Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Metadaten

Muzeum Archeologiczne w Poznaniu [Editor]
Fontes Archaeologici Posnanienses: Annales Musei Archaeologici Posnaniensis — 10.1959

DOI issue:
Kostrzewski, Bogdan: Sprawozdanie z działalności Muzeum Archeologicznego w Poznaniu w latach 1957-1958
DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.26515#0305

DWork-Logo
Overview
Facsimile
0.5
1 cm
facsimile
Scroll
OCR fulltext
Sprawozdanie z działalności Muzeum Archeolog, w Poznaniu w l. 1957—1958

293

— Osadnictwo kultury łużyckiej wczesnej epoki że-
laznej w Słupcy, Fontes Archaeologici Posnanien-
ses, t. VIII—IX (1958), str. 1—97.

— Zdobywamy sprawność archeologa, Harcerska Kuź-
nia, r. II, nr 4 (1958), str. 5—8.

— Uwagi o niektórych francuskich wystawach arche-
ologicznych, Z otchłani wieków, r. XXIV (1958),
str. 189—198.

— Poznamky na okraj spoluprace archeologie a eth-
nographie, Archeologicke rozhledy, r. X, nr 4,
(1958), str. 581—583.

— Zabytki z cmentarzyska kultury łużyckiej i pomor-
skiej w Wiankowie w pow. głogowskim, Przegląd
Archeologiczny, t. X (1958), str. 308—316.

— Zagadnienie współpracy etnografii z archeologią
w latach 1945—1955, Lud, t. XLIV (1958), str.
183—191.

— Niektóre zagadnienia polskiego muzealnictwa arche-
ologicznego, Z otchłani wieków, r. XXIV (1958),
str. 359—363.

Naumowiczówna Eliza:

— Rec.: W. Dalbor, Wczesnośredniowieczny gród

w Gnieźnie, Studia i Materiały do Dziejów Wielko-
polski i Pomorza, t. II, z. 2 (1957), str. 463—466.

Piaszykowa Mieczysława:

— Wyniki badań archeologicznych kurhanu III kul-
tury unietyckiej w Łękach Małych w pow. koś-
ciańskim, Fontes Archaeologici Posnanienses t. VII
(1957), str. 116—138.

— Sprawozdania z badań kurhanu III w Łękach Ma-
łych w pow. kościańskim w 1955 r., Sprawozdania
Archeologiczne t. III (1957), str. 48—57.

— Hasło: Diakowskie grodziska, Słownik Starożyt-
ności Słowiańskich, Zeszyt dyskusyjny, Wrocław
1958.

Pieczyński Zbigniew:

— Stanowisko archeologiczne w miejscowości Goła-
szewo, pow. Wągrowiec, Wiadomości Archeolo-
giczne, t. XXIV (1957), str. 257—258.

Śmigielski Wojciech:

— Wykaz nabytków Muzeum Archeologicznego w Poz-
naniu w r. 1955, Fontes Archaeologici Posnanien-
ses t. VIII—IX (1958), str. 448—463.

Zeylandowa Maria:

— Rec.: W. Sarnowska, Miecze wczesnośredniowieczne
w Polsce, Studia i Materiały do Dziejów Wielkopol-
ski i Pomorza, t. II, z. 2 (1957), str. 514—516.

— Pradzieje Ziemi Lubuskiej, Materiały dla prelegen-
tów PT A, Poznań 1957 (na prawach rękopisu).

W okresie sprawozdawczym pracownicy naukowi
Muzeum brali też czynny udział w ogólnokrajowych
sesjach, zjazdach i konferencjach na-
ukowych organizowanych przez Instytut Historii Kul-
tury Materialnej PAN, Centralny Zarząd Muzeów
i Ochrony Zabytków, Polskie Towarzystwo Archeolo-
giczne i inne instytucje oraz w posiedzeniach
naukowych Zakładu Archeologii Polski IHKM
PAN, Oddziału Poznańskiego PT A i Komisji Archeolo-
gicznej Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk.
W osobie swego dyrektora — prof. dr Józefa Kostrzew-
skiego Muzeum było reprezentowane również na V
Międzynarodowym Kongresie Nauk Prehistorycznych

