Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Metadaten

Cartier, Gallus; Veith, Ignaz A. [Oth.]; Veith, Franz Anton [Oth.]
Series Sublimium Disciplinarum Et Sacrarum Scientiarum: Viris Ecclesiæ Ministerio Deputatis Utilium Et Necessariarum In Commodum Et Utilitatem Quorumlibet Monasteriorum Et Virorum Ecclesiasticorum Ex Probatissimis Celeberrimorum Nostræ Ætatis Theologorum ... Necnon Philosophorum Operibus Concinnata Ac Digesta ... Et in Quatuor Partes Distincta ... (Pars 1): Complectens Philosophiam Eclecticam ...Praemittuntur ... Tractatus Duo I. De Doctrina Christiana ... II. De Religione ... Accessêre itidem Exercitationes Philosophicæ ... Et Elementa Geometriæ Una Cum Indice Copioso — Augustæ Vind. & Wirceburgi: Sumptibus Ignatii Adami & Francisci Antonii Veith Fratrum Bibliop., 1756 [VD18 90796306]

DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.50148#0234
Overview
Facsimile
0.5
1 cm
facsimile
Scroll
OCR fulltext
92 Pars IV. Logices.
etiam integra sernper & illibata conser-
vetur. Insuper mentis vita in cogitatio-
ne est posita ; unde vivens quoque erit
dicenda, seu immortalis & incorruptibi-
lis : quod in quaestione positum fuit.
g Quod si hoc ipsum aliis sit exponen-
dum , Methodum Syntheticam adhibere
oportebit ; & ab eo incipiendum erit,
quod in hac inquisitione postremo loco fuit
inventum : nempe fundamenti instar sta-
tuendum erit generale istud principium,
Substantiam cogitantem £/ fpiritalem cor-
ruptionis omnino ejfe expertem. Atque ita
contraria via ad ipsam mentem erit de-
scendendum, qute immortalis & incorru-
ptibilis erit afferenda.
Utraque Methodo utuntur tum Advo-
cati , qui de jure respondent, & causas
agunt; tum Theologi Morales, qui de
cqsibus, ut vocant , confcientia tum
etiam Medici, qui de morbis consulun-
tur. Nam ii accedentes ad se circa lin-
gula rei propositje capita singillatim in-
terrogant ; & ab iis , qute sciscitando
sunt expiscati, ad ea, quae minus nota
stmt, pergunt , ut tandem ad principia
generalia, sive Moralis Scientiae, sive Ju-
risprudentia: , live Medicinae perveniant;
ac rem, quae in qutestionem venit , ad
hoc vel illud genus pertinere inselligant.
Si vero Theologus in sacra Concione,
vel Advocatus in foro , vel Medicus in
pulpito rem, de qua contuitus est, ex-
plicare velit , contraria via regreditur,
ac initio dudo a generalibus effatis seu
principiis ad id, quod specialiter propo-
situm est, descendet.
p Hinc liquet Regresfum in demon-
strando vitiosum non esse, licet Circulus
Ti. cusari non possit. Tunc enim fit Re-
gvejjus, cum diversa est demonstrandi ra-
tio, nempeAndlytica&Synthetica. Prior
a speciali rei consideratione ad notiones
communes ascendit : posterior a notio-
nibus communibus ad ea, qua: sunt spe-

Tde Methodo.
cialia, descendit , in quo nullum occur-
rit vitium. Sed Circulus fit, cum idem
servatur demonstrationis genus: v. g. si
quis juxta falsam Aristotelis dodrinam (a),
stellas scintillare affirmaret, quod nimium
a nobis distent, & vicissim eas longe a
nobis distare concluderet, quod scintil-
lent , is Circulum in demonstrando ad-
mitteret, quo Ratiocinatio ipsius merito
vitiosa diceretur.
In eumdem errorem lapsus videtur
Cartesius, dum probat Deum existere ex
hoc,quod in clara & distinda illius idea,qua
nos non fallit,existentia necessario continea-
tur ; & vicissim omnem ideae clara: &
distinda: certitudinem ex ipsius Dei co-
gnitione repetendam docet: siquidem ar-
bitratur , nos nulli ideae clarae & distjn-
dae fidem debere , nisi prius certo Deum
existere teneamus, &c.
Caput II.
JIO
De Metbodo Syntbetica.
QJsnthefis sive Methodus Syntbetica, aut
Methodus compojitionis est ea, qua ve-
ritas inventa congruo modo £/ ordine aliis
exponitur , vel materia quadam feu ar-
gumentum pertrahatur. In qua quidem
Methodo non secus ac in Analysi fitsem-
per a notioribus ad minus nota pro-
gressus : sed in Analysi res primo specia-
tim expenditur, ut ad communes notio-
nes fiat progressus ; in Synthesi vero ge-
nerarim primum, deinde speciatim res
considerantur. Si enim de speciebus prius
ageretur quam de genere ; cum speciei
notitia citra generis cognitionem haberi
nequeat, fepius generis natura explican-
da foret, quotiescumque de specie. ali-
qua esset tradandum , quod molestiam
& confusionem pareret, & ordini, quem
quaerimus, prorsus adversaretur. Metho-
dus

(a) Lib. z. de Calo, cap. g.
 
Annotationen