DOI article:
Wilhelm, Adolf: Psēphisma Athēnaiōn
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.14642#0037
53
ΨΗΦΙΣΜΑ
ΑΘΗΝΑΙΩΝ
54
λίαν επιχαίρω θέσει επί θαλάσση κειμένη γείτων είνε
και έπίνειον της έπ' Όρόντη ποταμώ Αντιοχείας της
προς Δάφνη προσαγορευομένης. Ίσως ούν πολίτης
ών Σελευκείας ό Άριστοκρέων διέτριβε και έν τη
πλησίον μεγάλη πόλει, νέος ήδη προεχούσης θέ-
σεως απολαύων και φιλοτιμούμενος περί τον οή-
μον τον Αθηναίων* ύστερον δέ επακολουθών τάς
σπουδάς Άθήνησι τη ύφηγήσει του θείου αύτου
Χρυσίππου έπωφελεΐτο την εύκαιρίαν ταύτην, δπως
έπαγγελλομενος άμα και εις το λοιπόν εύχρηστος
εσεσθαι τη πόλει άπομαρτυρηθή 1 υπό των ευεργε-
τημένων υπ? αύτου έν τη αλλοδαπή Αθηναίων
και τιμηθη ύπο του δήμου. Ότι δέ θεωροί και
σπονδοφόροι, οί κατ' Αίσχίνην τον ρήτορα II 133
τάς ανστηριωτυόαο. σπονδας έπαγγέΐίοττεο,, είσίν
οί μαρτυροΰντες Οπερ Άριστοκρέοντος του Σελευ-
κέως, ως προς τοΰτο παρατηρώ, δτι κατά πασαν
πιθανότητα δι1 όμοιας ευεργεσίας έτίμησαν επανει-
λημμένως κατά το ψήφισμα II 605 ό δήμος ό Α-
θηναίων και τά γέντ\ έζ ών οί ΰπονδοφόροι εκ-
πέμπονται, οί Κήρυκες δηλαδή και οί Εύμολπί-
δαι 2, Φιλωνίδαν τον Λαοδικέα και τους υιούς
αύτου επίσης εκ Συρίας καταγομένους 3.
Αναμφιβόλως τό νυν πρώτον δημοσιευθέν ψήφι-
σμα εϊνε κατά τι άρχαιότερον του ΟΙΑ IV 2, 407
β* διότι το μεν πρώτον αναφέρει έν συντόμω δικαιο-
λογία γενικάς τινας μόνον υπηρεσίας και επαγγε-
λίας νέου ανδρός έπί σχολής εις Αθήνας παραγε-
νομένου, το δέ δεύτερον έν έκτενεΐ άφηγήσει μνη-
* Τοιαύτης μαρτυρίας γίνεται μνεία συχνάκις έν τοις Άττικοΐς του
τρίτου και δευτέρου προ Χρ. αιώνος ψηαίσμασιν. Πρβ. II 389. IV
2, 417 Ι). 418 I). 432 1). 432 (Τ συμπληρωτέον δέ και ίν τω δπ' άρ.
377 του ΟΙΑ II ψηφίσματι έν στ. 9
και περί τούτων άκ:ομεμ[αρτύρηται αύτώι υπό πλειόνων πολι-
κών
και έν II 437, ε'ις τό όποιον προσαρμοστέον κάτωθεν τό II 428, εν στ. 15
υπέρ
ών και άπομεμαρ]τύρηται αύτοϊς υπό
πλειόνων* παραγε]νο'μενοι δέ κτλ.
2 Έν ετέρω ψηφίσαατι ΟΙΑ IV 2, 597 ο (ϋΐΙΙβηΙ)βι^6γ, 8^-
1θ§'62 605 ) οί Κη'ρυκες και Εύμολπίδαι έπαινοΰσι και στεφανουσι τον
ίεροφάντην Χαιρη'τιον επειδή τοις άποόημονσιν έπί τάς σπονδοφο.
ρίας όιατεΛεΐ μετ' εννοίας άπογράφωτ τι)ν έπαγγεΛίαν.
