215
ΒΟΙΩΤΙΚΑ.! ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΕΣ
216
•πίθους. Δεν εύρέθη άρα έντός τοΟ τάφου, ώς ο εύ-
ρων ένόμιζεν, άλλ' ολίγον άνωθεν αύτοΰ έν τοις
χώμασιν, ατινα έν μεταγενεστέροις χρόνοις έκά-
λυψαν και τον τάφον καί τά λείψανα του μνή-
ματος.
Έν τω λαιμώ του αγγείου εικονίζεται μεταξύ
δύο λεόντων σύμπλεγμα έκ τριών μορφών ττοοή-
ρεις χιτώνας ένδεδυμένων. Οί λέοντες ίστανται
ώσεί έπερείδοντες τους προσθίους των πόδας επί
τίνος υψώματος και κατά τούτο, άλλά και μόνον
κατά τοΰτο, όμοιάζουσι τοις γνωστοΐς λέουσι της
πύλης τών Μυκηνών. Κατά δε το όλον σχεδίασμα
π.χ. όμοιάζουσι τοις έπί του εξ Άναάάτον άγγείου
του εκδοθέντος έν ΙαΙιΗχιοΙι 1887 πίν. 3. Ώς έν
έκείνοις, ούτω και έν τούτοις τό αυτά όχι φυσικον
περίγραμμα της μικρας και εις οξύ ληγούσης κε-
φαλής επαναλαμβάνεται και ή αυτή όμως έπιμε-
λής της γλώσσης, τών οδόντων και τών ονύχων
άπόοοσις. Ό τύπος ούτος έκ τοΟ γεωμετρικού ρυ-
θμού ελκών τήν καταγωγήν ανευρίσκεται και εις
τά άοναιότεοα τών υπό του Βοΐιΐ&α συλλεγέντων
και έκδοθέντων (Ι&ΙιιΊιιιοΙ] 1887 σελ. 3ο) Πρωτο-
αττοκών ^ίτϋΐι&ίΐίδοΐιβη) αγγείων. Εν τω μέσω της
όλης παραστάσεως εικονίζεται γυνή ίσταμένη και
άντωπός πλην τών ποδών, ο'ίτινες, ώς έκ της δυσ-
κολίας βεβαίως της κατά μέτωπον σχεδιάσείλΐς, ει-
κονίζονται προς τάριστερά έστρααμένοι. Ό ποδή-
ρης αύτής χιτών βραχυτάτας έ'χων χειρίδας και
άζωστος ων, είναι κεκοσμημένος γεωμετρικώς διά
γραμμών και στιγμών. Ή γυνή έχει τούς βραχίο-
νας προτεταμένους και τάς χείρας ύψωμένας,
έπί δέ της κεφαλής φορεί ϋψηλόν τι διάδημα ή
μάλλον πόλον έκ του οποίου έξαπλοΰνται έκουό-
μ,ενοι κλάδοι, εις καθ έκάτερον κοόταοον, φέρον-
τες και μικρά στρογγυλά φύλλα και άνθη ή καρ-
πούς δεδηλωμένους διά πυκνών στιγμών. Μικροί
βόστρυχοι ελικοειδείς στέφουσι το μέτωπον, έτεροι
δ' άφθονοι και μεγάλοι καταπίπτουσιν έπί τών
ώμων. Ταύτην δέ τήν μορφήν ΰποβαστάζουσιν
εκατέρωθεν διά τών βραχιόνων κρατοΟσαι δύο άλ-
λαι μικρότεραι. Και αύται άζωστοι είναι και καθ'
ό'λην τήν ένδυαασίαν παρεμφερείς τή πρώτη ;
άπλούστεραι όμως καθόσον ούτε Ό χιτών αυτών
είναι πεποικιλμένος ούτε ή κεφαλή των διαδήματι