i Wczesnośredniowiecznych, który odbył się w Ham-
burgu w dniach od 24—30 sierpnia 1958 r.7. Na kon-
gresie tym, w którym brało udział ok. 700 uczonych
z całego świata, m. in. prof. J. Kostrzewski referował
zagadnienie kultury łużyckiej na Pomorzu wykazując
w sposób przekonywujący, że od III okresu epoki
brązu w głąb wczesnego okresu żelaza całe Pomorze
między Odrą a Wisłą zaludnione było przez ludność
kultury łużyckiej, nie zaś przez Germanów, jak twier-
dzą niektórzy szowinistyczni archeologowie niemieccy.

Wspomniany kongres nie był jedyną okazją do w y-
jazdu za granicę. Na zaproszenie swych kole-
gów prof. J. Kostrzewski odwiedził również w okresie
sprawozdawczym Niemiecką Republikę Demokratycz-
ną oraz Jugosławię. W ramach wymiany kulturalnej
doc. dr B. Kostrzewski przebywał na Węgrzech, gdzie
zapoznał się ze zbiorami archeologicznymi i badaniami
wykopaliskowymi w kilkunastu miejscowościach,
a mgr Zbigniew Pieczyński dzięki stypendium Mini-
sterstwa Kultury i Sztuki gruntownie poznał w Nie-
mieckiej Republice Demokratycznej organizację ochro-
ny zabytków archeologicznych oraz pracownie kon-
serwacji zabytków w tamtejszych muzeach. Ponadto
w ramach wyjazdów prywatnych mgr Tadeusz Mali-
nowski bawił we Francji, a Franciszek Maciejewski
w Niemieckiej Republice Federalnej. Również i te
wyjazdy nie były bez korzyści naukowych, gdyż mgr
Malinowski zebrał we Francji szereg interesujących
materiałów z zakresu muzeoznawstwa a Fr. Macie-
jewski m. in. wygłosił w Berlinie 3 wykłady o Bisku-
pinie dla archeologów niemieckich.

Skład personelu naukowego nie uległ
w tym czasie zasadniczym zmianom. Powiększono go
iedynie przez przesunięcie na etat naukowy mgr Marii
Zeylandowej, która pracę swą w Muzeum rozpoczęła
w 1957 r. zrazu od stanowiska instruktorki oświatowej.
Poza tym, dzięki przejęciu Muzeum przez Miejską Radę
Narodową w Poznaniu, Franciszek Maciejewski zo-
stał zwolniony z obowiązków, jakie pełnił dotychczas
w Biskupinie z ramienia Państwowego Muzeum Ar-
cheologicznego w Warszawie; w ten sposób stał się on
faktycznym pracownikiem Muzeum Archeologicznego
w Poznaniu. Poważniejsze zmiany nastąpiły jedynie
w kierownictwie Muzeum, w związku z ustąpieniem
dyrektora — prof. dr J. Kostrzewskiego oraz w stop-
niach służbowych na skutek wprowadzenia jesienią
1958 r. nowej siatki płac w muzealnictwie. Decyzją
Prezydium MRN w Poznaniu na stanowisko dyrektora
Muzeum z dniem 1 września 1958 r. został powołany
doc. dr Bogdan Kostrzewski. Nowy dyrektor z kolei
powołał na swego zastępcę kustosza mgr Stanisława
Jasnosza. Ponadto w skład dyrekcji wszedł również
inspektor muzealny Bolesław Kubiak, mianowany za-
stęocą dyrektora do spraw organizacyjno-administra-
cyjnych. W dniu 31 października tego samego roku
rozpoczęła działalność specjalna komisja w składzie:
doc. B. Kostrzewski jako przewodniczący, mgr St.
Jasnosz, B. Kubiak i B. Zielińska jako członkowie
oraz mgr W. Śmigielski jako sekretarz, która w oparciu
o zarządzenie Ministra Kultury i Sztuki zakwalifiko-
wała pracowników na odpowiednie stanowiska służ-
bowe. W pionie naukowym w świetle nowych przepi-
sów stopień kustosza przyznano mgr St. Jasnoszowi;

7 Z otchłani wieków r. XXIV (1958), str. 409—410.
 
Annotationen