3 Βιογραφίαν του Φιλωνίδου τούτου, Επικούρειου φιλοσόφου και
φίλου των της Συρίας βασιλέων, περιέχει ό νεωστί υπό Λν. ΟγοπογΙ
εν 8ϊΙζαη§8ΐ)βΓΪο1ιΙβ άβΓ ΒβΓίΐηβΓ Α^αάβπιίΘ 1900 σ. 942 εκδο-
θείς έξ Ηρακλείου της Καμπάνιας πάπυρος , πρβ. υ. ΚοβΙΐΙβΓ,
8Ίΐζαη^ΐ3ΡΐΊθ1ιΙβ 1900 σ. 999, Η. ΙΙδβηβΓ, ΗΙιβίη. Μα§. 1901
σ. 145.
μονεύει πραγματικάς έκδουλεύσεις καθ1 ώρισμένας
περιστάσεις, τουτέστιν επιδόσεις πλείονας και πρε-
σβείαν, και τάς διά ταύτας τάς αιτίας δις τουλά-
χιστον γενομένας στεφανώσεις υπό του δήυ.ου,
τιμα δέ τον Άριστοκρέοντα τή τε προξενιά και
άλλοις προνομίοις. Τό δεύτερον τούτο ψήφισμα
χρονολογείται έκ της μνείας της ελευθερίας της
υπό του δήμου του Αθηναίων έν εαρι του έτους
229 προ Χρ. αποκτηθείσης και των μετά ταύτην
γενομένων οχυρωτικών έργων, ά τινα και έν το3
υπέρ Εύρυκλείδου του Κηφισιέως και άλλω τινί
συγχρόνω ψηφίσματι αναφέρονται ΟΙΑ II 379.
380. Οθεν ό έν τω έτέρω ψηφίσματι μνημονευό-
μενος μέχρι τούδε άγνωστος άρχων Χαρικλής ές
άπαντος είνε αρχαιότερος του έτους 229 προ Χρ.
Εύτυχώς σώζεται καίπερ ελλείποντος του ονόματος
τό δημοτικόν του τότε γραμματέως* Ταμνούσιος
ών τον δήμον άνήκεν ούτος εις τήν Αίαντίδα τουτέ-
στιν εις τήν κατά τήν έπίσημον σειράν ένάτην
φυλήν. Οτι δέ οί ένιαύσιοι γραμματείς οί κατά
πρυτα^είαν ονομαζόμενοι διεδέχοντο άλλήλους και
έν τω τρίτω προ Χρ. αίώνι έν γένει κατά τήν
έπίσημον των φυλών σειράν, άπέδειξεν ό \ΥΓ. 8οοίΐ
ΡβΓ^αδοη έν δύο άξιολόγοις διατριβαΐς : Τΐιβ ΑίΙιβ-
ηίαη δβΟΓβΙαπβδ και Τΐΐθ Αΐΐιβηΐο,η Ατοΐιοηδ (ΰοΓ-
ηβΠ δίικίΐβδ VII.Χ). Εύκολον λοιπόν φαίνεται συμ-
φώνως προς τήν του Ρβι^ιΐδοη άνακάλυψιν νά όρί-
σωμεν έκ της γνωστής χρονολογίας άλλου άρχον-
τος της έποχής έκείνης και της φυλής του τότε
γραμματέως και τον ένιαυτάν του Χαρικλέους.
Δυστυχώς καίπερ αναμφισβήτητου οντος, ό'τι έν
γένει έπεκράτει ή έν λόγω συνήθεια όμως ή κατά
φυλάς έκλογή των γραμματέων υπέστη ποτέ
κατά τήν διάρκειαν του τρίτου προ Χρ. αιώνος εξ
αγνώστων λόγων μεταβολάς τινας, και ό υπό του
Ρβπ^αδοη καθ1 ύπόθεσιν άσαλεύτου τάξεως προτει-
νόμενος κατάλογος τών έν τω τελευταίω τρίτω
του τρίτου αιώνος άρξάντων ουκ αληθεύει, οπερ
αποδεικνύει ό διά τίνος έκ Μαγνησίας έπιγραφής
άρτι υπό Ο. ΚβΓη (ΙηδοΙιπίΐβη νοη Μ&οηβδίίΐ 16)
και \ν. ΟίΙΙβη1)βΓ§βΓ δημοσιευθείσης (8)Ι1ο§β2
