Cartier, Gallus; Veith, Ignaz A. [Bearb.]; Veith, Franz Anton [Bearb.]: Series Sublimium Disciplinarum Et Sacrarum Scientiarum: Viris Ecclesiæ Ministerio Deputatis Utilium Et Necessariarum In Commodum Et Utilitatem Quorumlibet Monasteriorum Et Virorum Ecclesiasticorum Ex Probatissimis Celeberrimorum Nostræ Ætatis Theologorum ... Necnon Philosophorum Operibus Concinnata Ac Digesta ... Et in Quatuor Partes Distincta ... (Pars 3): Complectens (I.) Institutiones Jurisprudentiæ Canonico-Civilis ... (II.) Collegia Juris Canonici ad V. Libros Decretalium Gregorii IX. ... (III.) Institutiones Imperiales ... (IV.) Delineationem Pandectarum ... Accedunt Exercitationes Juris Utriusque ... (Augustæ Vindelicorum: Sumptibus Ignatii Adami & Francisci Antonii Veith Bibliopolarum, 1758) [VD18 90796357]

Delineat. Pandeft. Liber XL. & XL1.

122
, Titulus VI.
De mortis caufd Donationibus &
Capionibus.
TJUnc etiam titulum exposuimus Lo-
•LX cis sup. cit. Unde haec pauca dun-
taxat hic addimus circa Capiones. Igi-
tur
imo. Quomodo distinguatur
Capio mortis causa a Donatione mortis
causa ? Sicut genus a specie :
Donatio enim mortis causa est rei ac-
quisitio ob solam mortem Donatoris ; at
Capio mortis causa est rei acquisitio ,
quae mihi obvenit etiam ob alterius mor-
tem , L. %.ff.b. v. g. Si Legatario-
rum pecunias quis heredi daret ut he-

reditatem adiret , htec pecunia mortis
causa capitur, L. i J. b. Item si Le-
gatarius ab aliquo prxmium accipiat, ut
Legatum repudiet, id pro Capione mor-
tis causa habetur.
Q. ado. Num sit Capio mortisgQl
causa dicenda, si ego Cajo centum do-
nem causa mortis filii mei, cum fort£ in
aliquo vitte discrimine sit constitutus hac
conditione , quod , si filius convaluerit,
pecunia donata mihi rursus reddatur , si
vero decesserit, ut maneat apud Cajum!
ty. Affirtn. ex L. R.ff- b. & patet ex
data distinftione inter Capionem & Do-
nationem mortis causa ; quamquam
Widmont hic cum Glossa arbitretur po-
tius este Donationem mortis causa.

Qjtio. QP3
Dir
H corporas, a
..dm Immobiles
j tolito;nc
jfepubfa,'
jyo. Qp°'
£ Animi
. jMtiim per nos
msj vel Tutore:
yo. Quoir
'dium & corpr
iijel animo nol
i, vel animo nost
/hi,p. Hinc
ijliijwlini, Depi
i’i Creditores rei
'i inpoiTedione al

W Mig.

rogata scilicet Servitute, nullam habeat
utilitatem , hinc merito a nobis omitti-
tur.

mereto exiftentis cum animo eam fibi ha-
bendi. Is ergo , qui rem detinet tan-
quam suam , vel jure aliquo utitur tan-
quam sibi competente , possidere dici-
tur. Circa jura incorporalia tamen, qu»
sub lentum corporeum non cadunt, sed
tantum Juris intellectum habent, Quaft
pofiefio vocatur.
Q. ado.
in Naturalem & Civilem .
ipsa adualis rei insistentia leu detendo j
Civilis vero estjlle animus rem possiden-
di tanquam suam.

HM Polii
illidere ? r>

®estposTessbr.
■ Q; sto. Num
J hterest, qua h

TlTUL US I.
De adquirendo rerum Dominio.
RE hac materia egimus in Inst. Imp.
Lib. 2. tit. 1. n. so. Ss’ feqq. item
ibid. Tit. 9. n. 99. feqq. necnon
etiam in Theologia nostra Tom. 3. Ir. q.
c. 2.fett. 1. ». po. £/ feqq. ubi vid.
„ Titulus II.
804.
De adquirenda vel amittenda pojjes-
sione.
Qinio. Quid sit possessip ? ty. est
1 detentio rei (r) vacua in com-

t03
De ManumiJJionibus Servorum.
T Iber non agit niti de Manumissionibus
Servorum j verum quia hodie , ab-

Q-"0"
r. vel 6 decl'
Quomodo dividatur ? W.
St Civilem : Naturalis * ex
i «r»/i tlnnrin £pti rlptendO 9 J
W,Co‘U
0*^
^sitl1Cet c’
Per Cepti
s, sollet
Xe t0; ex
ex^ap