Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1892)

ΣΥΜΒΟΛΗ

ΕΙΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑΝ ΤΟΓ ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΑΛ.ΦΑΒΗΤΟΤ

Ουδέν στοιχεϊον έν τώ Έλληνικφ άλφαβήτω Τρίτος τύπος όλως διάφορος των προηγου-

παρίσταται ύπό τοσαύτας τέλειος άπ αλλήλων μένων είνε ο έν Άνακτορίω, έν Σελινοΰ'ντι καί

διαφέρουσας μορφάς, ώς το παριστών τον φθόγγον έν Μήλω απαντών Μ ή Μ, 6ν άπιΟάνως 6 ΚοββιΊδ 1

β, ώστε οιανδήποτε γνώμην καϊ αν έ'χη τις περί νομίζει παραχθέντα έκ του Φοινικικού Ιιβίΐι άνα-

τής καταγωγής αυτών, ουδέποτε θά ίσχυρισΟή δτι στραφείσης προς τά άνω τής μιας της γωνίας

πάντες οί ποικιλόμορφοι ούτοι τύποι παρήχθη- αύτοϋ' πλευράς, οχι δ' όλιγώτερον άπιθάνως ό

σαν διά βαθμιαίας έςελίςεως έξ ενός και του αύτοΰ ϋββοΐίβ2 έκ του Κυπριακού1 νβ (I ή ^). Ό τύπος οδ-

πρωτοτύπου και δη του ΦοινικικοΟ ββΐΐι ).Τού- τος άπαντα και ώς /ν έπι Κορινθιακού άγγείου 3 έν

ναντίον δέ έκ πρώτης όψεως καθίσταται φανερον τω ονόματι ΜΟΜΟφ^ΑΔ, ό'περ έξ άπαντος είνε

δτι πλείονα και δλως άσχετα προς άλληλα ήσαν παραδρομή του γράψαντος ώς έκ τής προς τά άρι-

τά παραγαγόντα τους ποικίλους τούτους τύπους στερά διευθύνσεως τής γραφής προελΟοΟσα4, άν

στοιχεία. δεν πρέπει να άναγνωσθή ζΐαί'^οκοο. Τον τύπον /ν

Ό συνηθέστατος τύπος του β και έν τοις άρ- άναγινώσκει ό Ρι*αηΙίβ1 έπι μικρού χαλκού βατρά-

χαιοτέροις άλφαβήτοις είνε ό ένωρίς ήδη πάντας γον του έν Βερολίνω μουσείου5, ού ή έπιγραφή

τούς άλλους άντικαταστήσας και έπι τέλους κατά δμως είνε λίαν έφΟαρμένη.'ΕφΟαρμένον και σχεδόν

την Δ' εκατονταετηρίδα μόνος έπικρατήσας Β ή τελείως άδιάγνωστον είνε το αυτό γράμμα και επί

παραχθείς κατά την οχι άπίΟανον ύπόΟεσιν του ΆττικοΟ άγγείου έν τω ονόματι ΞΟΜΟΦΙ3Δ6.

ΟοΓηραρβΙΙϊ1 έκ του Φοινικικού Ι»βΐ1ι οιττώς άπο- Και τούτων δέ πάλιν τελείως διάφορος εινε

κολπωΟέντος χάριν οιαστολής προς τά ρώ (γ68ο1ι, δ έν τοις νομίσμασι τοΟ Βυζαντίου άπαντών τύ-

Α ή 5 ■ Μικρά παραλλαγή τούτου είνε το έπι πος ή νΡ, καίτοι τινές νομίζουσιν αυτόν συγ-
ΊταλιωτικοΟ άγγείου άπαντών $ 2.

Έτερος τύπος δλως άπο τούτου διάφορος είνε ό ^ οβΓβα. Μ ^ ^ ^ ι^,.^^,,,, ρ 8β,1βη ^,,^

έν Κορίνθω και Κέρκυρα συνήθης Π_ι, 1_Π, Ζ, ι_Ρ, αΐΐβΐα (Ιίββ ϋϊΐιΐβΐ ϊιτιπιβΓ βϊηβη ΗαοΙίβη, βαίιΐα^βηίαάβΐ \νϊβ

έπι άγγείων δέ και ν_Π 3,' δν δ'λως άπιΟάνως θεωρεί Ζ' '3ίιΜ εο1^Γ Ννίο ^ οά6Γ |ια1 α,8° |<β'η° νβΓταηΰβοΙιιΛ

ό ΚίΓοΙιΙιοίϊ ώς παραχΟεντα έκ του £. Ούόέν άλλο αυοι1 Ηεη, ρΓΟΓβ85οΓ ΚπόΜιοΠ' ηοί, \νβ1ο1ιοΐ' ϋϊο Μϋηζβ οΙαρααΓ

ή άπλή άποστρογγύλευσις του τύπου Λ1 είνε τό έπι υηΐΒΓδαοΙιΙ Ιιαί.

