DOI Artikel:
Kern, Otto: Dēmētēr-Selēnē
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.14599#0069
117
δ1ιμητηρ - ΣΕΛΗΝΗ
118
τό άνω τμήμα του ημετέρου ανάγλυφου. Τίς ή
γυνή ή μέ τάς ακτίνας ; θεότης τις τοΟ φωτός πρέ-
πει να είναι, κατά οέ τήν έπιγραφήν ό Εύκρατης
δια τοΟ άναθήματος του εύναριστεΐ τη Δήμητρι
έπΐ τη ίάσει των οφθαλμών του. Ή είκονιζομένη
λοιπόν Οεότης είναι ή Δημήτηρ-Σελήνη. "Οθεν
έσπευσε πολύ δ \ν. II. ΚοδοΙιβΓ 1 άποοούς τήν συν-
ταύτισιν της Δή μητρός και Σελήνης εις φιλοσοφι-
κάς θεωρίας. Άναγινώσκοντες δ' ήμεΐς νυν εν τοις
Γεωργικοΐς τοΰ Βεργιλίου (I, 5):
νοδ Ο οΙϋΓΪδδίΐΤία ιπ 11π(3ΐ
ίυιπΐηα ΙίώβηΙβιτι ο;ε1ο ςαίΕ (Ιυοίΐϊδ αηηυπι,
υώβΐ βί αίπια ΟθΓθδ,
άντι νά δεχθώμεν άνεΗετάστως μετά του Σερβίου λέ-
γοντος (εις το άνω χωρίον) — δίοϊοϊ .... ί,ιιηαπι,
οαηιΐβιη ΟβΓβΓβπι, εαηιίβηι Ιϋηοηβπι, βαικίβω Ριό-
δβΓρίηαΐΉ (ϋουηί—ό'τι ή έννοια αύτη ήν των Στωι-
κών μόνον κτήρια, οφείλομεν νά πιστεύσωμεν οτι
ύπήρχέτις λατρεία εν ή άπό τής 3ις και εντεύθεν
τουλάχιστον έκατονταετηρίδος π. Χ. ή Δημήτηρ
ώς Σελήνη έλατρεύετο, άφοΰ κατά τήν κρίσιν αν-
δρών ειδημόνων ή επιγραφή τοΰ ημετέρου ανάγλυ-
φου δεν δύναται νά είναι νεωτέρα τούτων των χρό-
νων. Ή Σελήνη είναι έπίσης θεός ίατήρ όπως και
ή Δημήτηρ. Ώς δέ εμβάλλει τοις άνθρώποις νό-
σους και μάλιστα επιληπτικά παθήματα, ούτω δύ-
ναται και νά Οεραπεύη και ν' αποκαθιστά πάλιν
ύγια τον παθόντα. Ό ορφικός εις τήν Σελήνην ύ-
μνος καταλήγει δια τώνδε των στί/ων:
έλθί, μάκαιρ', ευψρων, εύάστερε, φέγγει τω σω
λαμπομένη, σώζουσα νιους ικέτης σεο, κοίψη.
Κατά τά λοιπά περι της ιαματικής δυνάμεως
της Σελήνης παράβαλε ΚοδοΙιβΓ ε.ά. σ.67 και 185.
'Έν έ'τι θά προσθέσω. Έν τω ίερώ τοΰ Ασκλη-
πιού έν Έπιδαύρω άφιεροΐ δ ίεροφάντης Διογένης,
ΔηοΟς πρόπολος Παιήονος ιερεύς, κατά τον 2ον μ.
Χ. αιώνα στήλην μετ' αναθήματος ίπ αυτής τω
Αιί τω '/υ,ίω καί παΰιν άειγενέεΰΰιν όΐβοδάταις
και έίενθερίοις καί ΧνΟιπόνοιΟιν, Ό αύτος δε ιε-
ρεύς ιδρύει μικρόν βωμόν τή Σελήνη τη Πολυω-
νύμω (Έφημ. Άρχ. 1883 σ. 25 άρ. 1 και σ. 148
άρ. 38).
Έν Αθήναις 7 Άπρλίου 1892.
Οττο Κεκν
1 υο!)0Γ ΒοΙοηο αηιΐ νοηνηικίΐοδ, Ιιβΐρζί£ 1890, σελ. 124.
