DOI Artikel:
Szymański, Wojciech: Śmierć i dziewczyna i żona Putyfara: Ryciny Hansa Sebalda Behama
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.25942#0146
12. Paul Avril, Curinilingus,
ilustracja do De Figuris
Veneris. Manuel d’erotologie
classique, wydanie z 1906 r.
Fot. ze zbiorów autora
13. Paul Avril, Safona,
ilustracja do De Figuris
Veneris. Manuel d’erotologie
classique, wydanie z 1906 r.
Fot. ze zbiorów IHS UJ
obrazy ukazują, to jedynie prze-
estetyzowane paryskie wnętrza,
minimalizm skrojony do po-
trzeb współczesnej burżuazji oraz
przedstawiciele tej klasy zaspakajający swoje potrzeby seksualne z symbolizującymi
zagrożenie i chorobę weneryczną jadowitymi pajęczakami - tarantulą i skorpio-
nem. Kobieta z pająkiem, upozowana jak dziewczyna z grafiki Behama, wystawia
się na śmiertelne zagrożenie, aby przez swoją lekkomyślność i promiskuityzm zająć
rolę zarażającego skorpiona z billboardu przedstawiającego mężczyznę, stając się
tym samym rozpustną żoną Putyfara.
Czy ten, zestetyzowany i oparty na kulturowym tabu zoofilii obraz uświadamia
domniemane zagrożenie? Zdrowy rozsądek, oparty na wiedzy na temat rozprze-
strzeniania się wirusa HIV, a także statystyki choroby nakazują dać odpowiedź
negatywną. W górnym obrazie, któremu daję pierwszeństwo w lekturze przed
obrazem dolnym (tak, jak robię, rozpoczynając czytanie tekstu od góry strony),
chorobę symbolizuje tarantula, która zajmuje miejsce strony aktywnej w stosun-
ku oralnym, kobieta na kanapie jest jeszcze zdrowa i spełnia w tym stosunku
rolę pasywną. Potrzebna jest zatem niezwykle bujna wyobraźnia, aby wyobrazić
sobie, w jaki sposób w tak skonfigurowanym stosunku oralnym, może dojść do
przekazania wirusa.
Nie ma w obrazach z billboardów motywów vanitas, w zsekularyzowanym
świecie bowiem nikt nie przerazi się konstruktem zbudowanym, bądź co bądź,
Forberga z 1906 r. (il. 12,13). Wy-
daje się zresztą, że owe nogi Fau-
na Barberiniego, nogi dziewczyny,
żony Putyfara, Amora triumfują-
cego stały się zwykłą konwencją
w pornografii, której Avril jest po
prostu jednym z przedstawicieli.
Ów pornograficzny aspekt,
nadany przedstawieniu śpiącej
kobiety przez Behama, a wyko-
rzystany explicite przez Avrila,
połączony z nienormatywną sek-
sualnością i osadzony w kontek-
ście choroby, powraca w wielko-
formatowych billboardach, które
osiem lat temu były we Francji
jedną z części kampanii uświada-
miającej, prowadzonej w ramach
reklamy społecznej ukazującej za-
grożenia związane z AIDS (il. 14).
Należałoby zapytać, zapoznawszy
się z obrazami na billboardach -
rodzajemNachleben, życia, po życiu
obrazów - czy kampania ta cokol-
wiek uświadamiała. To bowiem,
co umieszczone na billboardach
144
ARTYKUŁY
Wojciech Szymański
ilustracja do De Figuris
Veneris. Manuel d’erotologie
classique, wydanie z 1906 r.
Fot. ze zbiorów autora
13. Paul Avril, Safona,
ilustracja do De Figuris
Veneris. Manuel d’erotologie
classique, wydanie z 1906 r.
Fot. ze zbiorów IHS UJ
obrazy ukazują, to jedynie prze-
estetyzowane paryskie wnętrza,
minimalizm skrojony do po-
trzeb współczesnej burżuazji oraz
przedstawiciele tej klasy zaspakajający swoje potrzeby seksualne z symbolizującymi
zagrożenie i chorobę weneryczną jadowitymi pajęczakami - tarantulą i skorpio-
nem. Kobieta z pająkiem, upozowana jak dziewczyna z grafiki Behama, wystawia
się na śmiertelne zagrożenie, aby przez swoją lekkomyślność i promiskuityzm zająć
rolę zarażającego skorpiona z billboardu przedstawiającego mężczyznę, stając się
tym samym rozpustną żoną Putyfara.
Czy ten, zestetyzowany i oparty na kulturowym tabu zoofilii obraz uświadamia
domniemane zagrożenie? Zdrowy rozsądek, oparty na wiedzy na temat rozprze-
strzeniania się wirusa HIV, a także statystyki choroby nakazują dać odpowiedź
negatywną. W górnym obrazie, któremu daję pierwszeństwo w lekturze przed
obrazem dolnym (tak, jak robię, rozpoczynając czytanie tekstu od góry strony),
chorobę symbolizuje tarantula, która zajmuje miejsce strony aktywnej w stosun-
ku oralnym, kobieta na kanapie jest jeszcze zdrowa i spełnia w tym stosunku
rolę pasywną. Potrzebna jest zatem niezwykle bujna wyobraźnia, aby wyobrazić
sobie, w jaki sposób w tak skonfigurowanym stosunku oralnym, może dojść do
przekazania wirusa.
Nie ma w obrazach z billboardów motywów vanitas, w zsekularyzowanym
świecie bowiem nikt nie przerazi się konstruktem zbudowanym, bądź co bądź,
Forberga z 1906 r. (il. 12,13). Wy-
daje się zresztą, że owe nogi Fau-
na Barberiniego, nogi dziewczyny,
żony Putyfara, Amora triumfują-
cego stały się zwykłą konwencją
w pornografii, której Avril jest po
prostu jednym z przedstawicieli.
Ów pornograficzny aspekt,
nadany przedstawieniu śpiącej
kobiety przez Behama, a wyko-
rzystany explicite przez Avrila,
połączony z nienormatywną sek-
sualnością i osadzony w kontek-
ście choroby, powraca w wielko-
formatowych billboardach, które
osiem lat temu były we Francji
jedną z części kampanii uświada-
miającej, prowadzonej w ramach
reklamy społecznej ukazującej za-
grożenia związane z AIDS (il. 14).
Należałoby zapytać, zapoznawszy
się z obrazami na billboardach -
rodzajemNachleben, życia, po życiu
obrazów - czy kampania ta cokol-
wiek uświadamiała. To bowiem,
co umieszczone na billboardach
144
ARTYKUŁY
Wojciech Szymański