DOI Artikel:
Śnieżyńska-Stolot, Ewa: Ze studiów nad ikonografią Legendy św. Stanisława Biskupa
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.20354#0183
8. F. Fromiller, Śmierć św. Stanisława, fresk z r. 1746. Osjak, kościół Wniebowzięcia Matki Boskiej (fot. S. Hartwagner).
żadnych podstaw, aby fragment rzeźbiarski po
prawej stronie portalu kolegiaty w Tumie pod Łę-
czycą uznać za scenę ukazującą św. Stanisława napo-
minającego Bolesława Śmiałego w czasie uczty36.
Pewne jest za to, że sceny z Legendą św. Stanisława
zdobiły niezachowaną trumnę świętego, znajdującą
się pierwotnie w katedrze na Wawelu. Słuszne wydaje
się także odczytanie przez Jerzego Pietrusińskiego
uszkodzonej płaskorzeźby na rewersie tympanonu
w portalu głównym kościoła Św. Stanisława w Sta-
rym Zamku na Śląsku, datowanej na lata 1257-1261,
jako sceny pilnowania ciała św. Stanisława przez
orły i cudownego zrośnięcia się ciała świętego37.
Należy również wspomnieć o freskach w dolnej
bazylice Św. Franciszka w Asyżu, przypisywanych
36 W. Łuszczkiewicz, Kościół kolegiacki łęczycki, dziś
parafiałny we wsi Tum z XII w. (Sprawozdania KHS, I, 1879,
s. 102).
37 Pietrusiński, o.c, s. 350.
malarzowi ze szkoły Giotta (Maso di Banco?),
ukazujących Wskrzeszenie Piotra i Rozsiekanie ciała
św. Stanisław a,które powstały współcześnie, lub
tylko nieco wcześniej w stosunku do Węgierskiego
Legendarium Ilustrozuanego3 8.
W oparciu o powyższe rozważania możemy przy-
puszczać, że Legenda św. Stanisława została naj-
wcześniej przedstawiona na bokach trumny tego
świętego, która kiedyś znajdowała się w katedrze
wawelskiej i znana jest ze źródeł pisanych. Według
Długosza trumna ta miała powstać po przeniesieniu
ciała św. Stanisława ze Skałki na Wawel w r. 1088,
była wykonana z kamienia (?) i przykryta złotą
blachą, na której wyryte były „obrazy z męczeństwa
męża błogosławionego" oraz następujący napis:
38 P. Toesca, /i Trecento. Storia deWarte itałiana, II,
Torino 1951, s. 631. — G. Kaftal, Saints in Italian Art,
Florence 1952, s. 974.
175
żadnych podstaw, aby fragment rzeźbiarski po
prawej stronie portalu kolegiaty w Tumie pod Łę-
czycą uznać za scenę ukazującą św. Stanisława napo-
minającego Bolesława Śmiałego w czasie uczty36.
Pewne jest za to, że sceny z Legendą św. Stanisława
zdobiły niezachowaną trumnę świętego, znajdującą
się pierwotnie w katedrze na Wawelu. Słuszne wydaje
się także odczytanie przez Jerzego Pietrusińskiego
uszkodzonej płaskorzeźby na rewersie tympanonu
w portalu głównym kościoła Św. Stanisława w Sta-
rym Zamku na Śląsku, datowanej na lata 1257-1261,
jako sceny pilnowania ciała św. Stanisława przez
orły i cudownego zrośnięcia się ciała świętego37.
Należy również wspomnieć o freskach w dolnej
bazylice Św. Franciszka w Asyżu, przypisywanych
36 W. Łuszczkiewicz, Kościół kolegiacki łęczycki, dziś
parafiałny we wsi Tum z XII w. (Sprawozdania KHS, I, 1879,
s. 102).
37 Pietrusiński, o.c, s. 350.
malarzowi ze szkoły Giotta (Maso di Banco?),
ukazujących Wskrzeszenie Piotra i Rozsiekanie ciała
św. Stanisław a,które powstały współcześnie, lub
tylko nieco wcześniej w stosunku do Węgierskiego
Legendarium Ilustrozuanego3 8.
W oparciu o powyższe rozważania możemy przy-
puszczać, że Legenda św. Stanisława została naj-
wcześniej przedstawiona na bokach trumny tego
świętego, która kiedyś znajdowała się w katedrze
wawelskiej i znana jest ze źródeł pisanych. Według
Długosza trumna ta miała powstać po przeniesieniu
ciała św. Stanisława ze Skałki na Wawel w r. 1088,
była wykonana z kamienia (?) i przykryta złotą
blachą, na której wyryte były „obrazy z męczeństwa
męża błogosławionego" oraz następujący napis:
38 P. Toesca, /i Trecento. Storia deWarte itałiana, II,
Torino 1951, s. 631. — G. Kaftal, Saints in Italian Art,
Florence 1952, s. 974.
175