DOI article:
Malik-Gumińska, Bronisława: Kodeks emmeramski: Zagadnienia czasu powstania, ikonografii i treści miniatur
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.20354#0018
5. Św. Emmeram, Kodeks emmeramski, pag. 5 (fot. St. Kolowca).
miejsca odmiennym interpretacjom plastycznym.
Wypełniły one karty kodeksów przedstawieniami
silnie bizantynizującymi, a przy tym pełnymi życia
i ruchu. Przykładów dostarczają miniatury tzw. Pe-
rykop monachijskich (Munchen, Staatsbibliothek,
Clm 15713) oraz słynne dzieło Mistrza Bertholda,
Perykopy z klasztoru św. Piotra w Salzburgu (Salz-
burg, Stiftsbibliothek St Peter, Cod. Vi. 55)12.
Dzięki działalności wymienionego artysty z salz-
burskiego opactwa benedyktyńskiego św. Piotra,
G. Leidinger, Meisterwerke der Buchmalerei aus Handschriften
der Bayerischen Staatsbibliothek Munchen, Munchen 1914,
s. 8-9. — Bildnisse des IX.-XVIII. Jahrhunderts aus Hand-
schriften der Bayerischen Staatsbibliothek, hrsg. v. E. Stollreit-
her, Teil I: IX.~XIV. Jahrhunderts, Munchen 1928, s. 11-
12. — A. Boeckler, Abendlandische Miniaturen bis zum Ausgang
der romanischen Zeit, Leipzig 1930, s. 109. — Próchno, o.c,
s. 89.
12 Swarzenski, Die regensburger Buchmalerei..., s. 136-
155, tabl. XXri-XXVII, s. 156-187, tabl. XXVIII-XXXII.
Poza miniaturami wymienionych Perykop, Mistrz Berthold
był twórcą dekoracji malarskiej Ewangeliarza z Admont (Ad-
mont, Stiftsbibliothek, Nr 511). Por. Buberl, o.c, s. 30-41.
6. Chrystus zo Majestacie, Kodeks emmeramski, pag. 29 (fot.
St. Kolowca).
w 2. połowie w. XI, w miejsce wiodącej dotąd prym
Ratyzbony, centrum bawarskiego kunsztu minia-
torskiego stał się Salzburg13. Ratyzbońska szkoła
miniatorska otrzymała jednocześnie impulsy od
wzrastających w znaczenie bawarskich ośrodków
prowincjonalnych, takich jak Eichstatt, Freising,
Tegernsee, Seeon14. Twórca malarskiej dekoracji
Kodeksu emmeramskiego, realizując symboliczny pro-
gram w reprezentacyjno-hieratycznych przedsta-
wieniach nie kontynuował epickiego stylu bizanty-
13 Perykopy monachijskie, przypisane przez Swarzenskiego
szkole ratyzbońskiej, bardzo przekonywająco związał z Salz-
burgiem Buberl, pozbawiając tym samym Ratyzbonę naj-
bardziej reprezentacyjnego dzieła 2. połowy w. XI i wykazując
jej silną zależność od środowiska salzburskiego nie tylko w póź-
niejszym okresie. Według niego bowiem, twórcami czterech,
najbardziej bizantynizujących miniatur w sławnym Sakra-
mentarzu Henryka II byli również artyści pochodzenia salz-
burskiego. Por. Buberl, o.c, s. 56-57.
14 Swarzenski, Die regensburger Buchmalerei..., s. 130. —
Bange, o.c, s. 56. — Boeckler, o.c, s. 49-50. — Kollner,
o.c, s. 112-113.
10
miejsca odmiennym interpretacjom plastycznym.
Wypełniły one karty kodeksów przedstawieniami
silnie bizantynizującymi, a przy tym pełnymi życia
i ruchu. Przykładów dostarczają miniatury tzw. Pe-
rykop monachijskich (Munchen, Staatsbibliothek,
Clm 15713) oraz słynne dzieło Mistrza Bertholda,
Perykopy z klasztoru św. Piotra w Salzburgu (Salz-
burg, Stiftsbibliothek St Peter, Cod. Vi. 55)12.
Dzięki działalności wymienionego artysty z salz-
burskiego opactwa benedyktyńskiego św. Piotra,
G. Leidinger, Meisterwerke der Buchmalerei aus Handschriften
der Bayerischen Staatsbibliothek Munchen, Munchen 1914,
s. 8-9. — Bildnisse des IX.-XVIII. Jahrhunderts aus Hand-
schriften der Bayerischen Staatsbibliothek, hrsg. v. E. Stollreit-
her, Teil I: IX.~XIV. Jahrhunderts, Munchen 1928, s. 11-
12. — A. Boeckler, Abendlandische Miniaturen bis zum Ausgang
der romanischen Zeit, Leipzig 1930, s. 109. — Próchno, o.c,
s. 89.
12 Swarzenski, Die regensburger Buchmalerei..., s. 136-
155, tabl. XXri-XXVII, s. 156-187, tabl. XXVIII-XXXII.
Poza miniaturami wymienionych Perykop, Mistrz Berthold
był twórcą dekoracji malarskiej Ewangeliarza z Admont (Ad-
mont, Stiftsbibliothek, Nr 511). Por. Buberl, o.c, s. 30-41.
6. Chrystus zo Majestacie, Kodeks emmeramski, pag. 29 (fot.
St. Kolowca).
w 2. połowie w. XI, w miejsce wiodącej dotąd prym
Ratyzbony, centrum bawarskiego kunsztu minia-
torskiego stał się Salzburg13. Ratyzbońska szkoła
miniatorska otrzymała jednocześnie impulsy od
wzrastających w znaczenie bawarskich ośrodków
prowincjonalnych, takich jak Eichstatt, Freising,
Tegernsee, Seeon14. Twórca malarskiej dekoracji
Kodeksu emmeramskiego, realizując symboliczny pro-
gram w reprezentacyjno-hieratycznych przedsta-
wieniach nie kontynuował epickiego stylu bizanty-
13 Perykopy monachijskie, przypisane przez Swarzenskiego
szkole ratyzbońskiej, bardzo przekonywająco związał z Salz-
burgiem Buberl, pozbawiając tym samym Ratyzbonę naj-
bardziej reprezentacyjnego dzieła 2. połowy w. XI i wykazując
jej silną zależność od środowiska salzburskiego nie tylko w póź-
niejszym okresie. Według niego bowiem, twórcami czterech,
najbardziej bizantynizujących miniatur w sławnym Sakra-
mentarzu Henryka II byli również artyści pochodzenia salz-
burskiego. Por. Buberl, o.c, s. 56-57.
14 Swarzenski, Die regensburger Buchmalerei..., s. 130. —
Bange, o.c, s. 56. — Boeckler, o.c, s. 49-50. — Kollner,
o.c, s. 112-113.
10