DOI Artikel:
Walczak, Marek: Przyczynek do badań nad wieżą ratuszową w Krakowie
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.20623#0038
12. Paryż, katedra Notre-Dame, fragment elewacji pn. chóru
(fot. M. Walczak)
ming narożniki wieloboku zaakcentowane zostały za
pomocą trójkątnych w przekroju występów, których
ostrość podkreśla dodatkowo gzyms, wyłamujący się
na ich osiach63. W bardzo podobny sposób rozwiązane
zostały narożniki wieży kościoła Maria am Gestade w
Wiedniu (1. ćw. w. XV), gdzie motyw „wysadzone-
go” gzymsu został powtórzony trzykrotnie, nadając
całej strukturze charakterystyczną, postrzępioną
sylwetę (ił. 13)64. W tej samej świątyni przypory
ustawione narożnikowo opinają kruchtę dostawioną
do prezbiterium od strony południowej. Ta ostatnia
jest jednym z licznych w XV w. nawiązań do Złotej
Bramy katedry w Pradze. Spośród jej naśladownictw
63 Brucher, op.cit., s. 93, 11. 55; R. Wagner-Rieger,
Mittelalterliche Architektur in Osterreich, St. Pólten—Wien 1991
(wyd. 2), s. 160-161.
64 Brucher, op.cit., s. 133-135, il. 88; Wagner-
Rieger, op.cit., s. 162, il. 73-
13. Wiedeń, wieża kościoła Maria am Gestade
(fot. M. Walczak)
trzeba tutaj przytoczyć portal południowy katedry
w Wiedniu, gdzie zaostrzony kształt przypór znajduje
kontynuację w podziałach elewacji wieży (il. 14).
Rozwiązanie to (które w pierwotnym zamyśle miało
być znacznie lepiej czytelne) jest doskonale widocz-
ne na rysunku z ok. r. 1500 (il. 15), powtarzającym
oryginalny rysunek projektowy, wykonany w strzesze
św. Szczepana, zapewne w 3. ćw. w. XIV (przypi-
sany ostatnio mistrzowi Michałowi, nadwornemu
budowniczemu arcyksiążąt Austrii)65. Ukazuje on
rzut wieży południowej, na której murach znajdują
się, nałożone w regularnych odstępach, podziały
o trójkątnym przekroju.
65 E. Hassmann, Meister Michael. Baumeister der Her-
zoge von Osterreich, Wien—Koln—Weimar 2002, s. 582—583;
Bóker, Architektur..., s. 69—71, sygn. I6.819r.
32
(fot. M. Walczak)
ming narożniki wieloboku zaakcentowane zostały za
pomocą trójkątnych w przekroju występów, których
ostrość podkreśla dodatkowo gzyms, wyłamujący się
na ich osiach63. W bardzo podobny sposób rozwiązane
zostały narożniki wieży kościoła Maria am Gestade w
Wiedniu (1. ćw. w. XV), gdzie motyw „wysadzone-
go” gzymsu został powtórzony trzykrotnie, nadając
całej strukturze charakterystyczną, postrzępioną
sylwetę (ił. 13)64. W tej samej świątyni przypory
ustawione narożnikowo opinają kruchtę dostawioną
do prezbiterium od strony południowej. Ta ostatnia
jest jednym z licznych w XV w. nawiązań do Złotej
Bramy katedry w Pradze. Spośród jej naśladownictw
63 Brucher, op.cit., s. 93, 11. 55; R. Wagner-Rieger,
Mittelalterliche Architektur in Osterreich, St. Pólten—Wien 1991
(wyd. 2), s. 160-161.
64 Brucher, op.cit., s. 133-135, il. 88; Wagner-
Rieger, op.cit., s. 162, il. 73-
13. Wiedeń, wieża kościoła Maria am Gestade
(fot. M. Walczak)
trzeba tutaj przytoczyć portal południowy katedry
w Wiedniu, gdzie zaostrzony kształt przypór znajduje
kontynuację w podziałach elewacji wieży (il. 14).
Rozwiązanie to (które w pierwotnym zamyśle miało
być znacznie lepiej czytelne) jest doskonale widocz-
ne na rysunku z ok. r. 1500 (il. 15), powtarzającym
oryginalny rysunek projektowy, wykonany w strzesze
św. Szczepana, zapewne w 3. ćw. w. XIV (przypi-
sany ostatnio mistrzowi Michałowi, nadwornemu
budowniczemu arcyksiążąt Austrii)65. Ukazuje on
rzut wieży południowej, na której murach znajdują
się, nałożone w regularnych odstępach, podziały
o trójkątnym przekroju.
65 E. Hassmann, Meister Michael. Baumeister der Her-
zoge von Osterreich, Wien—Koln—Weimar 2002, s. 582—583;
Bóker, Architektur..., s. 69—71, sygn. I6.819r.
32