256) ορισμός του έν ετει 221/20 προ Χρ. άρξαντος
θρασυφώντος, όστις δέν συνάδει δι1 ολου τοις του
ΡβΓ^αδοη καί δι1 άλλους λόγους άπαραδέκτοις ύπο-
λογισμοΐς. Στηριζόμενοι λοιπόν έπί του νέου δεδομε-
ΨΗΦΙΣΜΑ
ΑΘΗΝΑΙΩΝ
54
λίαν επιχαίρω θέσει επί θαλάσση κειμένη γείτων είνε
και έπίνειον της έπ' Όρόντη ποταμώ Αντιοχείας της
προς Δάφνη προσαγορευομένης. Ίσως ούν πολίτης
ών Σελευκείας ό Άριστοκρέων διέτριβε και έν τη
πλησίον μεγάλη πόλει, νέος ήδη προεχούσης θέ-
σεως απολαύων και φιλοτιμούμενος περί τον οή-
μον τον Αθηναίων* ύστερον δέ επακολουθών τάς
σπουδάς Άθήνησι τη ύφηγήσει του θείου αύτου
Χρυσίππου έπωφελεΐτο την εύκαιρίαν ταύτην, δπως
έπαγγελλομενος άμα και εις το λοιπόν εύχρηστος
εσεσθαι τη πόλει άπομαρτυρηθή 1 υπό των ευεργε-
τημένων υπ? αύτου έν τη αλλοδαπή Αθηναίων
και τιμηθη ύπο του δήμου. Ότι δέ θεωροί και
σπονδοφόροι, οί κατ' Αίσχίνην τον ρήτορα II 133
τάς ανστηριωτυόαο. σπονδας έπαγγέΐίοττεο,, είσίν
οί μαρτυροΰντες Οπερ Άριστοκρέοντος του Σελευ-
κέως, ως προς τοΰτο παρατηρώ, δτι κατά πασαν
πιθανότητα δι1 όμοιας ευεργεσίας έτίμησαν επανει-
λημμένως κατά το ψήφισμα II 605 ό δήμος ό Α-
θηναίων και τά γέντ\ έζ ών οί ΰπονδοφόροι εκ-
πέμπονται, οί Κήρυκες δηλαδή και οί Εύμολπί-
δαι 2, Φιλωνίδαν τον Λαοδικέα και τους υιούς
αύτου επίσης εκ Συρίας καταγομένους 3.
Αναμφιβόλως τό νυν πρώτον δημοσιευθέν ψήφι-
σμα εϊνε κατά τι άρχαιότερον του ΟΙΑ IV 2, 407
β* διότι το μεν πρώτον αναφέρει έν συντόμω δικαιο-
λογία γενικάς τινας μόνον υπηρεσίας και επαγγε-
λίας νέου ανδρός έπί σχολής εις Αθήνας παραγε-
νομένου, το δέ δεύτερον έν έκτενεΐ άφηγήσει μνη-
* Τοιαύτης μαρτυρίας γίνεται μνεία συχνάκις έν τοις Άττικοΐς του
τρίτου και δευτέρου προ Χρ. αιώνος ψηαίσμασιν. Πρβ. II 389. IV
2, 417 Ι). 418 I). 432 1). 432 (Τ συμπληρωτέον δέ και ίν τω δπ' άρ.
377 του ΟΙΑ II ψηφίσματι έν στ. 9
και περί τούτων άκ:ομεμ[αρτύρηται αύτώι υπό πλειόνων πολι-
κών
και έν II 437, ε'ις τό όποιον προσαρμοστέον κάτωθεν τό II 428, εν στ. 15
υπέρ
ών και άπομεμαρ]τύρηται αύτοϊς υπό
πλειόνων* παραγε]νο'μενοι δέ κτλ.
2 Έν ετέρω ψηφίσαατι ΟΙΑ IV 2, 597 ο (ϋΐΙΙβηΙ)βι^6γ, 8^-
1θ§'62 605 ) οί Κη'ρυκες και Εύμολπίδαι έπαινοΰσι και στεφανουσι τον
ίεροφάντην Χαιρη'τιον επειδή τοις άποόημονσιν έπί τάς σπονδοφο.
ρίας όιατεΛεΐ μετ' εννοίας άπογράφωτ τι)ν έπαγγεΛίαν.