ΕΦΗΜΕΡΗ! ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ 1892.
8
δ1ιμητηρ - ΣΕΛΗΝΗ
118
τό άνω τμήμα του ημετέρου ανάγλυφου. Τίς ή
γυνή ή μέ τάς ακτίνας ; θεότης τις τοΟ φωτός πρέ-
πει να είναι, κατά οέ τήν έπιγραφήν ό Εύκρατης
δια τοΟ άναθήματος του εύναριστεΐ τη Δήμητρι
έπΐ τη ίάσει των οφθαλμών του. Ή είκονιζομένη
λοιπόν Οεότης είναι ή Δημήτηρ-Σελήνη. "Οθεν
έσπευσε πολύ δ \ν. II. ΚοδοΙιβΓ 1 άποοούς τήν συν-
ταύτισιν της Δή μητρός και Σελήνης εις φιλοσοφι-
κάς θεωρίας. Άναγινώσκοντες δ' ήμεΐς νυν εν τοις
Γεωργικοΐς τοΰ Βεργιλίου (I, 5):
νοδ Ο οΙϋΓΪδδίΐΤία ιπ 11π(3ΐ
ίυιπΐηα ΙίώβηΙβιτι ο;ε1ο ςαίΕ (Ιυοίΐϊδ αηηυπι,
υώβΐ βί αίπια ΟθΓθδ,
άντι νά δεχθώμεν άνεΗετάστως μετά του Σερβίου λέ-
γοντος (εις το άνω χωρίον) — δίοϊοϊ .... ί,ιιηαπι,
οαηιΐβιη ΟβΓβΓβπι, εαηιίβηι Ιϋηοηβπι, βαικίβω Ριό-
δβΓρίηαΐΉ (ϋουηί—ό'τι ή έννοια αύτη ήν των Στωι-
κών μόνον κτήρια, οφείλομεν νά πιστεύσωμεν οτι
ύπήρχέτις λατρεία εν ή άπό τής 3ις και εντεύθεν
τουλάχιστον έκατονταετηρίδος π. Χ. ή Δημήτηρ
ώς Σελήνη έλατρεύετο, άφοΰ κατά τήν κρίσιν αν-
δρών ειδημόνων ή επιγραφή τοΰ ημετέρου ανάγλυ-
φου δεν δύναται νά είναι νεωτέρα τούτων των χρό-
νων. Ή Σελήνη είναι έπίσης θεός ίατήρ όπως και
ή Δημήτηρ. Ώς δέ εμβάλλει τοις άνθρώποις νό-
σους και μάλιστα επιληπτικά παθήματα, ούτω δύ-
ναται και νά Οεραπεύη και ν' αποκαθιστά πάλιν
ύγια τον παθόντα. Ό ορφικός εις τήν Σελήνην ύ-
μνος καταλήγει δια τώνδε των στί/ων:
έλθί, μάκαιρ', ευψρων, εύάστερε, φέγγει τω σω
λαμπομένη, σώζουσα νιους ικέτης σεο, κοίψη.
Κατά τά λοιπά περι της ιαματικής δυνάμεως
της Σελήνης παράβαλε ΚοδοΙιβΓ ε.ά. σ.67 και 185.
'Έν έ'τι θά προσθέσω. Έν τω ίερώ τοΰ Ασκλη-
πιού έν Έπιδαύρω άφιεροΐ δ ίεροφάντης Διογένης,
ΔηοΟς πρόπολος Παιήονος ιερεύς, κατά τον 2ον μ.
Χ. αιώνα στήλην μετ' αναθήματος ίπ αυτής τω
Αιί τω '/υ,ίω καί παΰιν άειγενέεΰΰιν όΐβοδάταις
και έίενθερίοις καί ΧνΟιπόνοιΟιν, Ό αύτος δε ιε-
ρεύς ιδρύει μικρόν βωμόν τή Σελήνη τη Πολυω-
νύμω (Έφημ. Άρχ. 1883 σ. 25 άρ. 1 και σ. 148
άρ. 38).
Έν Αθήναις 7 Άπρλίου 1892.
Οττο Κεκν
1 υο!)0Γ ΒοΙοηο αηιΐ νοηνηικίΐοδ, Ιιβΐρζί£ 1890, σελ. 124.
ΕΦΗΜΕΡΗ! ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ 1892.
8