DOI Artikel:
Baran, Maja: Rysunki Giovanniego Battisty Tiepola z kolekcji gdańszczanina Jacoba Kabruna - kilka uwag o ikonografii
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.43445#0072
II. 1. Giambattista Tiepolo, Święty kapucyn nawracający heretyka, około 1720, MNG/
SD/871/R, Muzeum Narodowe w Gdańsku
Jest to zespół niezwykle rozproszony, rysunki Tiepola znajdują się bowiem w licz-
nych kolekcjach publicznych i prywatnych, z których najważniejsze sięgają szeregu
wyprzedaży z końca XIX w. Wtedy to na rynku pojawiło się ponad dwanaście albu-
mów, które Tiepolo pozostawił w Wenecji, gdy wyjeżdżał do Hiszpanii. W zbiorach
Kabruna prace Tiepola znalazły się wcześnie, zwłaszcza jeśli weźmie się pod uwagę
fakt, że gdańszczanin umarł na początku stulecia, a więc zanim dzieła włoskiego
artysty zaczęły się cieszyć ogromną popularnością wśród dziewiętnastowiecznych
kolekcjonerów. Dotychczasowy stan wiedzy - skupiający się głównie na określeniu
czasu powstania i typologii tych przedstawień6 - można jednak uzupełnić o nowe
spostrzeżenia w zakresie ikonografii.
6 Vigni i Pallucchini datowali rysunki gdańskie na okres przed 1720 r. z uwagi na ich cha-
rakterystyczny tenebryzm. Aikema zasugerował jeszcze wcześniejszą datę - 1716 r. Z kolei Knox
wskazywał raczej na lata 1720-1722, czyli skłaniał się ku datowaniu zaproponowanemu przez
Williama Barchama. Omawiane rysunki kilkukrotnie wystawiano, zob. Disegni del Tiepolo [katalog
wystawy], Logia del Lionello, red. Aldo Rizzi, Udine 1965; GiorgrioVigni, La mostra udinese del
Tiepolo, „Arte Veneta” 1965, nr 19, s. 210-214; Giuseppe Fiocco, Tiepolo e Fontebasso, „Bollettino
dei Musei Civici Veneziani” 1966, nr 1, s. 1-9; Anna Pallucchini, Giambattista Tiepolo, Milano
1971 (wzmiankowane); Aldo Rizzi, Mostra del Tiepolo: celebrazioni tiepolesche [katalog wystawy],
Villa Manin (Passariano), Udine 1971; Bernard Aikema, Tiepolo and His Circle. Drawings in Ame-
rican Collections [katalog wystawy], Fogg Art Museum, Cambridge 1996; William L. Barcham,
The religious paintings of Giambattista Tiepolo: piety and tradition in Eighteen-Century Yenice,
66
SD/871/R, Muzeum Narodowe w Gdańsku
Jest to zespół niezwykle rozproszony, rysunki Tiepola znajdują się bowiem w licz-
nych kolekcjach publicznych i prywatnych, z których najważniejsze sięgają szeregu
wyprzedaży z końca XIX w. Wtedy to na rynku pojawiło się ponad dwanaście albu-
mów, które Tiepolo pozostawił w Wenecji, gdy wyjeżdżał do Hiszpanii. W zbiorach
Kabruna prace Tiepola znalazły się wcześnie, zwłaszcza jeśli weźmie się pod uwagę
fakt, że gdańszczanin umarł na początku stulecia, a więc zanim dzieła włoskiego
artysty zaczęły się cieszyć ogromną popularnością wśród dziewiętnastowiecznych
kolekcjonerów. Dotychczasowy stan wiedzy - skupiający się głównie na określeniu
czasu powstania i typologii tych przedstawień6 - można jednak uzupełnić o nowe
spostrzeżenia w zakresie ikonografii.
6 Vigni i Pallucchini datowali rysunki gdańskie na okres przed 1720 r. z uwagi na ich cha-
rakterystyczny tenebryzm. Aikema zasugerował jeszcze wcześniejszą datę - 1716 r. Z kolei Knox
wskazywał raczej na lata 1720-1722, czyli skłaniał się ku datowaniu zaproponowanemu przez
Williama Barchama. Omawiane rysunki kilkukrotnie wystawiano, zob. Disegni del Tiepolo [katalog
wystawy], Logia del Lionello, red. Aldo Rizzi, Udine 1965; GiorgrioVigni, La mostra udinese del
Tiepolo, „Arte Veneta” 1965, nr 19, s. 210-214; Giuseppe Fiocco, Tiepolo e Fontebasso, „Bollettino
dei Musei Civici Veneziani” 1966, nr 1, s. 1-9; Anna Pallucchini, Giambattista Tiepolo, Milano
1971 (wzmiankowane); Aldo Rizzi, Mostra del Tiepolo: celebrazioni tiepolesche [katalog wystawy],
Villa Manin (Passariano), Udine 1971; Bernard Aikema, Tiepolo and His Circle. Drawings in Ame-
rican Collections [katalog wystawy], Fogg Art Museum, Cambridge 1996; William L. Barcham,
The religious paintings of Giambattista Tiepolo: piety and tradition in Eighteen-Century Yenice,
66