DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.23355#0145
Rozdział VIII
PAŃSTWO BUŁGARÓW I SŁOWIANIE POŁUDNIOWI
Obserwowaliśmy już wcześniej interesujące formy współżycia Słowian z ludami
koczowniczymi, szczególnie wyraziście zarysowane w symbiozie słowiańsko-awarskiej.
Nie można zaprzeczyć, że to właśnie Awarowie otworzyli drogę Słowianom
do szerokiej ekspansji na ziemie Półwyspu Bałkańskiego. Jednak i bez pośrednictwa
awarskiego, a często przeciw niemu, odbywała się wędrówka Słowian na południe.
Państwo Samona powstało w walce przeciw Awarom, a źródła bizantyjskie i tradycja
słowiańska zachowały złą pamięć o formach tej symbiozy.
Awarowie upamiętnili się jako ciemiężyciele ludów słowiańskich i w jakimś
stopniu temu też zawdzięczali swój upadek. Nie zdołali nigdy w pełni wytworzyć
harmonijnych form współżycia i kiedy przyszła godzina rozrachunku, nie znaleźli
wśród Słowian sojusznika.
Inaczej przedstawiała się sprawa z zagadnieniem symbiozy słowiańsko-bułgar-
skiej. Bułgarzy, lud pochodzenia tureckiego, pokrewny Hunom, znalazł się najwcześ-
niej w sąsiedztwie ziem Anto w, w okresie tzw. Wielkiej Bułgarii (por. rozdział III).
Za czasów Justyniana Bułgarzy wespół ze Słowianami najeżdżali ziemie Bizancjum.
Przeciw Bułgarom osadził Justynian Antów jako „foederati“ nad dolnym Dunajem.
W roku 558 miał miejsce groźny najazd bułgarsko-słowiański pod wodzą Bułgara Za-
bergana na ziemie cesarstwa.
Jednak w tych samych latach rosnąca potęga Awarów odsunęła z areny dziejowej
na jakiś czas Bułgarów. Widzimy ich w 630 r. w ostrym konflikcie z Awarami, co
nie pozostało bez wpływu na możliwość prowadzenia wojny Samona z Dagobertem.
Nie wykluczone, że Samo pozostawał w zmowie z Bułgarami. W latach 631—632
miała miejsce próba zawładnięcia przez Bułgarów tronem awarskim.
Kronika Fredegara tak donosi o tych wypadkach: ,,W tymże roku w państwie
panońskich Awarów, których nazywają Hunami, powstał zażarty spór o to, że za-
częli się spierać o władzę, kto ją ma dziedziczyć, mianowicie jakiś Awar z jakimś Buł-
garem. Zebrawszy każdy tłum zwolenników, zwalczali się wzajemnie. Wreszcie Awar
wziął górę nad Bułgarem. Po zwycięstwie 9000 Bułgarów, razem z niewiastami i dzieć-
mi wypędzonymi z Panonii, prosiło Dagoberta, aby ich przyjął na pobyt w ziemi
Franków. Dagobert polecił Bawarom przyjąć ich na przezimowanie, zanim się poro-
zumie z Frankami, jaki będzie ich los. I gdy ci rozproszeni po domach Bawarów prze-
bywali na leżach zimowych, Dagobert za radą Franków nakazał Bawarom, ażeby jednej
PAŃSTWO BUŁGARÓW I SŁOWIANIE POŁUDNIOWI
Obserwowaliśmy już wcześniej interesujące formy współżycia Słowian z ludami
koczowniczymi, szczególnie wyraziście zarysowane w symbiozie słowiańsko-awarskiej.
Nie można zaprzeczyć, że to właśnie Awarowie otworzyli drogę Słowianom
do szerokiej ekspansji na ziemie Półwyspu Bałkańskiego. Jednak i bez pośrednictwa
awarskiego, a często przeciw niemu, odbywała się wędrówka Słowian na południe.
Państwo Samona powstało w walce przeciw Awarom, a źródła bizantyjskie i tradycja
słowiańska zachowały złą pamięć o formach tej symbiozy.
Awarowie upamiętnili się jako ciemiężyciele ludów słowiańskich i w jakimś
stopniu temu też zawdzięczali swój upadek. Nie zdołali nigdy w pełni wytworzyć
harmonijnych form współżycia i kiedy przyszła godzina rozrachunku, nie znaleźli
wśród Słowian sojusznika.
Inaczej przedstawiała się sprawa z zagadnieniem symbiozy słowiańsko-bułgar-
skiej. Bułgarzy, lud pochodzenia tureckiego, pokrewny Hunom, znalazł się najwcześ-
niej w sąsiedztwie ziem Anto w, w okresie tzw. Wielkiej Bułgarii (por. rozdział III).
Za czasów Justyniana Bułgarzy wespół ze Słowianami najeżdżali ziemie Bizancjum.
Przeciw Bułgarom osadził Justynian Antów jako „foederati“ nad dolnym Dunajem.
W roku 558 miał miejsce groźny najazd bułgarsko-słowiański pod wodzą Bułgara Za-
bergana na ziemie cesarstwa.
Jednak w tych samych latach rosnąca potęga Awarów odsunęła z areny dziejowej
na jakiś czas Bułgarów. Widzimy ich w 630 r. w ostrym konflikcie z Awarami, co
nie pozostało bez wpływu na możliwość prowadzenia wojny Samona z Dagobertem.
Nie wykluczone, że Samo pozostawał w zmowie z Bułgarami. W latach 631—632
miała miejsce próba zawładnięcia przez Bułgarów tronem awarskim.
Kronika Fredegara tak donosi o tych wypadkach: ,,W tymże roku w państwie
panońskich Awarów, których nazywają Hunami, powstał zażarty spór o to, że za-
częli się spierać o władzę, kto ją ma dziedziczyć, mianowicie jakiś Awar z jakimś Buł-
garem. Zebrawszy każdy tłum zwolenników, zwalczali się wzajemnie. Wreszcie Awar
wziął górę nad Bułgarem. Po zwycięstwie 9000 Bułgarów, razem z niewiastami i dzieć-
mi wypędzonymi z Panonii, prosiło Dagoberta, aby ich przyjął na pobyt w ziemi
Franków. Dagobert polecił Bawarom przyjąć ich na przezimowanie, zanim się poro-
zumie z Frankami, jaki będzie ich los. I gdy ci rozproszeni po domach Bawarów prze-
bywali na leżach zimowych, Dagobert za radą Franków nakazał Bawarom, ażeby jednej