DOI Heft:
Nr. 2
DOI Artikel:Sinko-Popielowa, Krystyna: Ze studiów nad Padovanem
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.38698#0132
122
K. SINKO-POPIELOWA
(14)
z n ę, w krużgankach kościoła 00. franciszkanów w Krakowie (ryc. 96 *).
Odnajdujemy tu charakterystyczne dla prac Padovana operowanie płasko-
rzeźbą rozmaitej wysokości, zamiłowanie w wydobywaniu ruchliwych, cienkich
fałdów na dobrze wymodelowanym ciele, lekkość i swobodę układu, dalekiego od
szablonu, mimo zastosowania znanego motywu, ,,sansovinowskiego“. Itennagro-
bek można związać przynajmniej z warsztatem mistrza, jeśli się uzna jego stopień
artyzmu za niższy od padovanowskiego. Bliższa data powstania nie jest znana.
Nie wiemy też, kto ten zmarły. Herb, umieszczony na kartuszu o cechach
pierwszej połowy XVI w., przedstawia bramę forteczną z pięcioma liliami
nad nią. Należy on, jak się zdaje, do herbów włoskich, wśród których często
spotykamy motyw podobnej warowni z liliami (np. herb osiadłej w Rzymie
rodziny Ravenna przedstawia bramę o trzech blankach z trzema liliami).
Padovano był, jak większość rzeźbiarzy włoskich pracujących w Polsce,
także architektem. Pomijając powszechnie znaną, a jakże ważną dla rozwoju
naszej architektury i „polskiej" attyki przebudowę krakowskich Su-
kiennic (z lat 1556—1559) przypominamy przytoczoną przez F. Koperę2)
wiadomość o pracach Padovana przy budowie pałacu biskupiego
w Krakowie i o wykończeniu przez niego w r. 1541 woskowego modelu
Krakowa3). W r. 1551, jak wspomina Hornung 4), zrobił Padovano model
zamku biskupów krakowskich w Prądniku. Przepadły one
jak wiele rzeźb Padovana.
Do zaginionych prac należy „lajigura de nostra donna cum segno dela Carita“,
wykonana w Wenecji 1522 5), Gyborium kształtu szafiastego w kate-
drze krakowskiej6) zok. 1536 i pomnik lekarza królewskiego,
Bonawentury Gardiani, za który Padovano miał w r. 1565 otrzy-
mać 80 zip.7). O pomniku królowej Elżbiety, którego projekt
był gotów w r. 1545, przechowały wiadomości tylko rachunki z lat 1546—1552.
Pomnik odesłano do Wilna 8) i tam przepadł. Nie zachował się też wykuty
w samym Wilnie nagrobek królowej Barbary, skończony przed
r. 1556.
J) C e r c h a-K o p e r a, Cini, Kraków, 8, fig. 91; autor przypisuje nagrobek Ciniemu.
Rys. Kopera-Cercha, Pomniki Krakowa, II.
2) J. w. 265.
3) Tamże p. 254 i n.
4) o. c. p. 275.
5) P 1 a n i s c i g, 1. c. 271.
6) F. Kopera p. 233 i n. przypuszcza, że jest to cyborium przeniesione z katedry do
kościoła w Modlnicy. Ale tamto miało kształt szafiasty, a to ma kształt tempietta. Styl nie
sprzeciwiałby się attrybucji Padovanowi.
7) Hornung, Jan Maria j. w. p. 276. Niewydane badania J. Kieszkowskiego,
wzmiankowane przez Hornung a, „Pomnik ostatnich Jagiellonów" str. 11, wykazały
ponadto udział Padovana w budowie rezydencji wileńskiej.
8) Kopera j. w. p. 234 i 240.
K. SINKO-POPIELOWA
(14)
z n ę, w krużgankach kościoła 00. franciszkanów w Krakowie (ryc. 96 *).
Odnajdujemy tu charakterystyczne dla prac Padovana operowanie płasko-
rzeźbą rozmaitej wysokości, zamiłowanie w wydobywaniu ruchliwych, cienkich
fałdów na dobrze wymodelowanym ciele, lekkość i swobodę układu, dalekiego od
szablonu, mimo zastosowania znanego motywu, ,,sansovinowskiego“. Itennagro-
bek można związać przynajmniej z warsztatem mistrza, jeśli się uzna jego stopień
artyzmu za niższy od padovanowskiego. Bliższa data powstania nie jest znana.
Nie wiemy też, kto ten zmarły. Herb, umieszczony na kartuszu o cechach
pierwszej połowy XVI w., przedstawia bramę forteczną z pięcioma liliami
nad nią. Należy on, jak się zdaje, do herbów włoskich, wśród których często
spotykamy motyw podobnej warowni z liliami (np. herb osiadłej w Rzymie
rodziny Ravenna przedstawia bramę o trzech blankach z trzema liliami).
Padovano był, jak większość rzeźbiarzy włoskich pracujących w Polsce,
także architektem. Pomijając powszechnie znaną, a jakże ważną dla rozwoju
naszej architektury i „polskiej" attyki przebudowę krakowskich Su-
kiennic (z lat 1556—1559) przypominamy przytoczoną przez F. Koperę2)
wiadomość o pracach Padovana przy budowie pałacu biskupiego
w Krakowie i o wykończeniu przez niego w r. 1541 woskowego modelu
Krakowa3). W r. 1551, jak wspomina Hornung 4), zrobił Padovano model
zamku biskupów krakowskich w Prądniku. Przepadły one
jak wiele rzeźb Padovana.
Do zaginionych prac należy „lajigura de nostra donna cum segno dela Carita“,
wykonana w Wenecji 1522 5), Gyborium kształtu szafiastego w kate-
drze krakowskiej6) zok. 1536 i pomnik lekarza królewskiego,
Bonawentury Gardiani, za który Padovano miał w r. 1565 otrzy-
mać 80 zip.7). O pomniku królowej Elżbiety, którego projekt
był gotów w r. 1545, przechowały wiadomości tylko rachunki z lat 1546—1552.
Pomnik odesłano do Wilna 8) i tam przepadł. Nie zachował się też wykuty
w samym Wilnie nagrobek królowej Barbary, skończony przed
r. 1556.
J) C e r c h a-K o p e r a, Cini, Kraków, 8, fig. 91; autor przypisuje nagrobek Ciniemu.
Rys. Kopera-Cercha, Pomniki Krakowa, II.
2) J. w. 265.
3) Tamże p. 254 i n.
4) o. c. p. 275.
5) P 1 a n i s c i g, 1. c. 271.
6) F. Kopera p. 233 i n. przypuszcza, że jest to cyborium przeniesione z katedry do
kościoła w Modlnicy. Ale tamto miało kształt szafiasty, a to ma kształt tempietta. Styl nie
sprzeciwiałby się attrybucji Padovanowi.
7) Hornung, Jan Maria j. w. p. 276. Niewydane badania J. Kieszkowskiego,
wzmiankowane przez Hornung a, „Pomnik ostatnich Jagiellonów" str. 11, wykazały
ponadto udział Padovana w budowie rezydencji wileńskiej.
8) Kopera j. w. p. 234 i 240.