Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1892)

247 ΟΝΟΙ ΠΗΛΙΝΟΙ 248

δηλον ότι το φοβερόν εκείνο" πρόσωπον είναι ή Χά- λοθεν τύπον, καθ' δν ή αρχαία τέχνη απεικόνιζε
ρυβδις και ουχί άνέμου σύμβολον. τήν Χάρυβόιν1.

"Οθεν άν ή εικασία ημών είναι ορθή, έν τοις δυσί
τούτοις μνημείοις άνευρίσκομεν τον άγνωστον άλ- Ν. Γ. ΠΟΛΙΤΗΣ

ΟΝΟΙ ΠΗΛΙΝΟΙ

(Πίν. 13)

Πολλάκις έγένετο κατά τά τελευταία έτη λόγος δε μάλιστα ό ΡιΐΓΐ;\ν&η°'1βΓ και ό δίικίπίοζίία αετά

περί τίνος τάξεως πήλινων σκευών ων το παρά- πολλής ευφυΐας υπεστήριζαν τήν είκασίαν, ότι δι1

δοξον σχημ'ά προεκάλει νέας εκάστοτε εικασίας περί αυτών έστεγάζοντο μικροί τάφοι, τό όνομα ϊπι1)Π063

της χρήσεως των και άτινα μόνον έν Άττικη και έτυχε γενικής σχεδόν επιδοκιμασίας. Αληθές είναι

Βοιωτία, ενίοτε δέ και έν Ρόδω 2 ανακαλύπτονται" οτι δια της εικασίας ταύτης έξηγεΐται κάλλιστα τό

τόπος της ευρέσεως των , καθ' ό'σον γινώσκομεν , τεκτονικόν σχήμά των" ή έν τη Άκροπόλει

ιι οαω;

εϊναι άλλοτε μεν τάφοι, άλλοτε ό'μως και ιερά θεών, και τω Ελευσινίω ίερώ εΰρεσις αύτών, άν δεχθώ-

οΐον ή Ακρόπολις τών Αθηνών 3 και το έν Ελευ- μεν ότι έχρησίμευον ώς κεραμίδες τάφων, μένει

σϊνι4 Τελεστήριον.Ώς προς τον τρόπον της διάκο- ανεξήγητος. Πλην τούτου δέ δεν εξηγείται καί τι

σμήσεως διακρίνονται ταύτα εις τά φέροντα μελαί- άλλο, ότι δηλαδή σχεδόν έπί πάντων τών σκευών

νας μορφάς έπί ερυθρού έδάφους καί εις τά φέροντα τούτων ευρηνται παραστάσεις τον κατ' οίκον βίον

έρυθράς μορφάς έπί μέλανος έδάφους, ευρέθη όμως τών γυναικών είκονίζουσαι, ή τουλάχιστον γενι-

καί έν τουλάχιστον φέρον γραφάς πολύχρωμους έπί κώτερον εις τάς γυναίκας άναφερόμεναι. Πασών

λευκού έδάφους.Χρονολογικώς τά άρχαιότατα άνέρ- συχνόταται είναι αί παραστάσεις της γυναικωνίτι-

χονται μέχρι τών μέσων του έκτου αιώνος καί τά δος, έν ή βλεπομεν τήν δέσποιναν τοΟ οίκου καί τάς

νεώτατα κατέρχονται μέχρι του τέλους του πέμ- θεραπαίνας ερια έργαζομένας, πολλάκις παριστα-

πτου' ουδέ έν δέ άνεκαλύφθη, ώς φαίνεται, μέχρι μένων καί άνδρών διαλεγομένων προς αύτάς" έφ'

τοΰδε, ανήκον εις τον τέταρτον αιώνα, άν καί, ώς ενός οέ εικονίζεται γαμήλιος πομπή καθ' ήν άγεται

Οά ίδωμεν κατωτέρω, το σκεύος τοΟτο ήτο καί τότε ή νύμφη εις τον οίκον του ανδρός 2. Μυθικαί παρα-

έν χρήσει καί άναμφιβόλως εύρίσκετο έν πάση άθη- στάσεις άπαντώσι μέχρι τοΰδε μόνον έπί μελανο-
ναίκη οικία.