3 Βιογραφίαν του Φιλωνίδου τούτου, Επικούρειου φιλοσόφου και
φίλου των της Συρίας βασιλέων, περιέχει ό νεωστί υπό Λν. ΟγοπογΙ
εν 8ϊΙζαη§8ΐ)βΓΪο1ιΙβ άβΓ ΒβΓίΐηβΓ Α^αάβπιίΘ 1900 σ. 942 εκδο-
θείς έξ Ηρακλείου της Καμπάνιας πάπυρος , πρβ. υ. ΚοβΙΐΙβΓ,
8Ίΐζαη^ΐ3ΡΐΊθ1ιΙβ 1900 σ. 999, Η. ΙΙδβηβΓ, ΗΙιβίη. Μα§. 1901
σ. 145.
μονεύει πραγματικάς έκδουλεύσεις καθ1 ώρισμένας
περιστάσεις, τουτέστιν επιδόσεις πλείονας και πρε-
σβείαν, και τάς διά ταύτας τάς αιτίας δις τουλά-
χιστον γενομένας στεφανώσεις υπό του δήυ.ου,
τιμα δέ τον Άριστοκρέοντα τή τε προξενιά και
άλλοις προνομίοις. Τό δεύτερον τούτο ψήφισμα
χρονολογείται έκ της μνείας της ελευθερίας της
υπό του δήμου του Αθηναίων έν εαρι του έτους
229 προ Χρ. αποκτηθείσης και των μετά ταύτην
γενομένων οχυρωτικών έργων, ά τινα και έν το3
υπέρ Εύρυκλείδου του Κηφισιέως και άλλω τινί
συγχρόνω ψηφίσματι αναφέρονται ΟΙΑ II 379.
380. Οθεν ό έν τω έτέρω ψηφίσματι μνημονευό-
μενος μέχρι τούδε άγνωστος άρχων Χαρικλής ές
άπαντος είνε αρχαιότερος του έτους 229 προ Χρ.
Εύτυχώς σώζεται καίπερ ελλείποντος του ονόματος
τό δημοτικόν του τότε γραμματέως* Ταμνούσιος
ών τον δήμον άνήκεν ούτος εις τήν Αίαντίδα τουτέ-
στιν εις τήν κατά τήν έπίσημον σειράν ένάτην
φυλήν. Οτι δέ οί ένιαύσιοι γραμματείς οί κατά
πρυτα^είαν ονομαζόμενοι διεδέχοντο άλλήλους και
έν τω τρίτω προ Χρ. αίώνι έν γένει κατά τήν
έπίσημον των φυλών σειράν, άπέδειξεν ό \ΥΓ. 8οοίΐ
ΡβΓ^αδοη έν δύο άξιολόγοις διατριβαΐς : Τΐιβ ΑίΙιβ-
ηίαη δβΟΓβΙαπβδ και Τΐΐθ Αΐΐιβηΐο,η Ατοΐιοηδ (ΰοΓ-
ηβΠ δίικίΐβδ VII.Χ). Εύκολον λοιπόν φαίνεται συμ-
φώνως προς τήν του Ρβι^ιΐδοη άνακάλυψιν νά όρί-
σωμεν έκ της γνωστής χρονολογίας άλλου άρχον-
τος της έποχής έκείνης και της φυλής του τότε
γραμματέως και τον ένιαυτάν του Χαρικλέους.
Δυστυχώς καίπερ αναμφισβήτητου οντος, ό'τι έν
γένει έπεκράτει ή έν λόγω συνήθεια όμως ή κατά
φυλάς έκλογή των γραμματέων υπέστη ποτέ
κατά τήν διάρκειαν του τρίτου προ Χρ. αιώνος εξ
αγνώστων λόγων μεταβολάς τινας, και ό υπό του
Ρβπ^αδοη καθ1 ύπόθεσιν άσαλεύτου τάξεως προτει-
νόμενος κατάλογος τών έν τω τελευταίω τρίτω
του τρίτου αιώνος άρξάντων ουκ αληθεύει, οπερ
αποδεικνύει ό διά τίνος έκ Μαγνησίας έπιγραφής
άρτι υπό Ο. ΚβΓη (ΙηδοΙιπίΐβη νοη Μ&οηβδίίΐ 16)
και \ν. ΟίΙΙβη1)βΓ§βΓ δημοσιευθείσης (8)Ι1ο§β2
256) ορισμός του έν ετει 221/20 προ Χρ. άρξαντος
θρασυφώντος, όστις δέν συνάδει δι1 ολου τοις του
ΡβΓ^αδοη καί δι1 άλλους λόγους άπαραδέκτοις ύπο-
λογισμοΐς. Στηριζόμενοι λοιπόν έπί του νέου δεδομε-