DOI article:
Skias, Andreas: Epigraphai Gytheiou
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.14599#0103
ΕΠΙΓΡΑΦΑΙ ΓΥΘΕΙΟΥ
1.—Τήν υπό πολλών ήδη άντιγεγραμμένην και ψινον δέν έγένετο δυνατόν νά πορισΟώμεν, τό έν-
έκδεδομένην άρχαίκήν έπιγραφήν ΙΟΑ721 νομίζο- ταΟθα δημοσιευόμενον άντίγραφον απομιμείται το
ζομεν δτι πρέπει νά δ^μοσιεύσωμεν και πάλιν,διότι σ7^7- τών γραμμάτων μόνον καΟ'δ'σον δια της
τά μεν παλαιότερα των αντιγράφων δεν είνε καΟ' χειΡ°ζ ήτο δυνατόν νά παρασταΟη.
δλα ακριβή , τά δε νεώτερα δέν ήούναντο νά είνε
πλήρη, έπειδή τοίχος τις της παρακείμενης οικίας ._ . _
Γ. Πιερράκου έκάλυπτε γράμματα τινα προς άρι- Ε ^ 1^/,
στεράν έπ έμοΟ δε καθαιρεθέντος έν μέρει του
τοίχου έκείνου ήτο καταφανής πάσα ή επιγραφή I
0Ττί?.% «ζ*11
£ ΓΑΙΑ ΡΑ/ Α Γ/ν
ΡΑΙ0 Ε ΘΟΓΕ
ΟίΤΛΤΟ
και μέγα μέρος του βράχου πέριξ αύτης, Ή επι-
γραφή αΰτη είνε κεχαραγμένη έπι της βραχώδους
κλιτύος του Λαρυσίου όρους εντός περιφερούς τί-
νος επιφανείας ώμαλισμένης μεν αύτοσχεδίως Λ Γ^Ι ΓΛ γΛ Λ Λ| ^ !° ϊ
πως, άλλ' όχι τελείως κατεζεσμένης. Ό άλάξευ- > νΧ^ ^
τος βράχος άνωθεν μέν, κάτωθεν και άριστερόθεν
της επιγραφής προεξέχει ίκανώς και περιβάλλει
αύτήν ώς πλαίσιον, οεξιόθεν δ αυτής ή άλάςευτος Λ / ^
επιφάνεια δεν προέχει τής λελαξευμένης και οέν
δύναται νά διακριθή ακριβώς άπ' αυτής. Ή άπό-
στασις από τοΟ ανωτάτου μέρους του πρώτου στί-
χου μέχρι του κατωτάτου σημείου του ώμαλι-
σμένου χώρου είνε 0,50, μέχρι δε του κατωτάτου
μέρους, έν ω φαίνονται γράμματα, 0,30. Ή δ'άπό- Στ. 1. Τό Μείνε βέβαιον καίπερ βεβλαμμένον
στασις από του ακρότατου προς άριστεράν σημείου διακρίνεται δε σαφώς και έπι του ήμετέρου έκτύ-
τοΰ ώμαλισμένου χώρου μέχρι του άκροτάτου προς που. Ωσαύτως βέβαιον και τό Ο. Μετά δε τό Α
οεξιάν γράμματος κατά το άνω μέρος τής έπιγρα- ουδέν γράμμα υπήρχε κεχαραγμένον, ώς παρετή-
φής είνε 0,50' κατωτέρω δε ή ώμαλισμένη έπι- ρησε και δ φίξβ.
φάνεια περιορίζεται οεςιόθεν κατά τι, ώστε έν τω Στ. 2. Τό I σαφέστατον, τό δε μετ αυτό γράμ-
τετάρτω στίχω εινε κατά 0,0ο στενοτέρα. Το μέ- μα άμφιβολώτατον. Παρά ί,βαΐίβ και ΛΥεΐΙ άνα-
γεΟος των γραμμάτων είνε 0,03 περίπου. γράφεται £. Έν άρχη δε προ τοΰ Π φαίνεται ότι
Περί τής πλημμελώς οπό τών περιηγητών άνα- ουδέν υπήρχε γεγραμμένον, καίτοι τό έν Ύογ. άιό\ι.
γραφομένης τοποθεσίας αυτής διελάβομεν έν τοις άντίγραφον του ίιβ Βα8 αναγράφει Α.
Τοπογραφικοί^ Γυθείου2. Επειδή δε ώς έκ τών Στ. 3. Παρά ίιβ Βα§ έν νογ. Άΐφ,. μεταξύ τών
ανωμαλιών τής έπιγεγραμμένης έπιφανείας τό ύφ' δύο Α αναγράφεται Ι, όπερ και έν πάσι τοις λοιποΐς
ημών ληφθέν έ'κτυπον δεν έπέτυχε, έτερον δε γύ- άντιγράφοις λείπει και έπι του λίθου δεν διακρίνεται.
Τό Ο τό μετά τό Π εινε βεβλαμμένον, άλλά βέβαιον.
