DOI Heft:
Nowe odkrycia
DOI Artikel:Kowiańska-Piaszykowa, Mieczysława: Zabytki z Woli Zadąbrowskiej w pow. tureckim
DOI Artikel:Durczewski, Dobromir: Wczesnośredniowieczna osada w Ostrowie Wlkp.
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.26515#0329
Nowe odkrycia
317
w niezmienionej postaci w obu okresach, nie będzie
więc chyba wielkim błędem dołączenie ich pod wzglę-
dem chronologii do współwystępujących z nimi przed-
miotów o wyraźnych cechach datujących. Do momentu
więc rozpoczęcia ewentualnych badań systematycz-
nych na wspomnianym cmentarzysku i uzyskania stam-
tąd obfitszych materiałów można je uważać za stano-
wisko pochodzące z młodszego okresu wpływów rzym-
skich.
Trudniej przedstawia się sprawa odpowiedniego za-
szeregowania ości do łowienia ryb. Nie jest wykluczo-
ne, że mamy tu do czynienia z okazem bardzo póź-
nym. Nie udało się jednakże dotąd znaleźć doń zupełnie
ścisłej analogii i to zarówno w materiale archeologicz-
nym jak i etnograficznym. Najbardziej zbliżony do
opisywanego wydaje się okaz, niestety ogromnie od-
legły terytorialnie, bo aż ze Szwajcarii „pochodzący
prawdopodobnie z wykopalisk rzymskich"4 (ryc. 6).
Obserwujemy tu identyczny sposób łączenia trzonu
z grzbietem, oraz podobnie jak u naszego okazu nie-
dokutą tulejkę5. Wydaje się, że tej zbieżności cech nie
można lekceważyć. Zachowując oczywiście należytą
ostrożność, można by sugerować, że jest to jeszcze je-
den zabytek ze zniszczonego cmentarzyska. Pozostał
jeszcze do omówienia żelazny grot oszczepu (nr 10).
Zaliczamy go do okresu wczesnośredniowiecznego. Jest
on najbardziej zbliżony kształtem do typu V Nadolskie-
go, datowanego przezeń na w. XI6.
1 Maili a iZ n a m :i etr o w;,s ka - Priujf f e r o w'ta> Ry-
backie narzędzia kolnę w Polsce i w krajach sąsiednich,
Toruń 1957, str. 63 oraz tatol. 21, ryc. F.
5 Warto wspomnieć, że np. w młodszym okresie rzym-
skim tulejki grotów oszczepów posiadają szczelinki skut-
kiem niedokucia. Zob. 'St. Jas nos z, Cmentarzysko
z okresu późno-lateńskiego i rzymskiego w Wymysło-
wie, pow. Gostyń, „Fontes Praehistorici”, t. II. str. 262.
8 Andrzej Na d olski, Studia nad uzbrojeniem pol-
skim w X, XI 1 XII w. Łódź 1954, str. 261, tabl. XXI.
Dobromir Durczewski
WCZESNOŚREDNIOWIECZNA OSADA W OSTRO-
WIE WLKP.
W trakcie prac ratunkowych prowadzonych we
wrześniu 1958 r. na cmentarzysku kultury pomorskiej
w Ostrowie-Krępie rolnik J. Sikora doniósł, że na
jego polu w czasie orki występują liczne skorupy. Wizja
Ryc. 1. Ostrów, m. p. Położenie osady. 1:25 000. —
Fig. 1. Ostrów. Situation d’etablissement ouvert.
Echelle: 1 : 25 000.
lokalna potwierdziła relacje właściciela gruntu i dla-
tego w celach orientacyjnych zrobiono mały wykop
o wymiarach 3X3 m. Stwierdzono istnienie osady ot-
wartej położonej na bardzo nieznacznym wyniesieniu
terenowym, otoczonym częściowo łąkami o charakterze
LEOENDA
PRÓCHNICA
MOCNO ZACZERNIONA ZIEMIA
INTENSYWNIE PRZEPALONA
CZARNA ZIEMIA
:•;SZARAWA ZIEMIA PRZEMIESZANA
Z PIASKIEM
TTT1 CALEC
O KAMIEŃ o *0 M 30 \0 M-
Ryc. 2. Ostrów, m. p. Profil południowy wykopu — Fig. 2. Ostrów, Coupe de la fouille.