, ~, ν ' > / - * Αη ίηΐΐ'ϋΐΐϋοϋοιι Ιο 2ΐ·ββ1ί 6ρΪ2Γ. I, σελ. 379.

νομίσματος της Συβαρεως απάντων V , καίτοι ο 2 ΒααΠ1β|.8ΐβΓ) ηβη1ιπ1(11βΓ ά. Α11βΓΐ„., το>. I, «λ. Μ,

ΡΓίβά1απ(1βΓ συμφωνοΟντος και του ΚϊγοΙιΙιοΓΓ νομί- έν άρΟρω ΑΙρ!ιαΙ)βΐ.

ζει δτι ούδεμίαν'ενει σνέσιν προς τον Κορινθιακών 3 ^ιβαβι· νοΗβββΜ:, III, 1, 1.

. Γ * Πρβλ. ΙΟ Α., 484α, 2. 4·<7, 1. Καί τό Β παρίσταται άνεστραμ.-

τυαΟν . ρ,ε'νον δια τόν αυτόν λόγον έν έπιγραφή έχ Βρενδεσίου (Ιίοπηβδ, III,

σελ. 298, ΚοοοιΙδ. Αιι ίιιΐΓθ(1ϋοΙίυιι Ιο %ΐ. 6ρϊ§Γ., I, σελ. 272).

4 Μαββο ίΐαΐ., II, σελ. 236. 5 ΙαΙίΓ&αοΙ] ά68 ά. αιτίι. ΙηβΙ., I, (1886), σελ. 48 έξ. Οοΐΐίΐζ

2 ΒαΙΙβΙΙίηο άβΙΓ ΙηδΙ. αι·ο!ι., 1875, σελ. 56 έξ. ΒάκϋΙ, αριθ. 3159.

3 λνίοηοΐ' νθΓΐβ§β1)Ι., III, Ι&Γ. 1, 1. Ό αυτός τύπος φαίνεται 6 ΚΓβΙδοΙίΓηβι- έν ΖβϊΙδΟΐΐΓ. ΓίίΓ νβΓ§1. Βρί'αοΙιΓ., XXIX, σελ.
οτι εκείτο καί έν Μεγαρική έπιγραφή ΙΟΑ. 12, άλλά δυστυχώς τό 412. ββΓίι^ΓιΙ ΑΐΙδβΗ. ν&3βη1}ίΙ(1, III, σελ. 139, πίν. ΟΟΧΧΠΙ.
γράμμα είνε χεχολοδωμε'νον. Πρβλ. ΟϋΙΜίΖ διΙι,ΌΙ, αριθ. 3ΐ30."Αν τό τοιούτον στοιχεΐον ΰπάρ-

ζ 11γ 068οΙί. (1. ^γ. ΑΙρΙι. σελ. 102. "/ει πράγρ,ατι έν τοί Άττιχω τούτω αγγείιο, πρέπει νά 0εωρη0ί| ώς

5 Ή διεύβυνσις έχ δεξιών πρός τά αριστερά. Τά ά'λλα ένταϋΟα ά- προελΟόν έξ άποαιμησεως τής εικόνος Κορινθιακού άγγείου. Διά τόν
ναφερο'ρ,ενα αρχαϊκά γράμματα αναγράφονται πάντοτε πρός δεξιάν αυτόν λόγον κείται έν έτέρω Αττικω αγγείω ΔΒΕνί άντί Ζεϋς ( Μο-
διευθυνόμενα. ηϋΙΤίεΐΐΙί ϋεΙΓΙηδΙ., IX, σελ. 55. Κΐ'ΟΐδΟίπΐΙΟΓ έν ΖβίΐκοΙίΓ. ΓίΪΓ

ι Ζείΐϊοίπ'. ΓίίΓ Ναω. VII, πίναξ IV, 5, σελ. 230, ϋα5 β ίδΐ νβΓ§1. δρτ&οΙιΓ., XXIX, σελ. 408).