κεκοσμημένη' είναι δ' έπίσης αγένειοι και μακρό-
κομοι και κατά πασαν πιθανότητα γυναικεϊαι' ό'τι
Οι ταπεινοτερας ταςεως είναι οηλον ου μόνον εκ
της απλουστέρας των στολής , άλλά και έκ του
μικροτέρου των αναστήματος. Τί δέ ή όλη έδή-
λου είκών ρηθήσεται κατωτέρω. "Ανωθεν αύτής
περιθέει τον λαιμόν του άγγείου άπλοΟν κόσμημα
έκ σ-ειροειδών γραμμών και άνθεμίων συγκείμε-
νον' τα ώτα φερουσι κατά τό περιθώριον αυτών
εκτυπον κυματοειοη γραμμήν συχνά απαντωσαν
έν τοις γεωμετρικοΐς άγγείοις, ή δέ λοιπή αύτών
έπιφάνεια διαιρείται έναλλάξ εις ζώνας συγκειμέ-
νας ές έκτύπων οριζοντίων παραλλήλων γραμμών
και εις ζώνας χωριζομένας οι' έγκεχαραγμένων
γραμμών, έν είοει άβακος ζατρικίου, εις" μικρούς
τετραγωνικούς χώρους, οίτινες έναλλάξ περιέχουσι
μικράν στρογγύλην έξοχήν, ώς κομβίον, και άνά
τέσσαρα τριγωνικά μικρά τρήματα.
Ή κοιλία του άγγείου εχει ούο ζώνας, ων έκα-
τέρα κοσμείται ύπο μιας και της αύτής μορφής
πολλάκις έπαναλαμβανομένης. Έν τη ανωτέρα
ζώνη εικονίζονται δορκάδες στικτά ι ή έ'λαφοι1, έν
τή κατωτέρα έ'λαφοι. Και ταΰτα δέ τά ζωοια
μοιάζουσι προς τάς τών Πρώτο αττικών άγγείων
όμοιας γραφάς, ων μνημονευτέον ένταΟθα προ πάν-
των άγγεϊον εις πολλά θραύσματα συντετριμμένον
έκ της παρά το ορφανοτροφεΐον Χατζηκώστα ανα-
σκαφής (Αφβη. Μία1ιβί1αη§βη 1891 σελ. 253).
Ή δορκάς όμως άπαντα συχνότατα και έν γεωμε-
τρικούς άγγείοις. Οί τΰ~οι οί όποιοι κοσμου'σι τό
άγγεϊον βεβαίως κατεσκευάσθησαν τη βοήθεια μη-
τρών, διότι τά διάφορα ζώα άντιστοιχοΰσιν άλλή-
λοις ακριβέστατα,όπερ θά ήτο άνεξήγητον άνευ της
υποθέσεως ότι κατά τήν ποίησιν αύτών έγένετο χρή-
σις μηχανικών τίνων βοηθημάτων. Εις το αύτο δέ
μας άγει συμπέρασμα και ή παρατήρησις, ότι αί
άνάγλυπτοι μεν, άλλ' ολίγον άπο τοΟ έδάφους έξέ-
χουσαι μορφαί δεν διακρίνονται άπ' αύτου διά σα-
φούς γραμμής, άλλά στερούμεναι σχεδόν έναργοΰς
περιγράμματος, συγχέονται με τήν όμαλήν έπιφά-
νειαν τοΰ άγγείου. *Αν αί μορφαί είχον πλασθή ύπό
της χειρός ή τοΰ ραβδίου του κεραμέως αδύνατον
ήτο νά μή είχον σαφέστερον περίγραμμα.' Αλλά και
δέν ήρκέσθη ό τεχνίτης νάποτυπώση άπλώς τάς
• Παράβ. ΚβΙΙβΓ, ΊΊιίοΐ'β ϋοϊ οΙαδδίδοΙιοιι ΑΙΙβΓίΗααΐδ σελ. 77
και εξ. και σελ. 350.
