DOI Artikel:
Gadomski, Jerzy: Gotyckie malarstwo tablicowe małopolski 1420 - 1470: addenda
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.20544#0042
8. Misericordia Domini, fragment ryc. 7 (fot. G. Głaz)
mina ten szczegół z obrazów Matki Boskiej z Dzie-
ciątkiem typu tzw. piekarskiego (ryc. 1, 2). Autorsko
malowidło wydaje się jednak odosobnione. Oprócz
silnego wertykalizmu kompozycji do cech wyróż-
niających obraz w Lubli należy daleko posunięta
stylizacja wydłużonego torsu Chrystusa i techniczna
sprawność w wykończeniu cienkim pędzlem włosów
oraz brody, a także umiejętność odtworzenia bielą
ołowiową przejrzystej tkaniny perizonium. Do mo-
tywów nie spotykanych w Małopolsce należy rząd
półkolistych arkadek zdobiących ścianki sarkofagu.
Pierwotne tło — jak to wynika z dziś jeszcze
widocznego podziału na dwie strefy — w części
dolnej było wypełnione kotarą, namalowaną zapew-
ne podobnie jak na obrazie ze Zbylitowskiej Góry.
Misericordia Domini w Lubli wykazuje przewagę
cech stylowych z lat 1450—1460.
Na wyodrębnionym stopniu sarkofagu klęczy
troje adorantów: po prawej kobieta w stroju miesz-
czańskim, po lewej dwóch mężczyzn — mieszczanin
i zakonnik w stroju cystersa, tzn. białym habicie
i białym mucecie z kapturem (ryc. 9, 10). U stóp
mężczyzn widnieje tarcza o czerwonym tle, z białym
geometrycznym znakiem o charakterze gmerku mie-
szczańskiego oraz minuskułowymi literami „ir”.
Trojga adorantów łączyły niewątpliwie związki ro-
dzinne.
W czasie konserwacji obrazu stwierdzono, że
postacie adorantów i tarczę z gmerkiem namalowano
na warstwie lekko pożółkłego werniksu, tzn. dodano
je po upływie niezbyt długiego czasu po ukończeniu
obrazu32. Głowy i szaty klęczących postaci istotnie
różnią się modelunkiem i swobodniejszą fakturą od
sposobu malowania Chrystusa i Marii. Habit cyster-
sa i strój kobiety wykazują, przy nieznacznym zała-
mywaniu fałdów, tradycje stylu miękkiego, co wraz
z kształtem zaokrąglonej tarczy pozwala sądzić, że
fundacji dokonano jeszcze w trzeciej ćwierci XV
wieku.
Trudno dociec mechanizmu owej nietypowej
fundacji, polegającej na zakupieniu (?) i uzupeł-
nieniu gotowego już obrazu. Adorujący Chrystusa
32 Głaz, o. c., s. 14.
38
mina ten szczegół z obrazów Matki Boskiej z Dzie-
ciątkiem typu tzw. piekarskiego (ryc. 1, 2). Autorsko
malowidło wydaje się jednak odosobnione. Oprócz
silnego wertykalizmu kompozycji do cech wyróż-
niających obraz w Lubli należy daleko posunięta
stylizacja wydłużonego torsu Chrystusa i techniczna
sprawność w wykończeniu cienkim pędzlem włosów
oraz brody, a także umiejętność odtworzenia bielą
ołowiową przejrzystej tkaniny perizonium. Do mo-
tywów nie spotykanych w Małopolsce należy rząd
półkolistych arkadek zdobiących ścianki sarkofagu.
Pierwotne tło — jak to wynika z dziś jeszcze
widocznego podziału na dwie strefy — w części
dolnej było wypełnione kotarą, namalowaną zapew-
ne podobnie jak na obrazie ze Zbylitowskiej Góry.
Misericordia Domini w Lubli wykazuje przewagę
cech stylowych z lat 1450—1460.
Na wyodrębnionym stopniu sarkofagu klęczy
troje adorantów: po prawej kobieta w stroju miesz-
czańskim, po lewej dwóch mężczyzn — mieszczanin
i zakonnik w stroju cystersa, tzn. białym habicie
i białym mucecie z kapturem (ryc. 9, 10). U stóp
mężczyzn widnieje tarcza o czerwonym tle, z białym
geometrycznym znakiem o charakterze gmerku mie-
szczańskiego oraz minuskułowymi literami „ir”.
Trojga adorantów łączyły niewątpliwie związki ro-
dzinne.
W czasie konserwacji obrazu stwierdzono, że
postacie adorantów i tarczę z gmerkiem namalowano
na warstwie lekko pożółkłego werniksu, tzn. dodano
je po upływie niezbyt długiego czasu po ukończeniu
obrazu32. Głowy i szaty klęczących postaci istotnie
różnią się modelunkiem i swobodniejszą fakturą od
sposobu malowania Chrystusa i Marii. Habit cyster-
sa i strój kobiety wykazują, przy nieznacznym zała-
mywaniu fałdów, tradycje stylu miękkiego, co wraz
z kształtem zaokrąglonej tarczy pozwala sądzić, że
fundacji dokonano jeszcze w trzeciej ćwierci XV
wieku.
Trudno dociec mechanizmu owej nietypowej
fundacji, polegającej na zakupieniu (?) i uzupeł-
nieniu gotowego już obrazu. Adorujący Chrystusa
32 Głaz, o. c., s. 14.
38