',Ι

Τών πλείστων αρχαιολόγων ή γνώμη είναι ότι 1 '° Ρ»ι»[^ «ναβχευίζων τήν γνώ^ν του Βπιαη, Ιχλαδό'ντος

( , - " -χ " ' , , „ ώς Χάρυβδιν ανδρικών τινα μορφήν θαλάσσιου τέρατος, άπεικονιζοαε'-

τα σκευή ταΰτα ησαν κεραμιοες στεγών αφ οτου νψ |ν γρβ??1 άτγείου το3 έν ΙΙαλέ>|Αν μουσε[θϋ) γρά?2ι τβίΜ:

α-Ηϊβϊϋ Ι<οιπηη (Ιίΐ>5 Μ}Ίΐΐϋ1ϋΐίϊβ πηά Κηη,ύ ι.Ιίο ϋΐκιι^'ΐχΐίχ
- 1 "Ιδε ίδίώί ΒοηικΙοΐ'Γ ΟιίοοΙι. α. δίοΠτνβϋβϊιΙ). σελ.71, Έφημ. 1» ί 51ι ο γ ηϊεηιαίβ ηιϋηηΐίοΐι, βοικΙβΓη ίίβΙ$ νυηί>ΗοΗ αυίΓακ^Ιί'ΐι ».
Άρχαιολ; περ. Β' 1874 σελ. 345 πίν. 51, ΡαΐΉΤ&ηχΙβΓ 8αηιιιι1. ( ΑΓοΗδρΙ. ΖΙίΤ. τ. III, σ. «Ο). Ο'ι περί παραστάσεων της Χαρύβδεως
Βηβυιιΐ'οΗ' εις πίν Ι^ΙΙ I, 8Ηΐ(ΙιιίθζΙ<3^Εΐ1ι γΙι.Ι 887 σελ.1>9, Κ3}'6ΐ- έν τ5) τέχνη λόγο·, ούτοι του σοφού Γερμανού αρχαιολόγου παρε'λκου-
ΟυΙΙί^ΙΙΟΠ Οβιαιτι. £Γ60(]110 σελ. 389, ΟϋΠΙΟΐΐΙ-ΟΙιαρΙαϊη Ι.ιβί> σιε όλως, διότι πλην τοϋ αγάλματος της Όδυσσείας καί του έν Μο-
Οόΐ'ίΐηΐ. (Ιο Ια Οΐ'δοβ ρτορτε I, σελ.38!, Έφημ. Άρ/αιολογική 1888 νάχω λύχνου, άτινα αμφότερα δέν ειχον ευρέθη ότε έ'γραφεν ό Ρά-
σελ. 192. Τά μέχρι τοΰδε γνωστά γενόμενα τοιαύτα σκεύη καταλέγει ηοΙ'Ιία, έν οϋδενί άλλω τών σωζόμενων μνημείων απεικονίζεται ή Χά-
ό δΐυοίΐΐίοζίία ε. ά. Προσθ^κας τ.νάς ϊδε παρά ϋϋΐΐυηΐ - Οΐιαρίαΐϋ. ρυοδις, ουδέ παρά τοις συγγραφευσι φέρεται μαρτυρία τις περί άπει-

2 ϋυιηυηΙ-Οΐΐηρίαϊη ε. ά. σελ. 38!, 3. κονίσεως αΰτης υπό άρ/αίων τεχνιτών.

3 δίικίηίοζίία ε. ά. αριθ. Ο, Η, ,1, Κ. 2 ΒβηικΙοΓΐ ϊ. ά. πίν. XXXVII Γ, ΛΥίοαβΓ νύ'ΗφΜ. 1888
* Έφημ. Άρχαιολ. 1885 πίν. 8. Παράβ.Φίλιον αυτόθι σ.Ι7δ κ.|ς\ πίν. VIII 5, 6.