ΒΟΙΩΤΙΚΑ.! ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΕΣ
216
•πίθους. Δεν εύρέθη άρα έντός τοΟ τάφου, ώς ο εύ-
ρων ένόμιζεν, άλλ' ολίγον άνωθεν αύτοΰ έν τοις
χώμασιν, ατινα έν μεταγενεστέροις χρόνοις έκά-
λυψαν και τον τάφον καί τά λείψανα του μνή-
ματος.
Έν τω λαιμώ του αγγείου εικονίζεται μεταξύ
δύο λεόντων σύμπλεγμα έκ τριών μορφών ττοοή-
ρεις χιτώνας ένδεδυμένων. Οί λέοντες ίστανται
ώσεί έπερείδοντες τους προσθίους των πόδας επί
τίνος υψώματος και κατά τούτο, άλλά και μόνον
κατά τοΰτο, όμοιάζουσι τοις γνωστοΐς λέουσι της
πύλης τών Μυκηνών. Κατά δε το όλον σχεδίασμα
π.χ. όμοιάζουσι τοις έπί του εξ Άναάάτον άγγείου
του εκδοθέντος έν ΙαΙιΗχιοΙι 1887 πίν. 3. Ώς έν
έκείνοις, ούτω και έν τούτοις τό αυτά όχι φυσικον
περίγραμμα της μικρας και εις οξύ ληγούσης κε-
φαλής επαναλαμβάνεται και ή αυτή όμως έπιμε-
λής της γλώσσης, τών οδόντων και τών ονύχων
άπόοοσις. Ό τύπος ούτος έκ τοΟ γεωμετρικού ρυ-
θμού ελκών τήν καταγωγήν ανευρίσκεται και εις
τά άοναιότεοα τών υπό του Βοΐιΐ&α συλλεγέντων
και έκδοθέντων (Ι&ΙιιΊιιιοΙ] 1887 σελ. 3ο) Πρωτο-
αττοκών ^ίτϋΐι&ίΐίδοΐιβη) αγγείων. Εν τω μέσω της
όλης παραστάσεως εικονίζεται γυνή ίσταμένη και
άντωπός πλην τών ποδών, ο'ίτινες, ώς έκ της δυσ-
κολίας βεβαίως της κατά μέτωπον σχεδιάσείλΐς, ει-
κονίζονται προς τάριστερά έστρααμένοι. Ό ποδή-
ρης αύτής χιτών βραχυτάτας έ'χων χειρίδας και
άζωστος ων, είναι κεκοσμημένος γεωμετρικώς διά
γραμμών και στιγμών. Ή γυνή έχει τούς βραχίο-
νας προτεταμένους και τάς χείρας ύψωμένας,
έπί δέ της κεφαλής φορεί ϋψηλόν τι διάδημα ή
μάλλον πόλον έκ του οποίου έξαπλοΰνται έκουό-
μ,ενοι κλάδοι, εις καθ έκάτερον κοόταοον, φέρον-
τες και μικρά στρογγυλά φύλλα και άνθη ή καρ-
πούς δεδηλωμένους διά πυκνών στιγμών. Μικροί
βόστρυχοι ελικοειδείς στέφουσι το μέτωπον, έτεροι
δ' άφθονοι και μεγάλοι καταπίπτουσιν έπί τών
ώμων. Ταύτην δέ τήν μορφήν ΰποβαστάζουσιν
εκατέρωθεν διά τών βραχιόνων κρατοΟσαι δύο άλ-
λαι μικρότεραι. Και αύται άζωστοι είναι και καθ'
ό'λην τήν ένδυαασίαν παρεμφερείς τή πρώτη ;
άπλούστεραι όμως καθόσον ούτε Ό χιτών αυτών
είναι πεποικιλμένος ούτε ή κεφαλή των διαδήματι
