DOI Artikel:
Biedrońska-Słota, Beata: Kobierce perskie tzw. polskie: Studium nad budową i znaczeniem ornamentu w sztuce islamu
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.20541#0110
22. Kobierzec ze zbiorów Muzeum Uniwersytetu Jagiel-
lońskiego (fort. K. Klimowska)
beski ma źródło w sztuce Egiptu i Azji Mniej-
szej 58.
Na temat arabeski wypowiedział się także
Maurice S. Dimand, autor wielu publikacji do-
tyczących sztuki Wschodu, znawca tej sztuki; u-
waża on, że genezy arabeski — formy najbardziej
charakterystycznej dla sztuki islamu — należy
szukać w motywach abstrakcyjnych, a nie w świę-
cie ornamentów roślinnych. Bardzo ważne jest —
szczególnie dla naszych badań — stanowisko Di-
manda na temat ornamentu zastosowanego w
kompozycji kobierców. W odniesieniu do orna-
jS E. K ii h n e 1, Arabesąue [w:] Encyclopedie de
l'Islam, Parts 1960, t. I., s. 5'76_579.
23. Kobierzec ze zbiorów Muzeum Uniwersytetu Jagiel-
lońskiego (fot. B. Kolpanowicz)
mentów, które zdobią tkaniny okresu panowania
dynastii Safawidów, a szczególnie szachów Ta-
maspa i Abbasa I Wielkiego, wymieniony autor
nie używa nazwy „arabeska”. Zwoje roślinne, któ-
re zwykle w literaturze nazywane są arabeskami,
Dimand nazywa „pełnymi wdzięku formami kwia-
towymi z liśćmi, rozetami, palmetami o różnych
kształtach i wielkościach”. Jednakże nie wyklucza
arabesek z zespołu form stosowanych w kompo-
zycjach pól środkowych kobierców safawidz-
kich 59.
Motyw arabeski w sztuce islamu miał zna-
59 M. S. Dimand, Ornament in Near Eastern Art
(Bulletin of th;e Metropolitan Museum of Art, XXVIII,
1933), s. 141—,145.
102
lońskiego (fort. K. Klimowska)
beski ma źródło w sztuce Egiptu i Azji Mniej-
szej 58.
Na temat arabeski wypowiedział się także
Maurice S. Dimand, autor wielu publikacji do-
tyczących sztuki Wschodu, znawca tej sztuki; u-
waża on, że genezy arabeski — formy najbardziej
charakterystycznej dla sztuki islamu — należy
szukać w motywach abstrakcyjnych, a nie w świę-
cie ornamentów roślinnych. Bardzo ważne jest —
szczególnie dla naszych badań — stanowisko Di-
manda na temat ornamentu zastosowanego w
kompozycji kobierców. W odniesieniu do orna-
jS E. K ii h n e 1, Arabesąue [w:] Encyclopedie de
l'Islam, Parts 1960, t. I., s. 5'76_579.
23. Kobierzec ze zbiorów Muzeum Uniwersytetu Jagiel-
lońskiego (fot. B. Kolpanowicz)
mentów, które zdobią tkaniny okresu panowania
dynastii Safawidów, a szczególnie szachów Ta-
maspa i Abbasa I Wielkiego, wymieniony autor
nie używa nazwy „arabeska”. Zwoje roślinne, któ-
re zwykle w literaturze nazywane są arabeskami,
Dimand nazywa „pełnymi wdzięku formami kwia-
towymi z liśćmi, rozetami, palmetami o różnych
kształtach i wielkościach”. Jednakże nie wyklucza
arabesek z zespołu form stosowanych w kompo-
zycjach pól środkowych kobierców safawidz-
kich 59.
Motyw arabeski w sztuce islamu miał zna-
59 M. S. Dimand, Ornament in Near Eastern Art
(Bulletin of th;e Metropolitan Museum of Art, XXVIII,
1933), s. 141—,145.
102