317
w niezmienionej postaci w obu okresach, nie będzie
więc chyba wielkim błędem dołączenie ich pod wzglę-
dem chronologii do współwystępujących z nimi przed-
miotów o wyraźnych cechach datujących. Do momentu
więc rozpoczęcia ewentualnych badań systematycz-
nych na wspomnianym cmentarzysku i uzyskania stam-
tąd obfitszych materiałów można je uważać za stano-
wisko pochodzące z młodszego okresu wpływów rzym-
skich.
Trudniej przedstawia się sprawa odpowiedniego za-
szeregowania ości do łowienia ryb. Nie jest wykluczo-
ne, że mamy tu do czynienia z okazem bardzo póź-
nym. Nie udało się jednakże dotąd znaleźć doń zupełnie
ścisłej analogii i to zarówno w materiale archeologicz-
nym jak i etnograficznym. Najbardziej zbliżony do
opisywanego wydaje się okaz, niestety ogromnie od-
legły terytorialnie, bo aż ze Szwajcarii „pochodzący
prawdopodobnie z wykopalisk rzymskich"4 (ryc. 6).
Obserwujemy tu identyczny sposób łączenia trzonu
z grzbietem, oraz podobnie jak u naszego okazu nie-
dokutą tulejkę5. Wydaje się, że tej zbieżności cech nie
można lekceważyć. Zachowując oczywiście należytą
ostrożność, można by sugerować, że jest to jeszcze je-
den zabytek ze zniszczonego cmentarzyska. Pozostał
jeszcze do omówienia żelazny grot oszczepu (nr 10).
Zaliczamy go do okresu wczesnośredniowiecznego. Jest
on najbardziej zbliżony kształtem do typu V Nadolskie-
go, datowanego przezeń na w. XI6.
1 Maili a iZ n a m :i etr o w;,s ka - Priujf f e r o w'ta> Ry-
backie narzędzia kolnę w Polsce i w krajach sąsiednich,
Toruń 1957, str. 63 oraz tatol. 21, ryc. F.
5 Warto wspomnieć, że np. w młodszym okresie rzym-
skim tulejki grotów oszczepów posiadają szczelinki skut-
kiem niedokucia. Zob. 'St. Jas nos z, Cmentarzysko
z okresu późno-lateńskiego i rzymskiego w Wymysło-
wie, pow. Gostyń, „Fontes Praehistorici”, t. II. str. 262.
8 Andrzej Na d olski, Studia nad uzbrojeniem pol-
skim w X, XI 1 XII w. Łódź 1954, str. 261, tabl. XXI.
Dobromir Durczewski
WCZESNOŚREDNIOWIECZNA OSADA W OSTRO-
WIE WLKP.
W trakcie prac ratunkowych prowadzonych we
wrześniu 1958 r. na cmentarzysku kultury pomorskiej
w Ostrowie-Krępie rolnik J. Sikora doniósł, że na
jego polu w czasie orki występują liczne skorupy. Wizja
Ryc. 1. Ostrów, m. p. Położenie osady. 1:25 000. —
Fig. 1. Ostrów. Situation d’etablissement ouvert.
Echelle: 1 : 25 000.
lokalna potwierdziła relacje właściciela gruntu i dla-
tego w celach orientacyjnych zrobiono mały wykop
o wymiarach 3X3 m. Stwierdzono istnienie osady ot-
wartej położonej na bardzo nieznacznym wyniesieniu
terenowym, otoczonym częściowo łąkami o charakterze
LEOENDA
PRÓCHNICA
MOCNO ZACZERNIONA ZIEMIA
INTENSYWNIE PRZEPALONA
CZARNA ZIEMIA
:•;SZARAWA ZIEMIA PRZEMIESZANA
Z PIASKIEM
TTT1 CALEC
O KAMIEŃ o *0 M 30 \0 M-
Ryc. 2. Ostrów, m. p. Profil południowy wykopu — Fig. 2. Ostrów, Coupe de la fouille.