DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.51319#0034
IV. ROND DEN VREDE VAN MUNSTER
Het ..Grootboek” van 1647 van Maria Fourmenois. De juweelen
van Thomas de Pret. De officieele schilders Van den Hoeck
en Frans Luykx. Musson als deken der St-Lucasgilde. Bullart.
De vrede van Munster
Op 23 April 1646 begint het Grootboek van Maria Fourmenois. Het
volgend jaar zou ze Mathijs Musson huwen. Het blijkt niet dat haar
overleden echtgenoot, Cornelis de Wael, zich met den verkoop van schil-
derijen heeft bezig gehouden. Hij, en naderhand zijn weduwe, gingen
heelemaal op in den handel van spiegels. Deze wraren van alle grootte,
meestal met omlijstingen van schildpad, en bereikten den prijs van
180 gulden als ze van den gewonen ring en de bollen voorzien waren.
Als bekleedsel voor de muren met spiegel gebruikte men rood goudleer
of fluweel van dezelfde kleur en partijen ebbenhout ; verder verkocht
de Wael de bijbehoorende koperen brandijzers, zoogenaamd wit werk,
sibori en Venetiaansche glazen. Deze laatste bekwam Maria Fourmenois
meestal van Savonetti en van de gebroeders de Pret uit de lagunenstad.
Eindelijk ontving en verkocht ze (altijd volgens het Grootboek van 1646)
blauw fleschjes, Brusselsche glazen in vele variëteiten, blauw schotels.
Het meeste kristal en glas betrok Maria Fourmenois uit Brussel. Die
handel maakte een noodzakehjk complement uit voor een konstcabinet
in grooten stijl. Musson, zooals we reeds hebben gezien, had niet Savo-
netti veel kunstglas verhandeld en was zelfs met den Italiaan in een
proces gewikkeld waarvan Savonetti de kosten moest betalen.
Maria Fourmenois was een uitzonderlijke vrouw, voor den handel
ten zeerste geschikt. Zij hield de boekhouding, schreef de brieven, zelfs
die welke haar man persoonlijk aangingen. Deze laatste was trouwens
veel afwezig, reisde naar Holland, Parijs, in het binnenland, voor de
Sint-Lucasgilde. Zij was een zeer mooie vrouw. In een brief van 9 Juli
1666 zegt de Franschman Bertrand de Lanaye dat in Antwerpen niemand
te vinden was die beter voor koningin kon doorgaan dan zij ; hij bidt
haar om een portret voor zijn vrouw, voegt er bij dat zij die ongewone
gunst niet zal weigeren, daar hij meer dan één blijk van haar edel ka-
rakter mocht ontvangen.
XXX
Het ..Grootboek” van 1647 van Maria Fourmenois. De juweelen
van Thomas de Pret. De officieele schilders Van den Hoeck
en Frans Luykx. Musson als deken der St-Lucasgilde. Bullart.
De vrede van Munster
Op 23 April 1646 begint het Grootboek van Maria Fourmenois. Het
volgend jaar zou ze Mathijs Musson huwen. Het blijkt niet dat haar
overleden echtgenoot, Cornelis de Wael, zich met den verkoop van schil-
derijen heeft bezig gehouden. Hij, en naderhand zijn weduwe, gingen
heelemaal op in den handel van spiegels. Deze wraren van alle grootte,
meestal met omlijstingen van schildpad, en bereikten den prijs van
180 gulden als ze van den gewonen ring en de bollen voorzien waren.
Als bekleedsel voor de muren met spiegel gebruikte men rood goudleer
of fluweel van dezelfde kleur en partijen ebbenhout ; verder verkocht
de Wael de bijbehoorende koperen brandijzers, zoogenaamd wit werk,
sibori en Venetiaansche glazen. Deze laatste bekwam Maria Fourmenois
meestal van Savonetti en van de gebroeders de Pret uit de lagunenstad.
Eindelijk ontving en verkocht ze (altijd volgens het Grootboek van 1646)
blauw fleschjes, Brusselsche glazen in vele variëteiten, blauw schotels.
Het meeste kristal en glas betrok Maria Fourmenois uit Brussel. Die
handel maakte een noodzakehjk complement uit voor een konstcabinet
in grooten stijl. Musson, zooals we reeds hebben gezien, had niet Savo-
netti veel kunstglas verhandeld en was zelfs met den Italiaan in een
proces gewikkeld waarvan Savonetti de kosten moest betalen.
Maria Fourmenois was een uitzonderlijke vrouw, voor den handel
ten zeerste geschikt. Zij hield de boekhouding, schreef de brieven, zelfs
die welke haar man persoonlijk aangingen. Deze laatste was trouwens
veel afwezig, reisde naar Holland, Parijs, in het binnenland, voor de
Sint-Lucasgilde. Zij was een zeer mooie vrouw. In een brief van 9 Juli
1666 zegt de Franschman Bertrand de Lanaye dat in Antwerpen niemand
te vinden was die beter voor koningin kon doorgaan dan zij ; hij bidt
haar om een portret voor zijn vrouw, voegt er bij dat zij die ongewone
gunst niet zal weigeren, daar hij meer dan één blijk van haar edel ka-
rakter mocht ontvangen.
XXX