Instytut Historii Sztuki <Danzig> [Hrsg.]; Zakład Historii Sztuki <Danzig> [Hrsg.]: Porta Aurea: Rocznik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Gdańskiego (2.1993)

Barbara
Tuc/M^a-
W^odars^a


1. Kufel rozmontowany. A. Hadt,
Gdańsk, koniec XVII w. Muze-
um Narodowe w Gdańsku

dzbanów liturgicznych na wino'. Szczególnie predysponowała je do tego
celu tematyka dekoracji figuralnych, którą omawia niniejszy artykuł.
Kufle nie mają wzorca wśród naczyń stołu dworskiego. Pojawiły się
w końcu wieku XVI i rozprzestrzeniały się w XVII w., będąc wytworem
kultury mieszczańskiej". Wykonywano je jako naczynia jednorodne, to zna-
czy poszczególne części scalano lutowaniem, oraz takie, których płaszcz,
stopa oraz pokrywa - połączona zawiasem z uchem - złożone są na śruby.
Części te można było remontować w celu oczyszczenia lub pozłocenia.
Płaszcz w tych naczyniach stanowi cylindryczny mankiet, który nałożono
na gładki pojemnik. U dołu pojemnika zamocowane są śruby, na których
osadzona jest obręcz stopy, z boku zaś i u góry mankiet i ucho (il.l).

w Elblągu; - W. Drost D/o X!/nsfdonbn///or Sfndf Dnnz/^, Stuttgart 1959, Bd. 3 kufel Ch. Bockhorna
przerobiony w 1822 r. na dzban do wina mszalnego, il.185/3, s. 252; podobnie przerobiony był w roku 1820
kufel P. Rohde III z dwiema scenami (y/im? Iznn^# i Cdrt/sfnscn; z Sonzart/Łm/j; przi/ studni, który ofiarowała
wdowa po majorze von Schwanberg z d. von Schraden do kościoła ewangelickiego w Ciesis na Łotwie. A.
Jursone w: C/indożosfro/onno/o sord?ro Łaho// V po XX w. Kafa/oy ?ot/sdnoi;;' RnndaMro??; Dzaorco, czast. I, Riga 1990,
kat. i il. 63.
^ Hernmarck, s.114.

172