DOI Artikel:
Wojtczak, Katarzyna Anna: Gmach Dyrekcji Kolei w Gdańsku
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.28102#0170
Katarzyna
Anna
Wojtczak
<3/a/f/
C/cschaflsgeóauóe
der Jłóirigl. (bisen&ifjnóire/ftio/i tycwzig.
Ohordansicfjt.
II. 7. Gmach Dyrekcji Kolei w Gdańsku, elewacja północna, Technische Universitat Berlin,
Architekturmuseum in der Universitatsbibliothek, Inv.-Nr. 30811
Część Gdańska, w której wzniesiono gmach dyrekcji kolejowej, została
zagospodarowana stosunkowo późno. Od wczesnych czasów nowożytnych
teren ten zajmowały zabudowania lazaretu miejskiego23. W 1708 r. w okoli-
cy utworzono duży miejski zieleniec nazywany Błędnikiem lub Labiryntem
(Irrgarten)24. Zabudowania lazaretu służyły gdańszczanom do czasu, gdy roz-
wijające się miasto uzyskało nowe szpitale, między innymi na Dolnym Mieście
i Biskupiej Górce25 oraz nowoczesne założenie architektoniczne na Cygańskiej
Górze z 1906 r.26 Tym sposobem zwolniła się parcela o doskonałej z punktu
widzenia Królewskiej Dyrekcji Kolei lokalizacji dla planowanego nowego gma-
chu. Zalety tej olbrzymiej działki były oczywiste - usytuowana w niewielkiej
odległości od centrum miasta sąsiadowała bezpośrednio z linią kolejową i była
oddalona o zaledwie kilkaset metrów od dworca, a równocześnie mieściła się
w planach reprezentacyjnego planu urbanistycznego z przełomu wieków.
Budowa rozpoczęła się jesienią 1911 r., jednak teren okazał się zbyt grzą-
ski i wymagał palowania. 14 sierpnia następnego roku wmurowano kamień
węgielny, a pod koniec lipca 1913 r. zawieszono wiechę. 5 czerwca 1914 r.
nastąpiło uroczyste oddanie gmachu do użytku. Odbyło się przy udziale wielu
znamienitych gości, w tym ówczesnego prezydenta gdańskiego okręgu kolei
Rimrotta, pochodzącego z Gdańska wicekanclerza Breitenbacha oraz samego
23 Jerzy Stankiewicz, Bohdan Szermer, Gdańsk. Rozwój urbanistyczny i architektoniczny oraz
powstanie zespołu Gdańsk - Sopot - Gdynia, Warszawa 1959, s. 82.
24 Ibidem, s. 136-137.
25 Erich Keyser, Die Baugeschichte der Stadt Danzig, Koln 1972, s. 467.
26 Zur Einweihung..., s. 7.
164
Anna
Wojtczak
<3/a/f/
C/cschaflsgeóauóe
der Jłóirigl. (bisen&ifjnóire/ftio/i tycwzig.
Ohordansicfjt.
II. 7. Gmach Dyrekcji Kolei w Gdańsku, elewacja północna, Technische Universitat Berlin,
Architekturmuseum in der Universitatsbibliothek, Inv.-Nr. 30811
Część Gdańska, w której wzniesiono gmach dyrekcji kolejowej, została
zagospodarowana stosunkowo późno. Od wczesnych czasów nowożytnych
teren ten zajmowały zabudowania lazaretu miejskiego23. W 1708 r. w okoli-
cy utworzono duży miejski zieleniec nazywany Błędnikiem lub Labiryntem
(Irrgarten)24. Zabudowania lazaretu służyły gdańszczanom do czasu, gdy roz-
wijające się miasto uzyskało nowe szpitale, między innymi na Dolnym Mieście
i Biskupiej Górce25 oraz nowoczesne założenie architektoniczne na Cygańskiej
Górze z 1906 r.26 Tym sposobem zwolniła się parcela o doskonałej z punktu
widzenia Królewskiej Dyrekcji Kolei lokalizacji dla planowanego nowego gma-
chu. Zalety tej olbrzymiej działki były oczywiste - usytuowana w niewielkiej
odległości od centrum miasta sąsiadowała bezpośrednio z linią kolejową i była
oddalona o zaledwie kilkaset metrów od dworca, a równocześnie mieściła się
w planach reprezentacyjnego planu urbanistycznego z przełomu wieków.
Budowa rozpoczęła się jesienią 1911 r., jednak teren okazał się zbyt grzą-
ski i wymagał palowania. 14 sierpnia następnego roku wmurowano kamień
węgielny, a pod koniec lipca 1913 r. zawieszono wiechę. 5 czerwca 1914 r.
nastąpiło uroczyste oddanie gmachu do użytku. Odbyło się przy udziale wielu
znamienitych gości, w tym ówczesnego prezydenta gdańskiego okręgu kolei
Rimrotta, pochodzącego z Gdańska wicekanclerza Breitenbacha oraz samego
23 Jerzy Stankiewicz, Bohdan Szermer, Gdańsk. Rozwój urbanistyczny i architektoniczny oraz
powstanie zespołu Gdańsk - Sopot - Gdynia, Warszawa 1959, s. 82.
24 Ibidem, s. 136-137.
25 Erich Keyser, Die Baugeschichte der Stadt Danzig, Koln 1972, s. 467.
26 Zur Einweihung..., s. 7.
164