κεκοσμημένη' είναι δ' έπίσης αγένειοι και μακρό-
κομοι και κατά πασαν πιθανότητα γυναικεϊαι' ό'τι
Οι ταπεινοτερας ταςεως είναι οηλον ου μόνον εκ
της απλουστέρας των στολής , άλλά και έκ του
μικροτέρου των αναστήματος. Τί δέ ή όλη έδή-
λου είκών ρηθήσεται κατωτέρω. "Ανωθεν αύτής
περιθέει τον λαιμόν του άγγείου άπλοΟν κόσμημα
έκ σ-ειροειδών γραμμών και άνθεμίων συγκείμε-
νον' τα ώτα φερουσι κατά τό περιθώριον αυτών
εκτυπον κυματοειοη γραμμήν συχνά απαντωσαν
έν τοις γεωμετρικοΐς άγγείοις, ή δέ λοιπή αύτών
έπιφάνεια διαιρείται έναλλάξ εις ζώνας συγκειμέ-
νας ές έκτύπων οριζοντίων παραλλήλων γραμμών
και εις ζώνας χωριζομένας οι' έγκεχαραγμένων
γραμμών, έν είοει άβακος ζατρικίου, εις" μικρούς
τετραγωνικούς χώρους, οίτινες έναλλάξ περιέχουσι
μικράν στρογγύλην έξοχήν, ώς κομβίον, και άνά
τέσσαρα τριγωνικά μικρά τρήματα.
Ή κοιλία του άγγείου εχει ούο ζώνας, ων έκα-
τέρα κοσμείται ύπο μιας και της αύτής μορφής
πολλάκις έπαναλαμβανομένης. Έν τη ανωτέρα
ζώνη εικονίζονται δορκάδες στικτά ι ή έ'λαφοι1, έν
τή κατωτέρα έ'λαφοι. Και ταΰτα δέ τά ζωοια
μοιάζουσι προς τάς τών Πρώτο αττικών άγγείων
όμοιας γραφάς, ων μνημονευτέον ένταΟθα προ πάν-
των άγγεϊον εις πολλά θραύσματα συντετριμμένον
έκ της παρά το ορφανοτροφεΐον Χατζηκώστα ανα-
σκαφής (Αφβη. Μία1ιβί1αη§βη 1891 σελ. 253).
Ή δορκάς όμως άπαντα συχνότατα και έν γεωμε-
τρικούς άγγείοις. Οί τΰ~οι οί όποιοι κοσμου'σι τό
άγγεϊον βεβαίως κατεσκευάσθησαν τη βοήθεια μη-
τρών, διότι τά διάφορα ζώα άντιστοιχοΰσιν άλλή-
λοις ακριβέστατα,όπερ θά ήτο άνεξήγητον άνευ της
υποθέσεως ότι κατά τήν ποίησιν αύτών έγένετο χρή-
σις μηχανικών τίνων βοηθημάτων. Εις το αύτο δέ
μας άγει συμπέρασμα και ή παρατήρησις, ότι αί
άνάγλυπτοι μεν, άλλ' ολίγον άπο τοΟ έδάφους έξέ-
χουσαι μορφαί δεν διακρίνονται άπ' αύτου διά σα-
φούς γραμμής, άλλά στερούμεναι σχεδόν έναργοΰς
περιγράμματος, συγχέονται με τήν όμαλήν έπιφά-
νειαν τοΰ άγγείου. *Αν αί μορφαί είχον πλασθή ύπό
της χειρός ή τοΰ ραβδίου του κεραμέως αδύνατον
ήτο νά μή είχον σαφέστερον περίγραμμα.' Αλλά και
δέν ήρκέσθη ό τεχνίτης νάποτυπώση άπλώς τάς
• Παράβ. ΚβΙΙβΓ, ΊΊιίοΐ'β ϋοϊ οΙαδδίδοΙιοιι ΑΙΙβΓίΗααΐδ σελ. 77
και εξ. και σελ. 350.