2008, 8(3), s. 257-271; L. Lauckaitè, Writing Lithuanian Art History in the First Half of
the Twentieth Century; Strategies of National Identity, „Centropa" 2008, 8(3), s. 272-280.
Zob. też K. Kodres, Two art histories: the (Baltic) German and Estonian versions of the
history of Estonian art, w: History of Art History in Central, Eastern and South-Eastern
Europe, red. J. Malinowski, t. 2, Toruń 2012, s. 67-72,- J. Vybiral, What Is ‘Czech’ in Art in
Bohemia? Alfred Woltmann and defensive mechanisms of Czech artistic historiography,
„Kunstchronik" 2006, 1(59), s. 1-7.
Co do historii sztuki ukraińskiej trudno wskazać na opracowania analogiczne. Nie
spełniają odpowiednich kryteriów biograficzne, apologetycznie ujęte opracowania: T. Ste-
fanyshyn, Ukrainian art. Studies of Lwow/Lviv in the 1920s-1930s: personalities, works,
tendencies, w: History of Art History..., s. 41-48; L. Sokolyuk, Dmytro Antonovych’s gen-
eral conception of Ukrainian art history and its significance for modern teaching system,
ibidem, s. 49-53.
Cenny zadatek do dyskutowanych kwestii stanowią opracowania: M. Kruk, Sztuka
własna i obca. Na marginesie badań nad zachodnioruskim malarstwem ikonowym, w:
Byzantina Europaea. Księga jubileuszowa ofiarowana Profesorowi Waldemarowi Cerano-
wi, red. M. Kokoszko, M.J. Leszka, Łódź 2007, s. 327-343; idem, Stan badań nad zachod-
nioruskim malarstwem ikonowym XV-XVI wieku, w: Sztuka Kresów Wschodnich, red.
J.K. Ostrowski, Kraków 1996, s. 29-55.
W tym miejscu tylko ogólnie można wskazać na bogaty i inspirujący dla poruszo-
nych w tym studium problemów dorobek studiów postkolomalnych, wypracowany przede
wszystkim przez antropologów i teoretyków kultury historyków i literaturoznawców.