1 Πρβλ. χαί ΚοϋβΓίδ, Αη ίηίΓοιΙαοΙίοη Ιο Οιβοΐί. ομίκΓ. I σελ. τ\τ > , ν , / λ , / „ τ „ ρ„„ ;
261 καί 380 τ αυτο αΡ·!ΡοτεΡα τα αντίγραφα του 1^6 οαδ και
2 Έψημ.. Άρ/_. 1892 σελ. 59. ό \Υβί1 άναγράφουσι £, έξ οδ ήμεϊς. μόνον μικρά
1.—Τήν υπό πολλών ήδη άντιγεγραμμένην και ψινον δέν έγένετο δυνατόν νά πορισΟώμεν, τό έν-
έκδεδομένην άρχαίκήν έπιγραφήν ΙΟΑ721 νομίζο- ταΟθα δημοσιευόμενον άντίγραφον απομιμείται το
ζομεν δτι πρέπει νά δ^μοσιεύσωμεν και πάλιν,διότι σ7^7- τών γραμμάτων μόνον καΟ'δ'σον δια της
τά μεν παλαιότερα των αντιγράφων δεν είνε καΟ' χειΡ°ζ ήτο δυνατόν νά παρασταΟη.
δλα ακριβή , τά δε νεώτερα δέν ήούναντο νά είνε
πλήρη, έπειδή τοίχος τις της παρακείμενης οικίας ._ . _
Γ. Πιερράκου έκάλυπτε γράμματα τινα προς άρι- Ε ^ 1^/,
στεράν έπ έμοΟ δε καθαιρεθέντος έν μέρει του
τοίχου έκείνου ήτο καταφανής πάσα ή επιγραφή I
0Ττί?.% «ζ*11
£ ΓΑΙΑ ΡΑ/ Α Γ/ν
ΡΑΙ0 Ε ΘΟΓΕ
ΟίΤΛΤΟ
και μέγα μέρος του βράχου πέριξ αύτης, Ή επι-
γραφή αΰτη είνε κεχαραγμένη έπι της βραχώδους
κλιτύος του Λαρυσίου όρους εντός περιφερούς τί-
νος επιφανείας ώμαλισμένης μεν αύτοσχεδίως Λ Γ^Ι ΓΛ γΛ Λ Λ| ^ !° ϊ
πως, άλλ' όχι τελείως κατεζεσμένης. Ό άλάξευ- > νΧ^ ^
τος βράχος άνωθεν μέν, κάτωθεν και άριστερόθεν
της επιγραφής προεξέχει ίκανώς και περιβάλλει
αύτήν ώς πλαίσιον, οεξιόθεν δ αυτής ή άλάςευτος Λ / ^
επιφάνεια δεν προέχει τής λελαξευμένης και οέν
δύναται νά διακριθή ακριβώς άπ' αυτής. Ή άπό-
στασις από τοΟ ανωτάτου μέρους του πρώτου στί-
χου μέχρι του κατωτάτου σημείου του ώμαλι-
σμένου χώρου είνε 0,50, μέχρι δε του κατωτάτου
μέρους, έν ω φαίνονται γράμματα, 0,30. Ή δ'άπό- Στ. 1. Τό Μείνε βέβαιον καίπερ βεβλαμμένον
στασις από του ακρότατου προς άριστεράν σημείου διακρίνεται δε σαφώς και έπι του ήμετέρου έκτύ-
τοΰ ώμαλισμένου χώρου μέχρι του άκροτάτου προς που. Ωσαύτως βέβαιον και τό Ο. Μετά δε τό Α
οεξιάν γράμματος κατά το άνω μέρος τής έπιγρα- ουδέν γράμμα υπήρχε κεχαραγμένον, ώς παρετή-
φής είνε 0,50' κατωτέρω δε ή ώμαλισμένη έπι- ρησε και δ φίξβ.
φάνεια περιορίζεται οεςιόθεν κατά τι, ώστε έν τω Στ. 2. Τό I σαφέστατον, τό δε μετ αυτό γράμ-
τετάρτω στίχω εινε κατά 0,0ο στενοτέρα. Το μέ- μα άμφιβολώτατον. Παρά ί,βαΐίβ και ΛΥεΐΙ άνα-
γεΟος των γραμμάτων είνε 0,03 περίπου. γράφεται £. Έν άρχη δε προ τοΰ Π φαίνεται ότι
Περί τής πλημμελώς οπό τών περιηγητών άνα- ουδέν υπήρχε γεγραμμένον, καίτοι τό έν Ύογ. άιό\ι.
γραφομένης τοποθεσίας αυτής διελάβομεν έν τοις άντίγραφον του ίιβ Βα8 αναγράφει Α.
Τοπογραφικοί^ Γυθείου2. Επειδή δε ώς έκ τών Στ. 3. Παρά ίιβ Βα§ έν νογ. Άΐφ,. μεταξύ τών
ανωμαλιών τής έπιγεγραμμένης έπιφανείας τό ύφ' δύο Α αναγράφεται Ι, όπερ και έν πάσι τοις λοιποΐς
ημών ληφθέν έ'κτυπον δεν έπέτυχε, έτερον δε γύ- άντιγράφοις λείπει και έπι του λίθου δεν διακρίνεται.
Τό Ο τό μετά τό Π εινε βεβλαμμένον, άλλά βέβαιον.
1 Πρβλ. χαί ΚοϋβΓίδ, Αη ίηίΓοιΙαοΙίοη Ιο Οιβοΐί. ομίκΓ. I σελ. τ\τ > , ν , / λ , / „ τ „ ρ„„ ;
261 καί 380 τ αυτο αΡ·!ΡοτεΡα τα αντίγραφα του 1^6 οαδ και
2 Έψημ.. Άρ/_. 1892 σελ. 59. ό \Υβί1 άναγράφουσι £, έξ οδ ήμεϊς. μόνον μικρά