Instytut Historii Sztuki <Danzig> [Hrsg.]; Zakład Historii Sztuki <Danzig> [Hrsg.]: Porta Aurea: Rocznik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Gdańskiego (2.1993)

9a. Grupa Lnokoona w watykańskim
Belwederze, fragment


Antyczne
pierwowzory
gdańskiego
posągu
Neptuna

łicy Medicich we Florencji, tak Giambolonię zainspirowały w rzeźbie
Simsona zo&;)'ojącego Fihsfi/na (1561-1562), dziś w Londyńskim Victoria &
Albert Museurn". Jego podstawowe cechy ikonograficzne, niespotykane
w innych antycznych dziełach, takie jak uniesienie nogi lub też odpowie-
dnie ustawienie uda w stosunku do torsu, dynamizm i ekspresję
odnajdujemy w wielu dziełach mistrza z Florencji.
Skręt ciała, rozpoczynający się na lini bioder i akcentowany gwałtownie
w górnej partii, a szczególnie pochylenie torsu i akcentowanie modelunku
brzucha poprzez uniesienie jednego z ud — a więc przeniesienie efektów
powstałych w siedzącej rzeźbie belwederskiej na rzeźbę stojącą, stają się
ulubionymi elementami, którymi często Giambologna operuje, i które
świadczą o ekspresji, odmienności i wielkości jego dzieł. Elementy te, czasem
pogłębione, widoczne są zarówno w rzeźbach męskich jak i kobiecych.
Wspaniałe odbicie ikonografii apolloniosowego dzieła stanowi np. rzeźba
Astronom;':' (1575) w wiedeńskim Kunsthistorisches Museum"". Rzeźba od
tyłu przypomina zresztą w zadziwiający sposób rozwiązanie tej partii ciała
w rzeźbie gdańskiej. Podobna, choć mniej doskonała jest statuetka
Apolla
^ Ibidem, s. 235, pi. 9.
Ibidem, s. 139, pi. 140.

43